Η ανάρτηση του Δημήτρη Οικονομάκη στα social media για το Πολυτεχνείο και τη Χούντα.
Αχ αυτή η ιερή ιδιοκτησιακή οργή για το Πολυτεχνείο και τη σημασία του.
Την έριξε τη χούντα;
Δεν την έριξε κι έπεσε μόνη της με τα απίθανα κατορθώματα της στην Κύπρο;
Δεν έπεσε ποτέ διότι, ως γνωστόν «η χούντα δεν τελείωσε το ´73»;
Μπερδεμένα πράγματα.
Εγώ πάντως θυμάμαι ότι κάναμε την κατάληψη χωρίς σχέδιο, έτσι ξαφνικά.
«Πέφτει ξύλο» «τα αδερφια μας» κλπ κι εμείς της Νομικής προστρέξαμε.
Αφού βολευτήκαμε κι ήρθαν κι οι καλλιτέχνες με τα τραγούδια που έπρεπε, αποφασίσαμε να μείνουμε.
Οι Κνίτες δεν ήθελαν με τίποτα, οι υπόλοιποι ήθελαν και δεν ήθελαν, έπαιζε κι η ομαλοποίηση του Μαρκεζίνη, εμείς ως μαοϊκοί είχαμε σκληρή γραμμή, τελικά η κατάληψη έγινε.
Την δραματική κι ηρωική συνέχεια την ξέρετε, ας μην τα ξαναλέμε.
Τα επόμενα έχουν τη σημασία τους.
Εγκαθιδρύθηκε η σκληρότατη χούντα Ιωαννιδη.
Το μαζικό κίνημα σε πλήρη καταστολή.
Στο πανεπιστήμιο δεν κουνιέται φύλλο.
Πουθενά δεν κουνιέται φύλλο.
Οι Κνιτες με τη μούρη κατεβασμένη μιλούν για ήττα και προβοκατσια.
Βρίσκουν και τον προβοκάτορα για ναχουν το παραδειγμα, αχ ρε Διονύση…μη τα ξανασκαλίζουμε.
Οι υπόλοιποι ταχουν χάσει.
Εμείς οι Εκκετζηδες είμαστε πολύ ευχαριστημένοι γιατί «μια σπίθα θα βάλει φωτιά στον κάμπο».
Αλλά μέχρι να αναψει μας πιάνουν σούμπιτους στη φάκα κι έρχονται και για μένα.
Κι είναι πρωταπριλιά, κοίτα ρε παιδί μου μέρα που βρήκαν, κι ο πατέρας μου νομίζει ότι του κάνουν πλάκα.
Κι είμαι ο μονος που τη σκαπουλάρει, όχι δεν ήμουν ο χαφιές, απλώς έλειπα από το σπίτι.
Κι είμαι πλέον αρχηγός αφού άλλος δεν υπάρχει.
Αλλά τι να το κάνω χωρίς ναχω και κάποιον να διατάξω όποτε φεύγω σε διάφορες εξοχές παράνομος κι αισθάνομαι 18 χρόνων Τσέ Γκεβαρα.
Καλοκαιριάζει.
Πάω στις θάλασσες.
Οι φίλοι μου στα κελιά.
Τέλος πάντων, μέσα στην άκρα του τάφου σιγή κι ενώ δεν βγάζει η γης χορτάρι από τον τρόμο, γίνονται τα απίστευτα στην Κύπρο.
Πάρτη κάτω τη χούντα, μπουρδουκλωθήκαν κι έπεσαν, κι εμείς στενοχωριόμαστε για τους αδερφούς μας αλλά γλεντάμε επι τριήμερο την ανέλπιστη ελευθερία.
Ας είναι κι ο Καραμανλής.
Τι χαρά κι αυτή.
Αυτά θυμάμαι.
Κι έπειτα άρχισαν οι αναλύσεις και τα στεφάνια και «όχι, εμείς το κάναμε» και «ρε ψεύτες αφού εισασταν εναντίον».
Μέχρι που πήρε η ΠΑΣΠ τη ματωμένη σημαία, δεν την δίνει σε κανένα και την κρατάει λάφυρο δικό της και την εμφανίζει σποραδικά με σημαιοφρουρούς να την φυλάνε.
Τώρα αν γιγαντώθηκε το λαικο κινημα κι αν έγιναν πράγματα που μου διέφυγαν…τι να πω.
Ότι αρκετοί αγωνίστηκαν, μάτωσαν, βασανίστηκαν και συνέβαλαν αποφασιστικά… ούτε λόγος.
Στα περί Πολυτεχνείου ας ομιλούν οι πιο ειδικοί Πολυτεχνειολόγοι.
Που έχουν και αδύνατη μνήμη λόγω ηλικίας.
Η ίσως λόγω επιλογής…
Αχ αυτή η ιερή ιδιοκτησιακή οργή για το Πολυτεχνείο και τη σημασία του. Την έριξε τη χούντα; Δεν την έριξε κι έπεσε μόνη...
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
15°
