Πιστή στην παράδοση η κυβέρνηση (ξανα)ανακοινώνει λουκέτο στις «λέσχες φιλάθλων»

Λίγες πολιτικές παραδόσεις έχουν την αντοχή που έχει η ανακοίνωση του κλεισίματος των «λεσχών φιλάθλων» (όπως σαρκαστικά ονομάζονται οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών) από τις κυβερνήσεις της Νέας της Δημοκρατίας.

Αρκεί μια απλή αναζήτηση στο Google με τη φράση «λουκέτο σε συνδέσμους» για να μεταφερθείτε στο 2008 και να απολαύσετε τον καμαρωτό Μιχάλη Λιαπή παρέα με τον Γιάννη τον Ιωαννίδη να εξαγγέλλουν τα συνήθη μέτρα για την καταπολέμηση της «οπαδικής βίας».

Όπως ξέρουμε τα μέτρα ήταν τόσο αποτελεσματικά όσο «διαβάζει» το μέλλον ένας αστρολόγος κυρίως επειδή, χάρη σε μια άλλη ακόμα πιο παλιά πολιτική παράδοση (διακομματική αυτή τη φορά), δεν εφαρμόστηκαν ποτέ.

Πιθανότατα αυτή η σιγουριά για την απροθυμία εφαρμογής μέτρων και νόμων έκανε το 2022 τους υπουργούς Θεοδωρικάκο, Τσιάρα και Αυγενάκη στα μέτρα που, επίσης καμαρωτοί, ανακοίνωσαν μετά τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού να ξανασυμπεριλάβουν το κλείσιμο των «λεσχών φιλάθλων» και να προσθέσουν τον έλεγχο της αστυνομίας στις θύρες των οργανωμένων και διάφορα άλλα που δεν έχουν καμία σημασία αφού δεν επρόκειτο να επιβληθούν ποτέ. Είχε μεσολαβήσει και άλλη μια εξαγγελία το 2020.

Κι επειδή η παράδοση είναι κάτι που πρέπει να γίνεται σεβαστό, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, προχτές το μεσημέρι υπενθύμισε τα μέτρα που δεν επιβλήθηκαν χωρίς δυστυχώς να εξηγήσει γιατί συνέβη αυτό παρότι είναι ο καταλληλότερος, ως πρωθυπουργός, να το κάνει. Πρόσθεσε όμως ότι σε περίπτωση που η πολιτεία δεν κάνει τη δουλειά της και δεν επιβάλει τον νόμο, αυτές που θα τιμωρηθούν για την ανεπάρκεια της θα είναι ομάδες, πράγμα ιδιαιτέρως λογικό αφού δεν είναι δυνατόν μια ανίκανη (η/και απρόθυμη) πολιτεία να τιμωρήσει τον εαυτό της για την ανικανότητά (ή/και την απροθυμία) της. Είναι απολύτως λογικό αν η κυβέρνηση εξακολουθήσει να υποφέρει από φοβία επιβολής του νόμου, τα γήπεδα να κλείσουν και οι ελληνικές ομάδες να αποκλειστούν από την Ευρώπη. Ελπίζω μόνο αυτή η (σίγουρα στέρεα) λογική να μην επικρατήσει γενικώς. Ελπίζω δηλαδή την αποτυχία (ή/και απροθυμία) της πολιτείας να επιβάλει τον νόμο να μην ακολουθεί πάντα κάποιο κλείσιμο, γιατί τότε σύντομα θα έχουμε κλειστά πανεπιστήμια, κλειστούς δρόμους, κλειστά πεζοδρόμια, κλειστές παραλίες, κλειστή Κρήτη κλπ.

Κάποιος κακοπροαίρετος ίσως ισχυριστεί ότι προχθές ο πρωθυπουργός δεν χρειαζόταν να πει τίποτα απολύτως πέρα από «συγγνώμη που δεν επιβάλαμε τον νόμο, από εδώ και μπρος θα το κάνουμε» αλλά αυτός ο κάποιος, εκτός από κακοπροαίρετος, θα είναι άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει ότι ένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να δεσμευτεί για κάτι τόσο ακραίο όσο η επιβολή του νόμου. Το μόνο που (φαίνεται να) μπορεί να κάνει είναι να τιμά την αξία της παράδοσης ανακοινώνοντας και μετά υπενθυμίζοντας και μετά ξαναανακοινώνοντας τα ίδια και τα ίδια μέτρα κάθε φορά που η κρατική ανικανότητα (ή/και απροθυμία) επιβολής του νόμου στοιχίζει (εκτός από όλα τα άλλα) και ζωές. Και μπραβο του.