Στη χώρα μας εμφανίζεται μια διαχρονική έλλειψη στρατηγικού οράματος που να απαντά στο ερώτημα: «Πού και πώς θέλω να είναι η χώρα σε 10 ή 20 χρόνια από σήμερα». Η έλλειψη τέτοιου οράματος μπορεί να θεωρηθεί και εσκεμμένη διότι με τον τρόπο αυτό μπορεί να ενταχθούν στο σχεδιασμό περίπου οτιδήποτε ανάλογα με τις εκάστοτε πελατειακές ανάγκες. Η έλλειψη αυτή οδηγεί επίσης στην έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη δημόσια διοίκηση με αποτέλεσμα την αμφισβήτηση ή/και τη δυναμική απόρριψη των αποφάσεων της δημόσιας διοίκησης, αλλά κυρίως τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από μη ειδικούς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η χωροθέτηση επενδυτικών σχεδίων ή/και η τεχνικών έργων υποδομής (π.χ. ΧΥΤΑ).
Για να μη μας οδηγήσει η κρίση σε βιαστικές αποφάσεις που ίσως αποδειχθούν λανθασμένες στο μέλλον, κρίνεται αναγκαίο
1. Οι συνιστώσες της βιώσιμης ανάπτυξης (δηλαδή η οικονομία, η κοινωνία και το περιβάλλον) να συνοδεύουν την επερχόμενη «ανάπτυξη» και
2. Να ληφθούν υπόψη οι επικρατούσες τάσεις που υπονομεύουν τη βιώσιμη ανάπτυξη του σύγχρονου κόσμου (Bond et al., 2012), δηλαδή
- H αδυναμία της υφιστάμενης φέρουσας ικανότητας του πλανήτη να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου (λόγω αύξησης του πληθυσμού και των καταναλωτικών αναγκών κατά κεφαλή)
- Η συσσώρευση των οφελών της οικονομικής ανάπτυξης στους ήδη προνομιούχους
= Η αύξηση ης πιθανότητας βαθύτερων εντάσεων και συγκρούσεων λόγω του εύθραυστου οικονομικού συστήματος και των κοινωνικών αδικιών. Η βιομηχανία αναμένεται να παίξει σημαντικό ρόλο στη βιώσιμη ανάπτυξη (Hasna, 2010)
- διότι επηρεάζει την παγκόσμια κατανάλωση πόρων και παραγωγή αποβλήτων, ενώ συνεισφέρει κατά 1/3 στην παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας και στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (OECD, 2009)
- αλλά και γιατί είναι ο φορέας τεχνολογικών καινοτομιών με σκοπό τη διατήρηση και τη βελτίωση του υψηλού βιοτικού επιπέδου.
Η παραγωγή λοιπόν βιομηχανικών προϊόντων με κερδοφορία (οικονομικός πυλώνας) προς όφελος της κοινωνίας (κοινωνικός πυλώνας) και με υψηλά επίπεδα περιβαλλοντικής διαχείρισης (περιβαλλοντικός πυλώνας), οδηγεί στην ανάπτυξη μιας βιομηχανίας με διακριτό και σεβαστό ρόλο στην κοινωνία και με αποδοχή από τους κοινωνικούς εταίρους.
Το θέμα είναι ιδιαιτέρως σημαντικό για την Ελλάδα, που χαρακτηρίζεται
- από σχετικά μικρές διαθέσιμες εκτάσεις προς εκμετάλλευση
- από την πολύ καλή (ακόμη) ποιότητα των περιβαλλοντικών της μέσων (αέρας, νερό, έδαφος) και
- από την ανεπαρκή αξιοποίηση των ενεργειακών φυσικών της πόρων.
Με βάση τα παραπάνω οραματίζομαι μια ελληνική βιομηχανία που θα αξιοποιεί βέλτιστα τους ενεργειακούς και φυσικούς της πόρους με βιομηχανικές μονάδες εναρμονισμένες στο ιδιαίτερό μας φυσικό περιβάλλον, που θα ενσωματώνουν στις παραγωγικές τους διαδικασίες την ανακύκλωση και την επανάχρηση υλικών και θα κάνουν χρήση της απόβλητης ενέργειας και υλικών για την παραγωγή καινοτόμων προϊόντων.
Οραματίζομαι με άλλα λόγια προϊόντα που θα αξίζουν να αναγράφουν «Μade proudly in Greece».
«Βλέποντας τη σπουδαία δουλειά που γίνεται σε αυτές δομές, θα έλεγα ότι αυτή η επίσκεψη ήταν για μένα ένα δώρο Χριστουγέννων» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
9°
