Τι μπορεί να αλλάξει η αποχώρηση του επιδραστικού συμβούλου του Μπόρις Τζόνσον, Ντόμινινκ Κάμινγκς, για τον Βρετανό πρωθυπουργό.
Την περασμένη βδομάδα έλαβε χώρα μία πολύ σημαντική εξέλιξη στο βασίλειο των Τόρηδων: έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία η είδηση πως ο διαβόητος Ντόμινικ Κάμινγκς, ο κορυφαίος και πλέον επιδραστικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Τζόνσον αποχώρησε οριστικά από το Νο. 10 της Ντάουνινγκ Στριτ.
Γιατί αυτή η είδηση είναι σημαντική; Σύμβουλοι πηγαίνουν και έρχονται σε κάθε κυβέρνηση σε μηνιαία βάση. Ο Κάμινγκς, εν τούτοις, ήταν ο αρχιτέκτονας της καμπάνιας «Leave» κατά το δημοψήφισμα και ο τρόπον τινά εμπνευστής του οράματος για την μετά-Brexit βρετανική κοινωνία εκ μέρους του Μπόρις Τζόνσον. Επιπλέον, ήταν ο άνθρωπος που σχεδίασε και υλοποίηση την ιδιαίτερα πετυχημένη προεκλογική εκστρατεία του 2019, που εξασφάλισε μία άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στους Συντηρητικούς. Επομένως, είναι καλό νέο η αποχώρησή ενός τόσο επιτυχημένου campaigner; Σύμφωνα με πολλούς σχολιαστές, ναι είναι! Γιατί;
Κατ’ αρχάς ο Κάμινγκς χρησιμοποιούσε την επιρροή του στον πρωθυπουργό για να περιορίσει τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου περίπου ανάμεσα σε αυτούς που συμφωνούσαν ιδεολογικά με την ατζέντα του και σε εκείνους που ήταν φανατικά πιστοί όχι μόνο στον Μπόρις Τζόνσον…αλλά και στον ίδιο. Κορυφαίοι πολιτικοί του κόμματος έμειναν, έτσι, εκτός κυβερνητικού νυμφώνα. Επιπλέον, ο Κάμινγκς διατηρούσε κάκιστες σχέσεις με τους περισσότερους βουλευτές του κόμματος -αυτό συμβαίνει συχνά με τους πρωθυπουργικούς συμβούλους και τους κυβερνητικούς βουλευτές. Τέλος, είναι πολλοί οι ειδικοί πέριξ των Τόρηδων, οι οποίοι επιρρίπτουν στον Κάμινγκς την ευθύνη για την «μεταμόρφωση» του άλλοτε εύθυμου δημάρχου Λονδίνου σε έναν κακόκεφο και «βαρύ» πρωθυπουργό.
Αλλά, τώρα όλα αυτά τελείωσαν. Ή μήπως όχι;
Ο Μπόρις Τζόνσον έχει, πράγματι, μία χρυσή ευκαιρία να επανεφεύρει τον πολιτικό του εαυτό. Ή καλύτερα, να θυμηθεί την παλαιά χαρισματική εκδοχή του. Όπως και να το πούμε, μπορεί να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία.
Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, οι συνθήκες μάλλον τον βοηθούν. Αρκεί κανείς να μελετήσει προσεκτικά τα οικονομικά στοιχεία για το επόμενο έτος, ένα έτος που όσο δύσκολο και αν είναι δεν θα περιέχει, κατά πάσα πιθανότητα, στην ατζέντα το Brexit και την πανδημία. Και τα δύο αυτά προβλήματα θα έχουν λήξει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Από την εποχή του στη δημαρχεία του Λονδίνου, ο Τζόνσον ήθελε να μοιράζει αρμοδιότητες και καθήκοντα σε άλλουςׄ ήταν μάλιστα πολύ καλός σε αυτό. Το κεντρικό όραμα και η υψηλή στρατηγική αποτελούν προνομιακά πεδία για τον πρωθυπουργό παρά η καθημερινή μικροδιαχείριση. Άλλωστε, αυτήν μπορεί να την αναλάβουν οι Υπουργοί - όχι, όμως, η σημερινή πλειοψηφία τους.
Κίνηση πρώτη, λοιπόν, ριζικός ανασχηματισμός ένα χρόνο μετά τις εκλογές. Και ανασχηματισμός με τριγωνοποίηση, δηλαδή εξισορρόπηση των αριστερών και δεξιών τάσεων του κόμματος. Για παράδειγμα: ο Τζόνσον μπορεί να αντικαταστήσει την επιρρεπή σε γκάφες Πρίτι Πατέλ, υπουργό δημοσίας τάξεως (Home Secretary) με κάποιον από τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος. Την ίδια στιγμή, ο Ντόμινικ Ραμπ δεν προσφέρει πολλά σε μία μετά – Brexit εποχή με Πρόεδρο των ΗΠΑ τον Τζο Μπάιντεν – εδώ ο Πρωθυπουργός χρειάζεται έναν μετριοπαθή remainer.
Βεβαίως, αν όλα αυτά δεν γίνουν, τότε το κυβερνητικό σκάφος μπορεί να πλεύσει σε αχαρτογράφητα νερά με έναν καπετάνιο, που θα θυμίζει την πλατωνική Πολιτεία. Έναν τυφλό, δηλαδή, καπετάνιο ο οποίος δεν έχει επίγνωση της τυφλότητάς του. Ρισκάροντας μία πρόβλεψη, κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο να γίνει. Αν μη τι άλλο ο Μπόρις Τζόνσον είναι και χαρισματικός, και ευρυμαθής και διαθέτει ένα απαράμιλλο ένστικτο πολιτικής επιβίωσης. Όσοι θεωρούν πως ο χρόνος του στην Ντάουνινγκ Στριτ εκπνέει, μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτούν. Φαίνεται πως αρχής γενομένης από τις Σκωτικές εκλογές της ερχόμενης άνοιξης, ο ΜπόΤζο αρχίζει να σχεδιάζει την ολική επαναφορά του.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
15°
