Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου γράφει για την απόφαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να μην είναι υποψήφιος στις εκλογές και την πολιτική του διαδρομή.
Η είδηση για την απόφαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να αποχωρήσει από το Κοινοβούλιο μετά από κάποιες δεκαετίες θητειών αντιμετωπίστηκε με διαφορετικό τρόπο από τους πολίτες χωρίς να τηρούνται κατ’ ανάγκην οι κομματικές προτιμήσεις. Οι περισσότεροι προτίμησαν να δώσουν βάρος στο σκιτσογραφικό αποτύπωμά του με ιδιαίτερη αναφορά στην παροιμιώδη σιωπή που επέδειξε κυρίως μετά την «εθελοντική» διακοπή της θητείας του στο Μαξίμου. Άλλοι επέλεξαν να τον εγκωμιάσουν για την απόφασή του να αποχωρήσει αυτή τη στιγμή τονίζοντας το «αίσθημα ευθύνης» απέναντι στη χώρα και την παράταξή του λίγο πριν την κρίσιμη γι’ αυτήν εκλογική μάχη.
Δεν έγινε γνωστό αν μετά την αποχώρησή του από τα κοινά θα αποφασίσει να μιλήσει για όλα όσα συνέβησαν όταν είχε τις τύχες της χώρας στα χέρια του είτε άμεσα είτε μέσω κάποιου αυτοβιογραφικού βιβλίου στο μέλλον. Ότι κι αν αποφασίσει πάντως ο ίδιος, θα είναι δύσκολο να αποφύγει τον απολογισμό του έργου του που μόνο απαρατήρητο και χωρίς βαριές συνέπειες για τη χώρα δεν πέρασε. Άλλωστε η εκλογική του νίκη δεν ήταν παρά απόρροια της έξαρσης του αντιεκσυγχρονιστικού λαϊκισμού που εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο τόσο αντιπολιτευτικά όσο και ως εκλεγμένος πρωθυπουργός. Η ρήση του στον Μπαϊρακτάρη περί των «πέντε νταβατζίδων που δεν θα κάνουν κουμάντο στη χώρα» σφράγισε την κυβερνητική του αναξιοπιστία.
Ποιος μπορεί να λησμονήσει την καταστροφική για το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας απλόχερα «διανεμητική» πολιτική του, τη στιγμή που ο Κώστας Σημίτης προειδοποιούσε από το βήμα της Βουλής ότι η συνέχιση της πολιτικής αυτής οδηγούσε την Ελλάδα κατ’ ευθείαν στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Αδιαφόρησε για τις προειδοποιήσεις και θυσίασε τα οικονομικά στοιχεία στο βωμό της υστεροφημίας του. Και μόλις συνειδητοποίησε ότι η οικονομία είχε καταρρεύσει προτίμησε να τραπεί στην πρόωρη προς-φυγή στις κάλπες πετώντας λευκή πετσέτα στον προεκλογικό αγώνα που δεν έδωσε ουσιαστικά ποτέ. Ο Κώστας Καραμανλής φέρνει σημαντική ευθύνη για μια από τις πιο τραγικές περιόδους της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας.
Ιστορική είναι η ευθύνη του πρώην πρωθυπουργού και για τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο Κυπριακό πρόβλημα. Με τη φράση «έχω διαφορετική θέση για τα θέματα αυτά» που είπε παραλαμβάνοντας τα καθήκοντά του από τον προηγούμενο πρωθυπουργό, τίναξε κυριολεκτικά στον αέρα όλη την πρόοδο που είχε επιτευχθεί στα διμερή θέματα από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. Κυρίως όμως τίναξε στον αέρα την επίτευξη βιώσιμης λύσης στην Κύπρο σιγοντάροντας, μαζί με τον Κύπριο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, την καταψήφιση του σχεδίου Ανάν από τους Ελληνοκύπριους. Ο δρόμος που είχε ανοίξει με τη μεγάλη επιτυχία της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ έμεινε έτσι αναξιοποίητη για την επανένωση του νησιού.
Η μεταπρωθυπουργική θητεία του Κώστα Καραμανλή στην πολιτική κινήθηκε στο ίδιο πλαίσιο. Αποφεύγοντας συστηματικά να αναφερθεί στα γεγονότα που σφράγισαν τη διακυβέρνησή του μια αναφορά που μετέθετε συνεχώς μέσω «κύκλων του» σε ένα αόριστο μέλλον, φρόντισε να υπερασπιστεί την υστεροφημία του ακόμα κι αν χρειάστηκε να ταυτιστεί με τον λαϊκισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προς τους οποίους έδειξε ανοχή και κατανόηση. Δεν είναι τυχαίο ότι δυσκολεύεται να μην σημειώσει κανείς την απουσία πολιτικής κριτικής σε μια κυβέρνηση που απείλησε να ακυρώσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας σε αντίθεση με το δικό του κόμμα που δεν δίστασε συχνά να κατακρίνει δημοσίως. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι εκλεκτοί φίλοι και πρωτοκλασσάτοι συνεργάτες του στήριξαν και στηρίζουν έμμεσα ή ανοιχτά τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση.
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η Νέα Δημοκρατία αναφέρει ότι οι περίοδοι Τσίπρα και Γιώργου Παπανδρέου είναι οι χειρότερες περίοδοι της μεταπολιτευτικής πορείας της χώρας, εξυπηρετώντας προφανώς προεκλογικές σκοπιμότητες σε βάρος του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Είναι μια εκτίμηση που αδικεί κατάφωρα την περίοδο του αποχωρήσαντα πρώην πρωθυπουργού. Ας ελπίσουμε ότι ο αποχαιρετισμός που του απηύθυνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ευχαριστώντας τον «για τη διαχρονική προσφορά του στην παράταξη και στον τόπο» δεν αφήνει περιθώριο για επιπλέον προσφορά…
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
