«Ψήφισε σωστά και θα σε βάλω στο πανεπιστήμιο»: Ένα μπαγιάτικο σύνθημα

Η εξαγγελία ήταν πολύ καλά ζυγισμένη, ποσοτικοποιημένη και απολύτως στοχευμένη. Και καθόλου τυχαία, φυσικά. Υποσχέθηκε σε 20.000 μαθητές που θα μείνουν εκτός πανεπιστημίου λόγω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, ότι θα τους προσφέρει το δώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, αντί να «ξεπέσουν» στην επαγγελματική ή τεχνική εκπαίδευση ή να γίνουν «βορά» στα ιδιωτικά κολέγια, (κατ’ αυτόν) μόνο με ένα αντάλλαγμα: να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, που κόπτεται για τους ευάλωτους, τους αδύναμους και τους κατατρεγμένους κάθε ηλικίας, ενδυόμενος τον μανδύα της ηθικής και του (ψευδό)προοδευτισμού.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ξεπήδησε μέσα από τις καταλήψεις στα δημόσια λύκεια της δεκαετίας του ’90 και έφτασε να γίνει πρωθυπουργός, «κλείνει το μάτι» στους εν δυνάμει αποτυχόντες 17άρηδες, υπενθυμίζοντας ότι αυτός και το κόμμα του αποτελούν τη μοναδική ελπίδα τους να διαβούν την πύλη ενός ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος, έστω κι αν βαθμολογικά δεν το αξίζουν.

Αυτός, ως πρωθυπουργός, τους χάρισε το δικαίωμα ψήφου, αυτός θα τους βάλει και στο πανεπιστήμιο. Έστω κι αν, αντικειμενικά, μαθητές με επιδόσεις 4,6/20 και 5,2/20 είναι αδύνατον να παρακολουθήσουν σπουδές πανεπιστημιακού επιπέδου. Σημασία έχει ότι με τη συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ θα τα βάλουν με το «σύστημα» και θα επικρατήσουν.

Θα πάρουν ένα πτυχίο, κουτσά στραβά, με μηδενικό επαγγελματικό αντίκρισμα.

Για να είμαστε δίκαιοι, η εξαγγελία του κ. Τσίπρα ότι, εφόσον εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής θα ισχύσει, ήδη, κατά τις εξετάσεις που θα δώσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες αυτόν τον Ιούνιο, υπηρετεί με συνέπεια το οπισθοδρομικό (προοδευτικό για τους ίδιους) ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο του προγράμματός τους όσον αφορά την Παιδεία.

Η αποκωδικοποίηση του πολιτικού μηνύματος μας φέρνει αντιμέτωπους με τα γνωστά: την ενθάρρυνση της ελάχιστης προσπάθειας, την εξίσωση προς τα κάτω, την ημιμάθεια, την προώθηση της ομοιομορφίας και την εξυπηρέτηση των εκπαιδευτικών συντεχνιών.

Η εξάλειψη των πειραματικών σχολείων, η «ρετσινιά της αριστείας» και η κατάργηση των ΤΕΙ με την ένταξή τους στα ΑΕΙ, χωρίς μελέτη και αξιολόγηση, αποτελούν ασφαλή δείγματα ότι ο κ. Τσίπρας κινείται αμέριμνος -κάπου στο 1980- στις ράγες της οπισθοδρόμησης, φοβικός απέναντι στον εκσυγχρονισμό και στις μεταρρυθμίσεις. Υποσκάπτει το μέλλον χιλιάδων νέων, αφού σχεδιάζει την περαιτέρω απαξίωση του -κατά γενική ομολογία- προβληματικού και αναχρονιστικού εκπαιδευτικού μας συστήματος, το οποίο προσφέρει πτυχία μελλοντικής ανεργίας και χαμηλών μισθών.

Είναι, όμως, προοδευτική πολιτική το να στέλνεις μαθητές με χαμηλότατες επιδόσεις απευθείας στο πανεπιστήμιο;

Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της EUA, η Ελλάδα είναι πρώτη χώρα στην ΕΕ σε ποσοστό φοιτούντων στα πανεπιστήμια και τελευταία σε ποσοστό αποφοιτούντων κατ’ έτος, απτή απόδειξη της αδυναμίας χιλιάδων φοιτητών να παρακολουθήσουν ανωτάτου επιπέδου προγράμματα σπουδών.

Στις 37 χώρες του ΟΟΣΑ, το ποσοστό εισακτέων στο πανεπιστήμιο κυμαίνεται από 30% έως 33%. Στην Ελλάδα κυμαίνεται από 70% έως 80% επί των αποφοιτούντων από τα λύκεια της χώρας. Η είσοδος των περίπου 78.000 διαγωνιζομένων -από τους, περίπου, 105.000- ετησίως στα πανεπιστήμια όχι μόνο δημιουργεί στρατιές ανέργων, αλλά απομακρύνει αυτόματα τους νέους ανθρώπους από τις επαγγελματικές και τεχνικές σχολές.

Η χώρα διαθέτει 24 πανεπιστήμια και 451 Τμήματα διάσπαρτα σε δεκάδες πόλεις, αλλά υποβαθμισμένη τεχνική εκπαίδευση και κανένα Τεχνολογικό Ίδρυμα. Η επαγγελματική και τεχνική εκπαίδευση -που, όντως, χρειάζεται βελτίωση- δεν αρκεί να παρέχει τεχνικές δεξιότητες στους νέους μας, πρέπει και να τους μαθαίνει πώς να αναβαθμίζουν τις δεξιότητές τους διαρκώς ώστε να αναπτύσσουν στέρεη επαγγελματική προοπτική, καλύπτοντας, ταυτόχρονα, και τα τεράστια κενά της αγοράς εργασίας.

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός και η πράσινη οικονομία, σε συνδυασμό με τη γήρανση του πληθυσμού, μεταβάλλουν τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, με αποτέλεσμα την αύξηση του «χάσματος δεξιοτήτων».

Τα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης καθώς και οι πολιτικές δεξιοτήτων καλούνται να παίξουν βασικό ρόλο στην αντιμετώπιση των ανισοτήτων και της έλλειψης ίσων ευκαιριών, γεγονός που καθιστά αδήριτη και επιτακτική την ανάγκη επανασχεδιασμού τους.

Η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο είναι το αποτέλεσμα της εθνικής εκπαιδευτικής στρατηγικής και όχι ο θεμέλιος λίθος της εκπαίδευσης. Η ρίζα των κοινωνικών ανισοτήτων βρίσκεται στην προσχολική εκπαίδευση. Κάθε προοδευτική πολιτική για την Παιδεία θα ’πρεπε να ξεκινάει από τον παιδικό σταθμό, στα 3 έτη, κι όχι στο λύκειο και στα 17 έτη - που εσχάτως ψηφίζουν, κιόλας.

Τα απογοητευτικά αποτελέσματα των Ελλήνων μαθητών στη διεθνή εκπαιδευτική έρευνα της PISA, όσον αφορά την κατανόηση κειμένου, τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες, καταδεικνύουν ότι οι παρεμβάσεις πρέπει να γίνονται στην προσχολική εκπαίδευση. Διεθνείς μελέτες αποδεικνύουν ότι τα παιδιά που έχουν συμμετάσχει σε προγράμματα προσχολικής αγωγής για περισσότερο από έναν χρόνο, στα 15 τους έχουν κατά 30% καλύτερες επιδόσεις από τους υπόλοιπους μαθητές, όπως σημειώνει ο οικονομολόγος καθηγητής του Yale Κώστας Μεγήρ.

Στην Ελλάδα, όμως, η πρόσβαση των παιδιών ηλικίας 0-4 σε δομές παιδικής φροντίδας είναι πολύ περιορισμένες. Στην εποχή της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, της οικονομίας της γνώσης και των δεδομένων, της Τεχνητής Νοημοσύνης και του ChatGpt που επηρεάζουν κατά κόρον το μέλλον της εκπαίδευσης, το να συζητούν κάποιοι για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής είναι ένα μπαγιάτικο προεκλογικό μήνυμα.

Μόνο οι χώρες που θα σχεδιάσουν συναινετικά και εκ θεμελίων τη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσής τους σήμερα, έχουν πιθανότητες να ακολουθήσουν τις εξελίξεις.

Η καλύτερη επένδυση για την κοινωνία και την οικονομία είναι οι αλλαγές στο νηπιαγωγείο. Αυτό είναι προοδευτικό, όχι οι προεκλογικές φωτοβολίδες δέκα μέρες πριν από τις εκλογές!