Je suis humain

Συνοψίζουμε πράγματα που μπορεί να σκεφτεί κανείς, εμβαθύνοντας την πρωτοφανή πλανητική αλυσιδωτή (κορωνο)-αντίδραση. Διαλύονται βεβαιότητες/σταθερές, πόνος, φόβος, θάνατοι. Ρημαγμένες αγορές σε ελεύθερη πτώση (συζητιέται μόνο το βάθος της ύφεσης), ζοφερά οικονομικο-γεωπολιτικά σενάρια. Καταρρέουν άφρονες ηγεσίες, νέες ιδεοκατασκευές αναδύονται. Ίσως, ο «κόσμος-μετά» θα είναι πολύ αλλιώς.

Το μυστικό της πανδημίας («αγάπη»-που-σκοτώνει)

Μυστικό της εύκολης κορωνοάνθησης ήταν το απλό πλησίασμα δημιουργικών ανθρώπων. Πώς κάνουν χαριτωμένες μελισσες-πεταλούδες, επικονιάζοντας και διασπείροντας γαμέτες από-άνθος-σε-άνθος («ανέμελη ανοιξιάτικη παρτούζα της φύσης»), γονιμοποιώντας την χλωρίδα; Έτσι, ακριβώς, το δραστήριο ανθρώπινο «μελίσσι» διέχυσε οικουμενικά την πανδημία.

Ένας αγαπησιάρης/αγκαλίτσας μολύνει δεκάδες και αλυσιδωτά όλοι τους σαν ανθρώπινες πεταλούδες -ακούσιοι «πράκτορες» της πανδημίας- σπρώχνουν ανύποπτοι το Κακό στις πλανητικές εσχατιές. Έτσι επιπόλαια την πάτησε και η («Άχρονη») Εκκλησία μας, άλλωστε, αγνοώντας τι εστί εκθετικό φαινόμενο: «εμείς-Αγάπη-θέλαμε-να-δώσουμε-μόνο,-τι-μας-αποπαίρνουν-οι-πράκτορες-του-Σόρος-και-του-Σατανά;».

Πάντως, είναι τραγική αντινομία: μια δημιουργική/«αγαπητική» επικοινωνία ανυποψίαστων ανορθολογικών ανθρώπων, να γίνεται «αγάπη-που-σκοτώνει», χωρίς να το αντιλαμβάνονται οι ταυτόχρονα-θύτες-και-θύματά-της (Αρκάς: «Μέχρι-τώρα-η-βλακεία-ήταν-ενοχλητική,-τώρα-πια-είναι-θανατηφόρα!»).

Je suis humain!: πρώτη φορά Πλανητικό Γεγονός

Βιώνοντας την οδυνηρή πανανθρώπινη ιστορική πρώτη της πλανητικότητάς μας, θυμίζουμε γρήγορα τις φάσεις της παγκοσμιοποιημένης κλιμάκωσης. Πρωτοζήσαμε συμβολικά το Πλανητικό Χωριό, όταν εγκαθιδρύθηκε η έννοια-νεολογισμός «Πλανητάρχης» (08-08-1990: ιστορικό διάγγελμα Μπους λόγω της εισβολής Σαντάμ στο Κουβέιτ). Τότε, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία (CNN), ο Μπους απευθύνθηκε ζωντανά/online προς κάθε πλανητάνθρωπο εξαγγέλλοντας την διαβόητη «Νέα Τάξη», που θα «τιμωρούσε» τον Σαντάμ. Τελικά ξεκίνησε 17/01/1991 ο «Πόλεμος-του-Κόλπου-ή-των-Πετρελαίων». Εμείς (SKY-100,4-«Kαιροσκόπηση») τον αποκαλούσαμε «Πόλεμο-του-Ξι-Εν-Εν»-(«Δε-Ξι-Εν-Εν-Γουώρ»): τα πετρέλαια ήταν μόνο η αφορμή μιας Νέας-πλανητικής-εποχής-των-«Στελθ»,-της-επικοινωνίας-και-της-τεχνολογίας.

Κλιμακωτά έκτοτε ο Ανθρώπινος Πολιτισμός «χώνευε»  τσούκου-τσούκου περισσότερη παγκοσμιοποίηση, ώσπου ο Ισλαμοφασιστικός παρανοϊκός αιφνιδιασμός σκόρπισε πανικό/θρήνο (11/09/2001). Ενώ, αργότερα, μια παραλίγο γενική πλανητική οικονομική κατάρρευση (Λήμαν Μπράδερς, 2008) κατατρομοκράτησε την ανθρωπότητα, αλλά ευτυχώς εμφανίστηκε το Ιππικό της Ρευστότητας (FED:-πάντα-στα-δύσκολα-έρχεται-«το-Κράτος»…) και έσωσε την παρτίδα. Τέλος, ήρθε ο τρόμος της νέας ισλαμοφασιστικής ακολουθίας των Τζιχαντιστών ΙΣΙΣ (Je-Suis-Charlie/Bataclan/κτλ).

Ώσπου, ολοκληρώνεται ο κύκλος: ως σήμερα, κάπου, κάποιο κακό συνέβαινε και οι πλανητάνθρωποι λέγαμε αλληλέγγυα «Je suis τάδε». Τώρα ΤΟ Κακό για πρώτη φορά συμβαίνει παντού, αφορά κάθε πλανητάνθρωπο, οπότε η αλληλέγγυα δήλωση, είναι (Είμαι-άνθρωπος)-Je-suis-humain. Αυτό είναι προσώρας ΤΟ Πρώτο Πλανητικό Γεγονός της Ανθρώπινης Ιστορίας: «Je suis humain» (σαν να αντιμετωπίζαμε Πόλεμο-από-έξω,-από-το-Διάστημα-ένα-πράμα).

Ασφάλεια-ελευθερία-ισότητα, νέο αξιακό χαρμάνι

Όσο η ευημερία κρατούσε και κίνδυνοι απουσίαζαν, τόσο ουδεμιά κουβέντα περί Ασφάλειας γινόταν και το διακύβευμα ήταν Ελευθερία-Ισότητα (που-εμείς-θεωρούμε-έννοιες-συμπληρωματικές). Όταν, όμως, τώρα έσπασαν οι ασφαλείς γραμμικότητες και «τρελάθηκε ο Ιππόδρομος», τα κόζα άλλαξαν, μπήκε στο παιγνίδι και η Ασφάλεια.

Τώρα, το ένστικτο αυτοσυντήρησης καβάλησε το δημοκρατικό ρεφλέξ, τώρα πρώτα-το-ζην-και-μετά-το-ευ-ζην: αλλάξαμε αξιακό χαρμάνι, παρότι εσχάτως ζήσαμε την πιο ελεύθερη έβερ ανθρώπινη φάση (Κράτος-Δικαίου/Φιλελεύθερη-Δημοκρατία). Πρόσκαιρα, βέβαια: ώσπου να ηρεμήσει η μπόρα και να ξεμυτίσουμε εκτός αμπρί.

Ανάγκα και προνεωτερικοί* πείθονται. Αποδεχόμαστε τα αναγκαία μέτρα και ακολουθούμε ευλαβικά τους ορθολογιστές (πολιτικούς-και-ειδικούς). Και για κάθε σπιθαμή άρσης του Κράτους Δικαίου, διατηρούμε τσιτωμένη Εγρήγορη Μνήμη, ώστε το χάλκεον χέρι του μουρντάρικου Κράτους να αποσυρθεί (σιγούρεμα-ασφάλειας/επάνοδος-ελευθερίας) μόλις ο κίνδυνος παρέλθει. Ας μην παρέλθει και ο ορθολογισμός μαζί...

Το Τέλος (κάθε Τέλους) των Βεβαιοτήτων

Σαλτάρουν διαχρονικά μεγαλοφυΐες και οικοδομούν θηριώδεις ιδεοκατασκευές, που όσο «τελειότερες»-«κλειστότερες» γίνονται, τόσο περισσότερο τις ξυλοφορτώνει η (πιο λάρτζ) ζωή. Έχουμε διαχρονικά ειδοποιηθεί να μην χαύτουμε βεβαιότητες, αλλά δεν ακούμε, όθεν και πληρώνουμε. Τέλος Ιστορίας πρωτοεξάγγειλε ο Μέγας Χέγκελ, παρομοίως κατόπιν και ο αντιγραφέας του ο Μαρξ, αλλά τέτοιο Τέλος ΔΕΝ υπάρχει.

Προ τριακονταετίας και ο Φουκουγιάμα το ξανάκανε, εξήγγειλε «Το Τέλος της Ιστορίας (Τ-Τ-τ-Ι)» (νταξ, ξέρουμε, πολλοί τον παρερμήνευσαν, αλλά αλλού έχασε την παρτίδα), απέτυχε και επανόρθωσε μερικώς πρόσφατα (ρίχνοντας απολογητικά το φταίξιμο στους λαϊκιστές και στο «Πλατωνικό θυμικό»).

«Τ-Τ-τ-Ι» θα υπάρξει μόνο εξωγενώς, αν (ο-μη-γένοιτο) πέσει επί γης κάνας κομήτης/υπερμετεωρίτης και μας κάνει σκόνη, ή φυσικά εσωγενώς, αν αυτοκαταστραφούμε υγειονομικά-(καλή-ώρα)-οικολογικά-οικονομικά-τεχνολογικά-κτλ.

Έχουμε ξαναπεί, ούτε ο Dow-Jones πάντα θα ανεβαίνει, ούτε όλα γραμμικά θα προεξοφλούν ζωή χαρισάμενη επί γης. Πάντα τυχαιότητες συντρίβουν (βέβαιες) νομοτέλειες/γραμμικότητες (είναι η πολυδιάστατη ανθρώπινη αντιφατικότητα, ηλίθιε!), ανοίγοντας τρύπες στα ‘στέρεα’ στεγανά που -νομίζουμε, τα ανθρωπάκια ότι- θα μάς διασφαλίζουν εσαεί της ευτυχίας μας την επιπλοποιία.

Άντε, πάλι, Το-τέλος-της-Παγκοσμιοποίησης

Φυσικά, ο Φουκουγιάμα είναι ο σοβαρός της Ιστορίας. Γιατί υπάρχουν πάντα και αφελείς θιασώτες της νεκρής Μαρξικής Ωτομοτρίς (Ναόμι-«Κάμπελ»-Κλάιν/Ζίζεκ/Τσίπρας/κτλ), που βλέπουν κορωνοχαστούκια και λιγουρεύονται «Το Τέλος της Παγκοσμιοποίησης/και-πάσης-φιλοκαλούμενης-αμαρτίας».

Πολλά μπορεί να αλλάξουν στην μετά-COVID-εποχή, αλλά μόνο η παγκοσμιοποίηση ΔΕΝ πρόκειται να αλλάξει, όσο κι αν την «καταδιώκουν» φαιδροί Λουδίτες. Γιατί, όπως επίμονα λέμε εδώ και τριάντα χρόνια, ΔΕΝ είναι προϊόν μιας πολιτικής επιλογής. Είναι απλώς το ανεπίστροφο αποτέλεσμα μιας τεχνολογικής επίτευξης του Ανθρώπινου Πολιτισμού: επινοήσαμε το μάικρο-τσιπ και αυτό κατέστησε ον-λάιν τον πλανήτη.-

Αυτό ακριβώς και μόνο ήταν-είναι-και-θα-είναι έκτοτε η ανεπίστροφη παγκοσμιοποίηση, καθώς πλέον όλοι και όλα παραμένουν αναπόδραστα σε ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ τους.- Γι’ αυτό είναι φαιδρή η Ποικιλόχρους Ψεκαζμένη Διεθνής, που φαντάζεται Τείχη στο Μεξικό και στις Αγορές (Τραμπ) και Κλείσιμο της Τεχνολογικά-Ανοιχτής-πλέον-Κοινωνίας (Ναόμι-και-Σία).-

Παραλειπόμενα

Ουδείς «άσφαλτος», μήτε η επιστήμη/τεχνολογία

Αντιστρέφοντας το αιώνιο/οικουμενικό ρητό, ας πούμε και «ουδέν-καλόν-αμιγές-κακού»: έχει και η επιστήμη/τεχνολογία θεματάκια, όσο και αν τώρα ευλόγως τής είμαστε ευγνώμονες, που ασφαλώς θα μας σώσει από την κορωνοεπίθεση.

Όμως, παρασύρει σε τρελό εκθετικό χορό την δόλια ζωούλα μας, που τι να πρωτοπροκάνει να χωνέψει, όταν συμπυκνώνεται διαρκώς ο χρόνος… Έτσι μεγαλώνουν η πολιτική αστάθεια και τα «κενά της κυριαρχίας των τεράτων» του Γκράμσι, όπως εξηγούσαμε προ τετραετίας τις συνέπειες μιας τέτοιας εκθετικότητας («Γιατί έχει μέλλον η ρευστή εποχή των τεράτων»).

Επίσης, μπορεί η Παγκοσμιοποίηση να παραμένει ανεπίστροφη, αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ: κάλλιστα μπορεί να αλλάξει η στενόμυαλη λογική των αλγόριθμων, που θέλουν να «συλλαμβάνουν» τους μέσους όρους των μεγάλων δεδομένων, «αποσιωπώντας» ό, τι κινείται εκτός αυτών. Έτσι διακυβεύονται βιοποικιλότητες και φυσικά/ιδεολογικά μικροφαινόμενα, πολύτιμα μέχρι σήμερα για τον πολυχιλιετή Ανθρώπινο Πολιτισμό. Αυτά, οι αλγόριθμοι (από-τη-μαμά-τους-τροπισμένοι) τα αντιπαθούν και πιθανότατα δυστυχώς/μοιραία θα τα ξεκάνουν. Να το θυμάστε αυτό.

Εθνικού ενδιαφέροντος παραλειπόμενο

Η άφρων Ψεκαζμένη Διεθνής, υπό το ανόητο πρόσχημα «μην-καταρρεύσουμε-οικονομικά», μάλλον θα φάει τα σκληρότερα κορωνοχαστούκια (ΗΠΑ-ΗΒ): και-περισσότερους-νεκρούς/-και-χειρότερη-ύφεση-τελικά.

Λίγες υποκειμενικές αστοχίες πάλι γιγάντωσαν αντικειμενικά ένα διεθνές πρόβλημα. Οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τον ηγετικό τους ρόλο στη διεθνή ανισορροπία. Ελπίζουμε σύντομα η Ευρωπαϊκή Ένωση να βρει (θα-βρει) την σωστή τιμονιά.

Η Ελλάδα δραπετεύοντας επιτυχώς από την (ηγετικά ελλειμματική) Ψεκαζμένη Διεθνή, «χώθηκε» στις σοβαρές με τις λιγότερες απώλειες χώρες (με πολύτιμο σύμβουλο την λογική ναι-στην-σοβαρότητα-τέρμα-ο-χαβαλές). Η απορρέουσα εθνική αυτοπεποίθηση μάλλον θα εισφέρει και στην ανασυγκρότηση, όταν έρθει με το καλό η ώρα.

Και μην τρελαινόμαστε*: δεν τα πέτυχε αυτά η προνεωτερική κοινωνία μας, χρόνια συρόμενη πίσω από καθυστερημένες πολιτικές/πολιτιστικές/θρησκευτικές ηγεσίες. Τυχαία βρήκαμε «ξελασπωτική» νεωτερική ηγεσία. Και την ακολουθούμε διαισθητικά (όχι-ως-έλλογη-Κοινωνία-Πολιτών), καθώς μας εμπνέει εθνικό/υγειονομικό-ένστικτο-αυτοσυντήρησης.

Άλλως ειπείν, τύχη-αγαθή-είχαμαν-και-φτου-φτου, γιατί η πλανητική μπόρα μόλις άρχισε και να δούμε τι βιβλικό τοπίο θα αποκαλυφθεί στο πλανητικό χωριό, μόλις φανεί το ουράνιο τόξο. Μαθαίνετε τι συμβαίνει στα διεθνή χρηματιστήρια. Ναι;