Ένας τρελαμένος πολίτης εκσφενδονίζει ένα βαρύ αντικείμενο, ομοίωμα του Καθεδρικού του Μιλάνου, εναντίον του Μπερλουσκόνι. Του σπάει τη μύτη και τα δόντια.
Ο Cavaliere, απαξιωμένος από τις συνευρέσεις με τα λαμπερά κορίτσια του γκλαμουράτου ιταλικού πεζοδρομίου και στο στόχαστρο της ιταλικής δικαιοσύνης για θέματα διαφθοράς, είναι ο πρώτος Ευρωπαίος πρωθυπουργός που πληρώνει το τίμημα της συλλογικής τρέλας που έχει επιμολύνει τις εξουσίες.
Στη Wall Street Journal οι δύο αυθεντικοί διαχειριστές του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, οι Σαρκοζί και Μπράουν, συνυπογράφουν άρθρο διά του οποίου θέτουν ζήτημα ελέγχου πόθεν έσχες στα μεγαλοστελέχη της παγκόσμιας επιχειρηματικής κοινότητας στοχεύοντας τα bonus των “Diamond Boys” του πλανητικού καπιταλισμού. Και αυτοί οι δύο πέρασαν στη φάση της ημι-τρέλας.
Στη Νέα Υόρκη κάποιοι χρηματοπιστωτικοί οίκοι υποβαθμίζουν την οικονομία της Ισπανίας σπέρνοντας τον τρόμο ή και την τρέλα στην παγκόσμια χρηματαγορά. Ένας καταβεβλημένος πρωθυπουργός, των 60 ημερών μόλις, τραυλίζει στις Βρυξέλες κάτι για «ανθρώπινο πρόσωπο της πράσινης ανάπτυξης» με κόκκινες γραμμές και ροζ λογάκια. Είναι ο κ. Παπανδρέου, που εισέπραξε το στομφώδες «αϊ-σιχτίρ» των εσαεί χορηγών των Ελλήνων τρακαδόρων.
Στο Αφγανιστάν, το «παιδί με το χαμόγελο», που εισέπραξε το Νόμπελ Ειρήνης δηλώνοντας ότι υπάρχουν και σωστοί πόλεμοι, στέλνει άλλους 30.000 άνδρες να πολεμήσουν τους ισλαμιστές κατσαπλιάδες στο Κανταχάρ. Η Ινδία έχει αγοράσει από τη διεθνή αγορά πάνω από 600 (!) τόνους χρυσού σε λίγους μήνες και η Κίνα έχει αγοράσει άλλους 400 τόνους, αφού έχει εξορύξει από τα δικά της χρυσωρυχεία επιπλέον 400 τόνους πολύτιμου μετάλλου. Το 2025, σύμφωνα με τα κιτάπια των ερευνητικών κέντρων της Αμερικής, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα παροχής ενέργειας στην Κίνα και την Ινδία για τις ανάγκες του αναπτυξιακού τους μοντέλου. Μιλάμε για το απόλυτο black out. Λίγα χρόνια πριν, το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν θα διαθέτει τη δυνατότητα χρηματοδότησης με τραπεζικά κεφάλαια των δύο αυτών τεράστιων οικονομιών. Η Κίνα και η Ινδία θα χρειαστεί να αντλήσουν κεφάλαια από τα «μαύρα κονδύλια» των διεθνών κυκλωμάτων του υποκόσμου. Οι μεγάλες εγκληματικές οργανώσεις θα αναβαθμιστούν σε απαραίτητο «εταίρο» της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης. Σε αυτά τα πορίσματα έχουν καταλήξει τα αμερικανικά Ινστιτούτα Στρατηγικών Μελετών, που από το 1994 και μετά τη σοβιετολογία το έριξαν στην ιχνηλάτηση των διαδρόμων του «γκρίζου χρήματος».
Στα χρόνια της μεγάλης συσσώρευσης πλούτου η λέξη που έλυνε όλα τα προβλήματα και αποτελούσε απάντηση σε όλα τα ερωτήματα ήταν «Αυτορρύθμιση». Ήταν δόγμα και θρησκεία μαζί. Ήταν η «ιερή αγελάδα» του νεοφιλευθερισμού. Ήταν γιατρικό και όπλο. Η παγκόσμια ελίτ προσκύνησε. Κάποτε η υπέρβαση των κυκλικών κρίσεων στην οικονομία καθίστατο δυνατή μέσω των πολέμων. Η παράδοση κράτησε ως τις μέρες μας, αν αναλογιστεί κανείς πως ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η πρακτική απάντηση στην κρίση του 1929. Η εκλογίκευση των διεθνών σχέσεων μετά τη Συνθήκη της Γιάλτας και η «ισορροπία» που επέβαλε το γιγαντιαίο βιομηχανικό μοντέλο ανάπτυξης της Δύσης, με ό,τι συνεπαγόταν το εγχείρημα στο στήσιμο των διαύλων του Παγκόσμιου Εμπορίου –την ανάδειξη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε διαχειριστές της παγκόσμιας οικονομίας–, εγγυήθηκαν μία περίοδο σταθερότητας. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας, η γιγάντωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αφύπνιση της Κίνας και η εμφάνιση της Ινδίας στο προσκήνιο συνέτειναν στην αποσταθεροποίηση. Με αποσταθεροποιημένο σύστημα, η κυκλική κρίση της οικονομίας απέκτησε χαρακτηριστικά πανδημίας. Στη Νέα Υόρκη, τη Φρανκφούρτη και το Λονδίνο δεν κατάφεραν να παρασκευάσουν αντίδοτο ή, έστω, ένα υποτυπώδες εμβόλιο. Οι κρίκοι άρχισαν να σπάνε. Η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, μετά το Ντουμπάι, τώρα η Ελλάδα, αύριο η Ρουμανία, μετά η Ισπανία. Το οδοιπορικό του τρόμου δεν έχει τέλος. Έχει μόνο αφετηρία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη πρωθυπουργός με μία συγκεκριμένη λαϊκή εντολή. Να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Η εξαετία Καραμανλή έχει καταγραφεί ως η χειρότερη μεταπολεμική διακυβέρνηση και ως η αθλιότερη κοινωνικά και πολιτικά παρέμβαση στην πορεία αυτού του τόπου. Υπό διαφορετικές συνθήκες, η αθλιότητα αυτή θα κατέληγε σε μια μεγάλη εθνική καταστροφή, όπως ακριβώς συνέβη το 1922. Η υπαγωγή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ (ΟΝΕ) και η αλληλεξάρτηση των ευρωπαϊκών οικονομιών με τις πολιτικές προεκτάσεις που συνεπάγεται αυτή η διαδικασία, επιτρέπουν αυτή τη στιγμή στην Αθήνα να μην αντιμετωπίζει πρόβλημα εθνικής υποταγής. Αντιμετωπίζει ωστόσο πρόβλημα εθνικής λογιστικής εκκαθάρισης.
Οι μετρήσεις των τάσεων της κοινής γνώμης καταδεικνύουν, στο μέτρο που είναι αξιόπιστες, πως οι πολίτες αντιλαμβάνονται και τα αδιέξοδα αλλά και το έλλειμμα εξεύρεσης σοβαρών εναλλακτικών λύσεων. Ξέρουν πως η λήψη σκληρών μέτρων είναι αναπόφευκτη. Το ζήτημα είναι ότι διαισθάνονται πως η διαχείριση της κρίσης θα επιτευχθεί για άλλη μία φορά πάνω στη δική τους ωμοπλάτη. Η εισαγωγική ομιλία του Γ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες διέθετε εσκεμμένα «αριστερόστροφο» χαρακτήρα. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να καθησυχάσει κανείς τις μάζες, όταν δεν έχει τη δυνατότητα ή δεν επιθυμεί να «στριμώξει» τους κυρίαρχους οικονομικούς παράγοντες που οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε καθεστώς πλήρους ανυποληψίας και αναποτελεσματικότητας. Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καλείται να επιβάλει καθεστώς τρόμου στους μισθωτούς, επικαλούμενη προθέσεις επιβολής καθεστώτος «μη ανοχής» στους κατά συρροή απομυζώντες τον πλούτο που διαθέτει η χώρα.
Προφανώς ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν αντελήφθη επακριβώς το λόγο για τον οποίο εξελέγη. Οι πολίτες του πρόσφεραν άνετη πλειοψηφία και άρα χώρο ελιγμών, για να αντιστρέψει τους όρους λειτουργίας της ελληνικής δημοκρατίας. Η δικαιοσύνη, οι τράπεζες, οι κατασκευαστικές εταιρείες, τα συγκροτήματα ΜΜΕ, οι 10 ισχυροί επιχειρηματίες και οι υπηρεσίες του πρώην Υπουργείου Οικονομικών ελέγχονται ως βασικοί παράγοντες διαστρέβλωσης των οικονομικοκοινωνικών δεδομένων της χώρας. Η πάταξή τους και όχι η «παραγωγική συνεργασία» με αυτούς θα καταδείκνυε την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να διολισθήσει σε ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης. Η ίδρυση τεχνολογικού πάρκου στο Πανεπιστήμιο του Βόλου, με τη χρηματοδότηση πυρήνα νανοτεχνολογίας, όπως πρότεινε συγκεκριμένο στέλεχος του πρώην περιβάλλοντος του κ. Παπανδρέου, θα αποδείκνυε τη δέσμευση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να προσανατολίσει την οικονομία σε διαφορετικό, μη παρασιτικό μοντέλο. Η επίκληση του λαϊκού αισθήματος προϋποθέτει και αναγνώριση των αιτημάτων της κοινωνίας, όταν μάλιστα η ίδια επιτάσσει την κάθαρση της χώρας. Η παγκόσμια οικονομία έχει πολύ σοβαρά προβλήματα για να ασχολείται με την Ελλάδα και ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα ανακαλύψει συμμάχους ούτε στις Βρυξέλλες ούτε στη Νέα Υόρκη. Οι «σύμμαχοι» βρίσκονται μόνο εντός των τειχών της πόλης. Οι απέξω είναι απλά «εταίροι» ή «εταίρες».
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
13°
