Ο πρωθυπουργός έχει μια πολύ δύσκολη δουλειά μπροστά του, αλλά το να τον αντιμετωπίζουμε ως κάποιον που έχει το αλάθητο, κάνει τη δουλειά του ακόμα δυσκολότερη.
Το καλοκαίρι του 19 ψήφισα τον Μητσοτάκη για λόγους που περιέγραψα εδώ κι αν αύριο είχαμε εκλογές θα τον ξαναψήφιζα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ξεφυσάω με ανακούφιση που η στραβή της πανδημίας έτυχε στη δική του τη βάρδια και νομίζω πως είναι από τους πιο σοβαρούς πρωθυπουργούς που είχε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες (αναγνωρίζοντας βέβαια πως ο συναγωνισμός δεν είναι ιδιαίτερα σκληρός).
Τίποτα από τα παραπάνω, όμως, δεν με κάνει να πιστεύω πως όταν ο πρωθυπουργός αερίζεται ο χώρος ξαφνικά μυρίζει γιασεμί και τίποτα δεν με εμποδίζει από το να ενοχλούμαι όταν ακούω τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να περιγράφει τα λάθη του πρωθυπουργού ως πράξεις που αποδεικνύουν ότι είναι «ανθρώπινος».
Μιλάω φυσικά για το λάθος του πρωθυπουργού να πάει, εν μέσω λοκ νταουν και περιορισμού των μετακινήσεων, για ποδηλατάδα στην Πάρνηθα και για το λάθος του να φωτογραφηθεί με συμπολίτες χωρίς να φοράει μάσκα, πολύ περισσότερο όταν οι συμπολίτες αυτοί παραβίαζαν τον νόμο κάνοντας κρος με τις μηχανές τους κάπου που (καλώς ή κακώς) απαγορεύεται.
Μπορεί κανένα από αυτά τα λάθη να μην είναι έγκλημα καθοσιώσεως, αλλά αυτό δεν τα κάνει σωστά. Και πολύ περισσότερο δεν τα κάνει άξια χειροκροτήματος όπως περίπου προσπάθησε να μας πείσει ο Στέλιος ο Πέτσας ο οποίος παρουσίασε ως απόδειξη της ανθρωπιάς του πρωθυπουργού το ότι δεν αρνείται να φωτογραφηθεί και να μιλήσει με κανέναν.
Ακόμα κι αν παραβλέψουμε ότι το τελευταίο δεν είναι δείγματα ανθρωπιάς αλλά τακτική wannabe αστεριών του Instagram (και σίγουρα όχι κάτι που κάνει ο Πρωθυπουργός... κανείς, ευτυχώς, δεν πιστεύει ότι φωτογραφίζεται με όποιον πετύχει στο δρόμο του) δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι ο πρωθυπουργός δεν εγκαλείται για την αγάπη του για τις φωτογραφίες με απλούς πολίτες. Εγκαλείται για την παραβίαση των μέτρων της καραντίνας. Εγκαλείται επειδή πήγε να γυμναστεί πολύ μακριά από το σπίτι του και βρέθηκε με κόσμο χωρίς μάσκα, δηλαδή επειδή έκανε πράγματα που ο ίδιος και οι υπουργοί του έχουν (και πολύ καλά έχουν κάνει) απαγορεύσει να κάνουμε εμείς.
Ο πρωθυπουργός δεν είναι η βασίλισσα της Αγγλίας ώστε να χρειάζεται να πείσει ότι είναι «ανθρώπινος». Είναι ηγέτης μιας χώρας και το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να κυβερνά αποτελεσματικά και να δίνει το καλό παράδειγμα. Με το δεύτερο να είναι σημαντικό και για το πρώτο (δεν μπορείς εύκολα να επιβάλεις κανόνες αν δεν πείσεις ότι τους σέβεσαι με θρησκευτική ευλάβεια). Τόσο σημαντικό ώστε ο πρωθυπουργός να πρέπει να είναι πολύ πιο προσεκτικός και αυστηρός με τον εαυτό του απ’ ότι ο οποιοσδήποτε πολίτης.
Καταλαβαίνω πως πολλοί συμπολίτες τρομαγμένοι από τα 4,5 φρικτά χρόνια της διακυβέρνησης του Αλέκση, του Πάνου και όλων αυτών των τύπων με την ψυχοσύνθεση μελών δεκαπενταμελούς σχολείου, είναι έτοιμοι να παραβλέψουν πολλά λάθη φοβούμενοι μην τυχόν και κερδίσει πόντους η αντιπολίτευση. Αλλά κάνουν λάθος.
Από τη στιγμή που δεν μπορεί να προτείνει τίποτα στοιχειωδώς σοβαρό, από τη στιγμή έχει γίνει φανερό πως τα στελέχη της λίγο πριν κοιμηθούν προσεύχονται για όσο το δυνατόν περισσότερα θύματα και όσο το δυνατόν πιο μεγάλη καταστροφή, η αντιπολίτευση δεν μπορεί να κερδίσει απολύτως τίποτα.
Αντιθέτως, από τα στραβά μάτια στα πρωθυπουργικά λάθη ο μόνος που χάνει είναι ο ίδιος πρωθυπουργός. Γιατί μπορεί τα λάθη τώρα να είναι μικρά, αλλά η αντιμετώπιση τους όχι απλώς με επιείκεια αλλά με απροθυμία ακόμα και να αναγνωριστούν ως λάθη, το μόνο που κάνει είναι να ανοίγει τον δρόμο για τα μεγάλα. Είτε έχουν καλές προθέσεις είτε πονηρό σκοπό, ο πρώτος στον οποίο κάνουν κακό οι κόλακες είναι αυτός τον οποίο κολακεύουν.
Ο πρωθυπουργός έχει μια πολύ δύσκολη δουλειά μπροστά του, αλλά το να τον αντιμετωπίζουμε ως κάποιον που έχει το αλάθητο, κάνει τη δουλειά του ακόμα δυσκολότερη.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, είμαστε αρκετά ώριμοι για να ξέρουμε πως καλός πρωθυπουργός δεν είναι αυτός που κάνει τα ίδια λάθη με εμάς, αλλά αυτός που κάνει ό,τι μπορεί για να τα αποφύγει. Είμαστε αρκετά έμπειροι για να ξέρουμε πως όλοι κάνουν λάθη, αλλά αυτό δεν μετατρέπει τα λάθη σε σωστά. Και είμαστε αρκετά πονηροί για να καταλαβαίνουμε πως η απουσία κριτικής δεν ωφελεί τον κρινόμενο, αλλά αυτούς που είτε αδιαφορούν για την επιτυχία του είτε θέλουν να τον δουν να αποτυγχάνει. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη. Και μπράβο μας.
ΥΓ. Αν ακόμα αμφιβάλλετε για το αν ήταν λάθος αυτό που έκανε ο πρωθυπουργός, σκεφτείτε όλους τους αρμόδιους που αμέτρητες φορές έχουν εξηγήσει ότι η άδεια για σωματική άσκηση δεν είναι άδεια για εκδρομή, σκεφτείτε αυτούς που λένε πόσο απαραίτητη είναι η μάσκα σε ΚΑΘΕ προσέγγιση με άλλους ανθρώπους. Αν και πάλι δυσκολεύεστε, σκεφτείτε τι θα λέγατε αν στη θέση του πρωθυπουργού ήταν ο Αλέκσης (ναι, ξέρω πως είναι πιο εύκολο να τον φανταστείτε να παίζει ξερή παρά να κάνει οποιαδήποτε σωματική άσκηση, αλλά τωρα πρέπει ν’ αφήσετε την φαντασία σας να καλπάσει).
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
13°
