Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, οι διαφορετικές νοοτροπίες και η νέα γενιά.
Η σύγκρουση των δύο τρένων, εμπορικού και επιβατικού που είχε πλημμυρίσει με φωνές νεανικές, με αστεία και χαβαλέ, με πρόσωπα σκυμμένα πάνω στα κινητά τους, προκάλεσε και ανέδειξε τη σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων, εποχών, νοοτροπιών και γενεών.
Η τραγική σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών στα Τέμπη που συγκλόνισε όλον τον κόσμο με τον άδικο, αδιανόητο χαμό των 57 νέων ανθρώπων και των εργαζομένων σε αυτές, μπορεί και να δρομολογήσει νέες πρακτικές, πολιτικές συμπεριφορές, τρόπο λήψης αποφάσεων για την επιτάχυνση των έργων, των χρηματοδοτήσεων, για να ολοκληρωθούν έργα και υποχρεώσεις του παρελθόντος. Ήδη όμως, από την επόμενη μέρα των εγκαινίων τους και του κοψίματος της κορδέλας, θα είναι δυστυχώς ξεπερασμένα!
Όλα αυτά δε, είτε αφήνουν ασυγκίνητο, αδιάφορο τον κόσμο και κυρίως τους νέους, είτε αυτοί θλίβονται, οργίζονται ακόμη περισσότερο, γιατί τη ζωή τους τη διαχειρίζονται οι «μέτριοι», οι «ξερόλες» και οι κατά συνθήκη «ψεύτες»!
Καταρρέουν και απογοητεύονται, όταν ακούν την επίσημη τοποθέτηση πολιτειακού παράγοντα ότι ο «κύβος ερρίφθη» για το ποιος φταίει, εάν το κλειδί για τις γραμμές έπρεπε να ήταν οριζόντιο ή διαγώνιο, ενώ ορίζεται ως νέος «κλειδούχος», ο άνθρωπος για όλες τις συγκαλύψεις!
Τους γονείς, τους φίλους, τους παππούδες και τις γιαγιές που καμάρωναν τα εγγόνια τους, τους συμφοιτητές που κάνανε κοινά likes, δεν τους ενδιαφέρει να ξέρουν εάν και γιατί δεν ολοκληρώθηκε η σύμβαση...717/2014, για να μπορούν να ταξιδεύουν! Δεν έχουν τη γνωμοδότηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου και τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων υπό μάλης, για να κόψουν, να εκδώσουν ηλεκτρονικά, το εισιτήριό τους.
Αυτή είναι δουλειά που οφείλουν να κάνουν οι χρήσιμοι που κυβερνούν κάθε φορά! Είναι καθήκον του πρωθυπουργού να μην είναι cringy! Είναι υποχρέωση των μεγαλόστομων και όψιμων μεταρρυθμιστών! Είναι εκείνων, που δεν θα έπρεπε να επιτρέπουν ανθρώπινο λάθος, εφόσον επαίρονται ότι είναι όλα εξορθολογισμένα και σωστά οργανωμένα. Είναι εκείνων, που δεν δέχονται απόψεις και συλλογικές προσπάθειες, αλλά περιορίζονται στην εικόνα και επικοινωνία.
Χαθήκαν νέοι άνθρωποι, συμπολίτες μας που ανήκουν σε μια γενιά που δεν έχει απασχολήσει το σύστημα ουσιαστικά. Βρίσκεται ακόμη στη «γκρίζα ζώνη», μεταξύ εκείνης των σπουδών της και της έναρξης της εργασιακής της απασχόλησης.
Η γενιά αυτή μέχρι σήμερα δεν έχει διεκδικήσει κάτι δύσκολο, κάτι που ισχύει σε άλλες χώρες που τους εξασφαλίζουν από τα πρώτα νεανικά τους χρόνια τις σπουδές και την εργασία. Το ελληνικό κράτος πάντως, στη γενιά αυτή δεν έχει δώσει κάτι απλόχερα, χωρίς να μην τους περάσει από την ιδιωτικοποίηση των σπουδών τους, από την ανυπαρξία προνομιών και μάλιστα σε περιόδους κρίσης.
Η γενιά αυτή χαράζει τον δικό της δρόμο σιωπηρά απέναντι στο σύστημα και στην πολυετή κρίση… Σε ένα σύστημα που με σοβαροφανή αιτιολόγηση και ενίοτε αδικαιολόγητα, φτώχυνε τους γονείς τους, θέτει σε κίνδυνο ακόμη και την πρώτη τους κατοικία, δεν ελέγχει την αγορά, ακριβαίνει το κόστος ζωής. Τους στερεί τη δυνατότητα λόγω έλλειψης οικογενειακού κομποδέματος, να φύγουν μακριά από το σπίτι τους και να χαρούν την ελευθερία των φοιτητικών τους χρόνων. Δουλεύουν περιστασιακά σε δύσκολες συνθήκες με ελάχιστα και χωρίς καμία εξασφάλιση, δεν τους επιτρέπει να μείνουν με το παρεάκι τους γιατί δεν βγαίνουν με τα ακριβά ενοίκια, όταν δεν σπουδάζουν στο εξωτερικό ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους.
Η γενιά αυτή δεν εκφράζεται μαζικά, συλλογικά για τη διεκδίκηση των… δικαιωμάτων τους. Ίσως, γιατί δεν τα έχει ακόμη προσδιορίσει για να τα διεκδικήσει σθεναρά. Δεν μπορεί δε, οι νέοι της γενιάς αυτής να αποδεχτούν ως θέσφατο εκείνα τα προνόμια των γονιών τους, διότι τα θεωρούν ξεπερασμένα ή και ανεπαρκή για τις ανάγκες τους. Δεν θέλουν να ασχολούμαστε μαζί τους, γιατί θεωρούν ότι δεν κατανοούμε τα ζητήματά τους.
Αυτή η γενιά, κοινωνικοποιείται μέσα από την παγκοσμιοποίηση του internet, ζει με συλλογικές αντιδράσεις, έχει ομαδική δράση και ψυχολογία που εκφράζεται με αυθόρμητο τρόπο κυρίως από τα social media. Αυτή είναι η γενιά που το παρεΐστικο ταξίδι, το χαίρεται, είναι μέρος της ζωής της, είναι η αφήγηση της επόμενης αγουροξυπνημένης μέρας!
Είναι «η γενιά των τρένων».
Είναι εκείνη που έχει ξεχυθεί αυτές τις μέρες στις πλατείες και ζητά πίσω τη ζωή των φίλων τους. Που καταγγέλλει ότι η ζωή τους κινδυνεύει και χλευάζει… τον κυβερνητικό καθωσπρεπισμό! Είναι εκείνη η γενιά που με τα κορμιά τους γράφουν συνθήματα… και πλημμυρίζουν το instagram με φωτό των χαμένων φίλων τους. Έχουν το δικό τους δίκτυο συνεννόησης, που δεν περνά μέσα από καμία κομματική οργάνωση. Δεν έχουν αρχηγό, δεν έχουν συντονιστή.
Η «γενιά των τρένων»… μόνο το χαρτάκι του ψηφοδελτίου να «κουνήσει» και θα συνταραχτεί συθέμελα το περιώνυμο, εγωκεντρικό, επιτελικό σύστημα! Στο τραπέζι του διαλόγου, σε τηλεόραση και διαδίκτυο φαίνεται πως θα πέσουν πολλά «λολ», «omg» και «btw» στον δρόμο προς την κάλπη. Αν δεν προσέξουν ορισμένοι, τότε η φάση θα είναι σίγουρα κρίντζι!
Το δικαίωμα «του να είσαι νέος», μετά τα Τέμπη, θα το διεκδικεί πλέον, η γενιά των τρένων!
Δεν μπορούμε να ονειρευτούμε εμείς, για τους νέους «της γενιάς των τρένων». Μπορούμε όμως, να μοιραστούμε τα όνειρά τους σε κάθε σταθμό της ζωής τους!
«Βλέποντας τη σπουδαία δουλειά που γίνεται σε αυτές δομές, θα έλεγα ότι αυτή η επίσκεψη ήταν για μένα ένα δώρο Χριστουγέννων» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
10°
