Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για το νέο νομοσχέδιο και την απροθυμία της κυβέρνησης να κάνει κάτι με το θέμα της φοροδιαφυγής
Ποτέ δεν πίστευα ότι υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα μια Βουλή η οποία στο 1/3 της αποτελείται από δικηγόρους και γιατρούς να ψηφίσει νόμους που στ΄αλήθεια να βοηθούν στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Ακόμα κι αν οι ίδιοι είναι έντιμοι από φορολογικής απόψεως είμαι σίγουρος ότι πολλοί συνάδελφοί τους δεν είναι και κανείς δεν έχει διάθεση να τα χαλάσει με συναδέλφους και να γίνει δακτυλοδεικτούμενος στα συνέδρια και στις κοινωνικές εκδηλώσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους περισσότερους πολιτικούς, ιδιαίτερα τους πολύ επιτυχημένους, στων οποίων τις παρέες μάλλον δεν κυριαρχούν οι μισθωτοί. Άλλωστε τα 10 δις που στερούνται τα δημόσια ταμεία από φοροδιαφυγή και φοροκλοπή θα βελτίωναν υπηρεσίες που οι Έλληνες πολιτικοί δεν πολυχρησιμοποιούν (ποιος από αυτούς πχ μπαίνει σε λεωφορείο ή τραμ;). Αφήστε το ότι και οι φοροφυγάδες ψηφίζουν και σίγουρα δεν θα δουν με καλό μάτι οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού της φορολογικής τους ελευθεριότητας.
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την ολοφάνερη απροθυμία της κυβέρνησης να συγκρουστεί με τον οποιονδήποτε (είτε είναι μπαχαλάκιας είτε μεγαλογιατρός ή μεγαλοδικηγόρος) νομίζω πως κάθε ελπίδα ότι το καινούργιο νομοσχέδιο (και ειδικά οι προβλέψεις για τους ελεύθερους επαγγελματίες) θα περιόριζε στ' αλήθεια την φοροδιαφυγή ήταν εξ αρχής φρούδα.
Στην πραγματικότητα αυτό που φέρνει η κυβέρνηση (και) με το καινούργιο νομοσχέδιο είναι η διατήρηση της θεσμοθέτησης της φοροδιαφυγής με μια μικρή μείωση του ποσού το οποίο μπορεί ένας ελευθερος επαγγελματίας να κρύψει από την εφορία. Κατα τα άλλα ο αυθαίρετος ορισμός κατώτατου αποδεκτού εισοδήματος ευνοεί όσους δηλώνουν εισόδημα πάνω από αυτό (ανεξαρτήτως του πραγματικού τους) αφού τους προσφέρει εκπτώσεις και αδικεί όσους το εισόδημα τους είναι στ΄αλήθεια μικρότερο. Κυρίως όμως επιβεβαιώνει την πρόθεση της πολιτείας να διανείμει τη χασούρα από τη φοροδιαφυγή σε όλους, έντιμους και άτιμους, προκειμένου να μην κυνηγηθούν οι άτιμοι.
Αν η κυβέρνηση ήθελε στ αλήθεια να πατάξει τη φοροδιαφυγή για αρχή θα έκανε ελέγχους. Πολλούς ελέγχους. Όχι στην τύχη αλλά στοχευμένους. Μερικές εκατοντάδες υπάλληλοι της ΑΑΔΕ την ημέρα που παριστάνουν πελάτες σε γραφεία γιατρών και δικηγόρων θα έφερναν πίσω χρήματα πολλαπλάσια του μισθού τους και η πρόσληψή τους θα ήταν μια καλή επένδυση για το ελληνικό δημόσιο (το ίδιο θα ίσχυε και με προσλήψεις στην τροχαία).
Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν να περιορίσει το μαύρο χρήμα θα έδινε κίνητρα που να κάνουν την απόδειξη να συμφέρει περισσότερο από τα μαύρα. Κίνητρα που θα μπορούσαν να γίνουν η αιτία να εκδίδονται χιλιάδες περισσότερες αποδείξεις την ημέρα (η ύπαρξη POS δεν περιορίζει σε τίποτα τον ελεύθερο επαγγελματία που λέει «100 με απόδειξη, 70 χωρίς»).
Αλλά η κυβέρνηση δεν θέλει ούτε να ελέγξει ούτε να δώσει κίνητρα. Θέλει απλώς να διατηρήσει την υφιστάμενη κατάσταση παριστάνοντας ότι πασχίζει να την αλλάξει. Και είναι λόγικό. Ποιος έχει τη διάθεση στα καλά καθούμενα και χωρίς καμία πίεση από την αντιπολίτευση (η οποία έχει ακριβώς τις ίδιες προθέσεις) να τσακωθεί με φίλους, να χάσει ψήφους και όλο αυτό να το κάνει για έσοδα που θα βελτιώσουν υπηρεσίες που ποτέ δεν χρησιμοποιεί;
Με λίγα λόγια η κυβέρνηση δεν έχει καμία διάθεση να πατάξει τη φοροδιαφυγή γιατί δεν έχει το παραμικρό κίνητρο να το κάνει. Και μνημόνιο που θα μπορούσε να την αναγκάσει, πια δεν υπάρχει. Οπότε, πάμε όπως πάντα. Και μπράβο μας.
ΥΓ – Στην πραγματικότητα είναι αστείο (μπορεί και γελοίο) να συζητάμε για πάταξη της φοροδιαφυγής σε χώρα στην οποία μπιτς μπαρ που δεν κόβει αποδείξεις ελέγχεται και τιμωρείται με πρόστιμο και 2 μέρες κλείσιμο και μετά από δύο μήνες που ξαναελέγχεται, προκύπτει ότι έχει αναβαθμίσει την απάτη του εγκαθιστώντας ειδικό λογισμικό και αντί να κλείσει για πάντα και ο ιδιοκτήτης να μπει μέσα η τιμωρία είναι πρόστιμο και 4 μέρες κλείσιμο.
24°
