Πανελλαδικές: Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και Εθνικό Απολυτήριο - Οι σκέψεις του υπουργείου Παιδείας και τα Μη Κρατικά ΑΕΙ
Στις προτεραιότητες της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας φαίνεται πως είναι η θέσπιση μιας «ειδικής» Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) που θα συνδέσει τα νέα μη κρατικά πανεπιστήμιατης χώρας με το σύστημα εισαγωγής στα κρατικά ΑΕΙ. Παράλληλα η ηγεσία του υπουργείου επιβεβαίωσε και τις σκέψεις που γίνονται το τελευταίο διάστημα και αφορούν το Εθνικό Απολυτήριο.
Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος» με το σύστημα αυτό θα αποτραπούν για τα επόμενα 2 ή 3 χρόνια νομικές αμφισβητήσεις ή κοινωνικές αντιπαραθέσεις περί ανισότητας στο σύστημα εισόδου μεταξύ κρατικών και μη κρατικών πανεπιστημίων.
Πέρυσι η κατώτερη ΕΒΕ στα κρατικά ΑΕΙ διαμορφώθηκε στο 8,34 (με άριστα το 20) και ανήκε στο 4ο επιστημονικό πεδίο. Ο νέος τρόπος υπολογισμού από το υπουργείο Παιδείας ωστόσο είναι περισσότερο περίπλοκος αφού το βαθμολογικό «πλαφόν» θα επιτρέπει στους αποφοίτους των σχολείων να καταθέτουν αιτήσεις στα μη κερδοσκοπικά νέα ιδρύματα, εάν αφορούσε τα περυσινά δεδομένα θα ήταν η ίδια.
Όπως αναφέρει το «Βήμα» με τα χαμηλά βαθμολογικά όρια που ισχύουν, εκτός ΑΕΙ μένει τα τελευταία χρόνια περίπου το 1/3 των αποφοίτων των Γενικών Λυκείων και το 60% των Επαγγελματικών Λυκείων.
Οι σκέψεις του υπουργείου Παιδείας που αφορούν το θέμα Εθνικού Απολυτηρίου, αφορούν τα εξής:
Η ενίσχυση της Τράπεζας Θεμάτων του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) ώστε να επιτευχθεί μέσω αυτής η αδιάβλητη επιλογή και αξιολόγηση θεμάτων στο τέλος των τάξεων του Λυκείου.
Η κατάργηση των αυστηρών περιορισμών που θέτουν οι διαφορετικές κατευθύνσεις μαθημάτων και τα επιστημονικά πεδία.
Η προαιρετική επιλογή 4 μαθημάτων από τον κάθε μαθητή ή μαθήτρια και των τριών τάξεων του Λυκείου στα οποία θα εξετάζεται σε εθνικού τύπου εξετάσεις (μέσω της Τράπεζας Θεμάτων) στο τέλος της κάθε σχολικής χρονιάς. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αυτών θα τα κρατούν στον φάκελό τους, ενώ τα 4 αυτά μαθήματα δεν θα είναι υποχρεωτικά τα ίδια την κάθε χρονιά.
Ο μέσος όρος των τριών παραπάνω επιδόσεων θα σχηματίζει ένα νούμερο, το οποίο θα συμψηφίζεται με το αποτέλεσμα μιας, αποδυναμωμένης βαθμολογικά, διαδικασίας πανελλαδικών εξετάσεων για την είσοδο των υποψηφίων στα πανεπιστήμια.
Επίσης, οι επιδόσεις των τριών ετών του Λυκείου θα συγκροτούν τελικά το βαθμολογικό αποτέλεσμα ενός στιβαρού Εθνικού Απολυτηρίου στο τέλος της βαθμίδας, το οποίο σε ποσοστό που θα κριθεί θα επηρεάζει την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας.
Τι πρέπει να αλλάξει στο σύστημα εξετάσεων
Όπως αναφέρει στο «Βήμα» ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Εξετάσεων κ. Γ. Δάσιος: «Μετά από 33 χρόνια ενασχόλησής μου με τις πανελλαδικές εξετάσεις έχω κατασταλαγμένες απόψεις για δύο πολύ σημαντικά θέματα. Το πρώτο έχει να κάνει με την πολυσυζητημένη αποστήθιση (παπαγαλία). Η αποστήθιση είναι νομοτελειακή συνέπεια της πολύ αυστηρά διατυπωμένης ύλης (π.χ. από τη σελίδα 38, παράγραφος 3, ως τη σελίδα 131, παράγραφος 5 κ.λπ. του κάθε βιβλίου)».
Συνεχίζοντας δηλώνει ότι «αν δεν είναι αυτό συνταγή παπαγαλίας δεν ξέρω τι ακριβώς είναι. Η περιγραφή της ύλης θα πρέπει να γίνεται με περιγραφικούς όρους και προφανώς χωρίς να καθορίζεται το βιβλίο, π.χ. Μικρασιατική Καταστροφή. Επίσης, θεωρώ ότι το δεύτερο σημαντικό σημείο είναι ότι όσο μειώνεται η έκταση της εξεταζόμενης ύλης τόσο πιο απαιτητικά γίνονται τα θέματα. Ετσι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, σε ορισμένα μαθήματα, μερικές από τις ερωτήσεις να είναι τόσο απαιτητικές ώστε ακόμα και αυτοί που τις απαντούν συχνά να μην κατανοούν σε βάθος την ουσία της ερώτησης. Για αυτό μετά οι καθηγητές ΑΕΙ αναρωτιούνται πώς οι φοιτητές τους δεν έχουν κατανοήσει στο σχολείο βασικές έννοιες της διδασκαλίας. Ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, θα πρέπει η ύλη να είναι πολύ πιο εκτεταμένη και τα θέματα εξαιρετικά πιο απλά και συνεπώς πιο προσιτά στα παιδιά».
Ο εκπαιδευτικός προσθέτει ακόμη ότι «η υποχρέωση της εξέτασης μέσω πανελλαδικών σε όσους επιθυμούν να φοιτήσουν στα υπό σύσταση μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια είναι ασφαλώς το ελάχιστο αποδεκτό αντίβαρο στην ύπαρξη του εξεταστικού φραγμού της ΕΒΕ για τα δημόσια πανεπιστήμια.
Δεν αναιρείται ωστόσο η άμεση ανάγκη να οδηγηθούμε τάχιστα σε μια εκπαιδευτική ολοκλήρωση, με την απόκτηση ενός αξιόπιστου Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου που θα αναζωογονήσει το Λύκειο και θα είναι το διαβατήριο για την τριτοβάθμια. Σήμερα το σχολείο στην ανώτερη δευτεροβάθμια είναι κέντρο προετοιμασίας τεσσάρων μαθημάτων, με ακώλυτη την προαγωγή από τάξη σε τάξη» καταλήγει.
8°
