Η επανεκλογή του Σι Τζινπίνγκ στη ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, η αποχώρηση του Μάριο Ντράγκι από την πρωθυπουργία της Ιταλίας - Οι συμβολισμοί και τα γεγονότα που θα καθορίσουν τις διεθνείς εξελίξεις.
Δυο γεγονότα σημάδεψαν τις τελευταίες μέρες τις εξελίξεις στην Ευρώπη και στον κόσμο. Δυο γεγονότα που συμβολίζουν, με οδυνηρό τρόπο, την κατεύθυνση των αλλαγών που έχουν από καιρό δρομολογηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρόκειται για την αποχώρηση του Μάριο Ντράγκι από την πρωθυπουργία της Ιταλίας μετά από 20 μήνες επιτυχημένης θητείας που συνέβαλαν στην πολιτική σταθερότητα της χώρας σε συνθήκες διεθνούς αναταραχής και την επανεκλογή του Σι Τζινπίνγκ για τρίτη κατά σειρά θητεία στην ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας υπενθυμίζοντας με δραματικό τρόπο τα όρια «εκδημοκρατισμού» της «δικτατορίας του προλεταριάτου».
Η αποπομπή ουσιαστικά του Ντράγκι από τις πολιτικές δυνάμεις που είχαν αποφασίσει ομόφωνα σχεδόν να τον στηρίξουν δεν ήταν τελικά παρά το αποτέλεσμα της επικράτησης του ακροδεξιού λαϊκισμού που βρήκε στη γειτονική χώρα τον ιδανικό εκφραστή της στο πρόσωπο της Τζιόρτζιας Μελόνι. Οι Ιταλοί ψηφοφόροι, μετά τον Μπερλουσκόνι και τον Σαλβίνι που είχαν ήδη αποδοκιμάσει εκλογικά, μετά τους «5 αστέρες» του λαϊκισμού και τον Μπέπε Γκρίλο που τους απογοήτευσαν, επέμειναν στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο, εμπιστευόμενοι αυτοί τη φορά μια ξενοφοβική και ομοφοβική εθνικίστρια. Ο «super Mario», όπως τον αποκαλούν οι υποστηρικτές του, μπορεί να έκανε για τη δύσκολη δουλειά, δεν ήξερε όμως και δεν ήθελε να χαϊδεύει αυτιά. Μακάρι να είναι αυτός ο επόμενος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Ο Σι Τζινπίνγκ δεν είναι καινούργιος στην ηγεσία του Κ.Κ. Κίνας. Έχει ήδη συμπληρώσει δύο πεντάχρονες θητείες. Η χθεσινή ωστόσο επανεκλογή του, για την οποία χρειάστηκε να αλλάξει το καταστατικό του κόμματος που προέβλεπε, από τα χρόνια του Τενγκ Σιάο Πινγκ, μόνο δύο θητείες υπογραμμίζει με εμφατικό τρόπο το τέλος της μεταρρυθμιστικής αυταπάτης όσων τυχόν την έτρεφαν. Η κομματικά ομόφωνη επιβεβαίωση του ηγετικού του ρόλου συνοδεύτηκε από την απομάκρυνση όλων των σημαντικών στελεχών που είχαν συνδεθεί με τα χρόνια που είχαν επιχειρηθεί κάποιες «επικίνδυνες» για το σύστημα αλλαγές. Η βίαιη απομάκρυνση από το συνέδριο του προηγούμενου, επί δεκαετία ηγέτη της Κίνας, είναι χαρακτηριστική των προθέσεων του νέου «τιμονιέρη» της χώρας.
Η ουσία είναι ότι τα αυταρχικά καθεστώτα αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς στο τελευταίο χρονικό διάστημα καταλαμβάνοντας ολοένα και μεγαλύτερο γεωγραφικό και πληθυσμιακό χώρο στον πλανήτη. Η φιλελεύθερη δημοκρατία και οι αρχές της βρίσκονται στο στόχαστρο των κάθε λογής και χρώματος λαϊκιστών και εχθρών του ορθολογισμού. Κι αυτό συμβαίνει την εποχή ακριβώς που οι οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα και την απελπισία των πολιτών. Οι «εύκολες» λύσεις που προσφέρουν δήθεν διεξόδους στα αδιέξοδα υιοθετούνται χωρίς δισταγμούς από τους πολίτες ενώ ο αυταρχισμός απαγορεύει, με τον πιο στυγνό τρόπο κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης, διαμαρτυρίας και αντίστασης.
Τρία σημαντικά γεγονότα πρόκειται να καθορίσουν στο άμεσο μέλλον τις παγκόσμιες εξελίξεις με τα διακυβεύματα να είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για το μέλλον της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Πρώτον, οι ενδιάμεσες εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες (8/11/22) που θα κρίνουν την απρόσκοπτη συνέχιση της δημοκρατικής διακυβέρνησης Μπάιντεν ή το άνοιγμα του δρόμου για την επάνοδο του εφιάλτη Τραμπ στην οποιαδήποτε εκδοχή του. Δεύτερον, η διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή (Αίγυπτος 6-18/11) όπου θα φανεί αν είναι πραγματικά αποφασισμένες οι ηγεσίες των χωρών να αντιμετωπίσουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για το κλίμα. Και τρίτον η έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία από την οποία θα εξαρτηθεί η ακύρωση των επεκτατικών σχεδίων του Πούτιν που απειλούν την παγκόσμια ειρήνη με πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
13°
