Πολιτικη & Οικονομια

Κίνημα Αλλαγής: Πολιτική ταυτότητα ή «αυτόκλητοι σωτήρες»;

Η διαδικασία ανάδειξης της νέας ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής είναι μια καθαρά πολιτική διαδικασία που δεν χωράει «από μηχανής θεούς» και «σωτήρες»

Γιάννης Μεϊμάρογλου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Σχόλιο για τη διαδικασία ανάδειξης της νέας ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής και τους υποψήφιους προέδρους.

Η περιπέτεια της υγείας της Φώφης Γεννηματά αποσταθεροποίησε κι άλλο τις έτσι κι αλλιώς εύθραυστες ισορροπίες στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής. Απελευθερώθηκε μια σειρά στελεχών που, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, ήταν δεσμευμένα να υπηρετήσουν την υποψηφιότητά της και που μπορούν πλέον να κάνουν διαφορετικές επιλογές, συμπεριλαμβανομένης και της εκδήλωσης του δικού τους προσωπικού ενδιαφέροντος, όπως έγινε ήδη σε τρεις περιπτώσεις. Αποδεικνύεται έτσι ότι η διαδικασία ανάδειξης της νέας ηγεσίας έχει πάρει περισσότερο τον χαρακτήρα μιας εσωκομματικής προσωπικής αναμέτρησης παρά τον αναγκαίο, για ένα κόμμα καθηλωμένο δημοσκοπικά, χαρακτήρα πολιτικού ανοίγματος στην κοινωνία.

Οι πολίτες που ανήκουν στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελεύθερου πολιτικού κέντρου, που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει το Κίνημα Αλλαγής, μένουν απολύτως αδιάφοροι για το αν θα κερδίσουν οι Γεννηματικοί, οι Παπανδρεϊκοί, οι Ανδρουλακικοί ή οι Λοβερδικοί. Ούτε τους ενδιαφέρει τι δεν είναι, τι δεν θέλει να κάνει και με ποιους δεν θα πάει το ΚΙΝΑΛ. Και βέβαια, δεν είναι διατεθειμένοι να ισχυροποιήσουν τα εκλογικά του ποσοστά αν δεν συμφωνήσουν με το πολιτικό του σχέδιο κι αν δεν σιγουρευτούν ότι τη δύναμη που θα του δώσουν θα την χρησιμοποιήσει για να συμβάλλει στην κυβερνησιμότητα της χώρας και στη χάραξη της αναπτυξιακής της πορείας μέσα στις προκλήσεις της νέας εποχής. Οι πολίτες έμαθαν πια πολύ καλά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ότι μετά την απομάκρυνση από την κάλπη «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».

Κακά τα ψέματα. Ανεξάρτητα από τον αυξανόμενο αριθμό των υποψηφίων Προέδρων, το δίλημμα παραμένει καθαρό και περιμένει εξίσου καθαρή απάντηση. Θα συμπλεύσει, το Κίνημα Αλλαγής, με τις δυνάμεις του λαϊκισμού, της αναξιοκρατίας και της στασιμότητας, στο όνομα μιας δήθεν «προοδευτικής συνεργασίας» ή θα αντιπαραθέσει στις συντηρητικές πολιτικές τη δική του μεταρρυθμιστική πρόταση, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες αλλά και το πολιτικό κόστος για την υλοποίησή της; Οι πολίτες που πήραν, πριν τέσσερα χρόνια, μέρος στις διαδικασίες συγκρότησης του ΚΙΝΑΛ δεν πρόκειται να δώσουν παράταση πολιτικής επιβίωσης σε μια υπόθεση σύγκρουσης προσωπικών στρατηγικών που δεν αφορά παρά τους εμπλεκόμενους.

Η διαδικασία ανάδειξης της νέας ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής είναι μια καθαρά πολιτική διαδικασία που δεν χωράει «από μηχανής θεούς» και «σωτήρες». Πολύ περισσότερο δεν χωράει τις ιδεοληπτικές τους επινοήσεις και τις εκκλήσεις τους για ενότητα. Δεν μπορεί να υπάρξει «αντιδεξιό» μέτωπο με τους «αγανακτισμένους» που λιθοβόλησαν την δημοκρατική παράταξη για να συγκυβερνήσουν στη συνέχεια αρμονικά με τους ακροδεξιούς του Καμμένου και άλλους χυδαίους λαϊκιστές. Ούτε και μπορεί να πιάσουν τόπο οι εκκλήσεις για ενότητα που ξυπνάνε τις μνήμες της διάσπασης που οδήγησε το ΠΑΣΟΚ στα όρια της πολιτικής εξαφάνισης αλλά και της ντροπής της διαγραφής ενός από τους πλέον, κατά γενική ομολογία, επιτυχημένους πρωθυπουργούς της χώρας, του Κώστα Σημίτη.

Το ΠΑΣΟΚ και όλη η Δημοκρατική Παράταξη δεν έχουν ανάγκη από αυτόκλητους σωτήρες. Έχουν ανάγκη από το καθαρό πολιτικό στίγμα μιας αξιόπιστης δύναμης που ορθώνει το ανάστημά της απέναντι στον λαϊκισμό και υπερασπίζεται τις αξίες του φιλελευθερισμού και της σοσιαλδημοκρατίας θέτοντας τον εαυτό της στην υπηρεσία της χώρας.