Το 2021 μας βγάζει το καπέλο

Έπεσα πάνω σε ένα καρέ από τον Τεν-Τεν στο Twitter, που κάποιος ανέβασε με μεγάλη επιτυχία σημειώνοντας: «Πώς βγαίνουμε από το 2021». Είναι αυτό που βλέπετε στην εικόνα: εκνευρισμένος, ο Καπετάνιος Χάντοκ βάζει πολύ περισσότερη δύναμη από όση έπρεπε στην περιστρεφόμενη πόρτα του ξενοδοχείου, εκείνη γυρίζει, τον παρασέρνει, τον φέρνει δυο-τρεις βόλτες και τον πετάει έξω, δίπλα στον έκπληκτο Τεν-Τεν, σκορπώντας παντού και τα πράγματα που είχε στη βαλίτσα του, δυο αλλαξιές και κάτι ξυριστικά (αν και έχει μούσι). Για την ιστορία, είναι ένα πάνελ από το τεύχος «The Calculus Affair» του 1956, φυσικά από τον μέγιστο Hergé. Στα ελληνικά, η «Υπόθεση Τουρνεσόλ», όπως τιτλοφορήθηκε, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Mamouth στη συλλογή «Οι περιπέτειες του Τεντέν» (έκδ. Μάιος 2007).

Όπως προείπα, το εν λόγω τουίτ είχε μεγάλη επιτυχία, με πολλά λάικ και κοινοποιήσεις. Ναι, κάπως έτσι βγαίνουμε όλοι από το 2021 που όπου να ’ναι μάς αφήνει: κλοτσηδόν.

Αλλά είναι πράγματι έτσι τα πράγματα; Μπα: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ. Είναι εντελώς διαφορετικά.

Το 2021 ήταν μια χρονιά θριάμβου για την ανθρωπότητα, και για καθέναν από εμάς. Και έτσι ακριβώς θα αποτυπωθεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων που θα μας διαδεχτούν. Γιατί ποτέ μα ποτέ πριν στην ιστορία της η ανθρωπότητα δεν έδρασε τόσο μαζικά, τόσο ενωμένα, με τέτοια αυταπάρνηση, με τόσο ξενύχτι, για έναν κοινό σκοπό. Και μάλιστα ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΝΤΑΣ αυτόν τον σκοπό.

Η τιθάσευση του ιού, παρά την εγγενή δυσκολία του εγχειρήματος, και παρά τον ανελέητο πόλεμο που δέχτηκε η τρομερή αυτή επιχείρηση από ομάδες συμφερόντων —και από απλούς χαζούς— σε ΟΛΟ τον πλανήτη —μηχανισμούς που έσπειραν την αμφιβολία στον κόσμο, που προσέθεσαν άπειρα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα, που δίχασαν κοινωνίες ολόκληρες, που υπονόμευσαν τη συλλογική προσπάθεια, που εξουθένωσαν τους γιατρούς και τους νοσοκόμους, που έστειλαν στον τάφο εκατομμύρια κοσμάκη—, παρ’ όλα αυτά, λοιπόν, καταφέραμε κάτι που ποτέ πριν δεν ήμασταν καν σε θέση να διανοηθούμε ότι μπορούμε να κάνουμε. Ποτέ πριν.

Ένας τέτοιας έντασης και επιθετικότητας λοιμός, σε οποιαδήποτε προηγούμενη στιγμή της ιστορίας μας θα είχε ισοπεδώσει ολόκληρες χώρες. Αντιθέτως, σήμερα η κουβέντα γίνεται για το πόσο καλά φοράνε ο κόσμος τη μάσκα του, και για το αν ο τάδε κύριος στο Facebook μίλησε στους φίλους και ακολούθους του για τον Σείριο και τον ΕΤ τον Εξωγήινο, και πόσο πλάκα είχε αυτό.

Όχι. Το 2021 ΔΕΝ μας πέταξε με τις κλοτσιές: το 2021 αναμετρηθήκαμε με έναν αντίπαλο που έπαιρνε διαρκώς άλλη μορφή και κρυβόταν μέσα στις λόχμες, και, ενωμένοι σε μία ιλιγγιωδώς μεγάλη στρατιά, πολύ απλά τον τσαλαπατήσαμε.

Ήταν ένας χρόνος θριάμβου, που μας έμαθε πολλά, που μας έδειξε τι πρέπει να κάνουμε,

και τι να αποφύγουμε, στο μέλλον 

Ήταν ένας χρόνος θριάμβου αυτός, ένας χρόνος που μας έμαθε πολλά, που μας έδειξε τι πρέπει να κάνουμε, και τι να αποφύγουμε, στο μέλλον (γιατί ιοί θα ’ρθουν κι άλλοι), που απέδειξε τα καλά —και τα τρωτά— της εξ αποστάσεως εκπαίδευσηςκαι της εξ αποστάσεως εργασίας, που περιόρισε τις συναλλαγές με μετρητά και έμαθε σε κάτι δισεκατομμύρια ανθρώπους πώς δουλεύει το ίντερνετ και πόσο συμφέρον για όλους τους είναι να το μάθουν καλύτερα. Και όλα αυτά, που πολύ πρόχειρα καταγράφουμε εδώ, χωρίς να έχει προηγηθεί κανενός είδους εκπαίδευση ή κάτι ανάλογο: όλα έγιναν εκ των ενόντων και με ό,τι είχαμε. Αυτοσχεδιάζοντας και μαθαίνοντας καθημερινά από τα λάθη μας.

Το έχουμε ξαναπεί: τα πραγματικά θύματα της πανδημίας είναι οι νεκροί (κοντά 5.300.000 άνθρωποι μέχρι τώρα), οι δικοί τους άνθρωποι, καθώς και όσοι θα ταλαιπωριούνται από τον longCovid. Όλοι οι υπόλοιποι, δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυτού του ωραίου πλανήτη, ταλαιπωρηθήκαμε αφάνταστα ΛΙΓΟ μπροστά σε αυτό που διακυβευόταν εδώ. (Και γκρινιάξαμε δυσανάλογα πολύ που έπρεπε, φέρ’ ειπείν, να φορέσουμε μάσκα για να μπούμε στο λεωφορείο ή να δείξουμε την ταυτότητά μας στο γκαρσόνι — τρομερή παραχώρηση στην «ελευθερία» μας). Ακόμη και η οικονομική ζημία που όλοι υποστήκαμε, ακόμη κι αυτή θα τη μαζέψουμε πολύ πιο σύντομα από όσο δικαίως φοβόμαστε.

Φανταστείτε μόνο ένα πράγμα: φανταστείτε τι θα γινόταν αν δεν είχαμε και την εσωτερική φθορά που μας κράτησε πίσω σ’ αυτό τον αγώνα. Αλλά είναι ανθρώπινο κι αυτό, και νιώθεται…

Πάμε στο 2022 λοιπόν με ψηλά το κεφάλι. Δεν μας πετάει με τις κλοτσιές η χρονιά που περνάει: μας βγάζει το καπέλο.