Ο Ανδρέας Ζαμπούκας εξηγεί γιατί μόνο η πολιτική των αποφάσεων μπορεί να δώσει λύση στον κίνδυνο του κορωνοϊού που αντιμετωπίζουμε.
«Ακούγοντας τα επιφωνήματα χαράς που υψώνονταν πάνω από την πόλη, ο Ριέ δεν ξεχνούσε πως αυτή η χαρά ήταν επισφαλής. Γνώριζε βέβαια, ότι το εύθυμο πλήθος αγνοούσε ότι ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει και δεν αφανίζεται ποτέ, παρά κοιμάται για δεκαετίες μέσα στα έπιπλα και στ’ ασπρόρουχα, περιμένοντας υπομονετικά μέσα στις κάμαρες, τα υπόγεια, τα σεντούκια, τα μαντίλια, τα χαρτιά, και θα ‘ρχόταν ίσως μια μέρα που η πανούκλα, για να τυραννήσει ή για να σωφρονίσει τους ανθρώπους, θα αφύπνιζε και πάλι τα ποντίκια της στέλνοντάς τα να ψοφήσουν μέσα σε μια ευτυχισμένη πολιτεία».
Ο Καμύ δήλωνε σε συνέντευξή του, το 1958, ότι η προφητεία γίνεται κάποτε επικαιρότητα. Αναφερόμενος στην «Πανούκλα», του 1947.
Κι εδώ ακριβώς, βρίσκεται η ενδιαφέρουσα μετάβαση από την φαντασίωση στην πραγματικότητα. Ο εκκωφαντικός θόρυβος της δραματικής αλήθειας που επιβάλλει ο κίνδυνος έναντι της πολυτέλειας που εξασφαλίζει για τις κοινωνίες η επίκληση της προφητείας.
Το εφιαλτικό σενάριο της εξάπλωσης του κορωνοϊού στον πλανήτη φαίνεται να βάζει τα πράγματα σε μία καθαρή ηθική τάξη. Και να ξετρυπώνει από τα λαγούμια της απάτης όλους τους πονηρούς που σιτίζονται από την «προφητεία». Τότε που το πλήθος απολαμβάνει την ανέμελη καθημερινότητα, ασκούμενο σε «προσομοιώσεις» επαναστάσεων, ιδεολογιών και δογμάτων.
Η ταχύτητα με την οποία ο κορωνοϊός αλλάζει την ανθρωπότητα είναι μάλλον ασύλληπτη, για τα δεδομένα μας. Για έναν κόσμο που μας είχε δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι όλα βρίσκονται υπό έλεγχο. Τόσο ασφαλή και προβλέψιμο, για να μπορούμε, ελεύθερα να απολαμβάνουμε τα βολικό αφήγημα της Αριστεράς, της Εκκλησίας, των ιδεολογιών και κάθε άλλου ευαίσθητου «προφήτη» που προσέφερε λίγη δραματοποίηση στην πλήξη μας.
Τι απέγιναν οι ιδεολογίες, τώρα που η πραγματικότητα θριάμβευσε εφιαλτικά γύρω μας; Τι έκανε η Εκκλησία για τους πιστούς της; Tι προτείνει η Αριστερά για το νέο μοντέλο ζωής των κοινωνιών; Ποιος από όλους αυτούς που αγόρευαν αλαζονικά στους «πελάτες» τους πριν από λίγο, μπορούν να κάνουν κάτι για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που κινδυνεύει η ζωή τους στον πλανήτη;
Η πολιτεία έδωσε αγώνα να πείσει την Ιερά Σύνοδο να κλείσει του χώρους λατρείας. Αποκαλύπτοντας ότι η Εκκλησία δυσκολεύεται να κατανοήσει την αξία της ανθρώπινης ζωής. Από την άλλη, ο λαϊκισμός των ιδεολογιών (Αριστερά, Εθνοπατέρες κλπ) καταγράφεται σαν κακόγουστη παραφωνία από όσους ακόμα επιχειρούν να προπαγανδίζουν θέσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η πραγματικότητα θριάμβευσε δραματικά γύρω μας. Και μόνο η πολιτική των αποφάσεων μπορεί να δώσει λύση στον κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε. Γιατί τώρα που ο «πόλεμος» απειλεί την φυσική μας ύπαρξη και θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των κοινωνιών μας, μόνο η επιστήμη, η αλήθεια και η λογική μπορούν να μας προστατεύσουν.
Ο «βάκιλος της πανούκλας» του Καμύ κρύβεται και πάντα μας απειλεί. Στις στιγμές, που ο άνθρωπος βρίσκεται, αληθινά, μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις, οι «προφήτες» κρύβονται μαζί με τις «προφητείες» τους. Και μπροστά, βγαίνουν, αυτοί που έχουν τα σχέδια και τις λύσεις. Οι επιστήμονες, οι δημοκρατίες, οι εξουσίες, οι αποφασιστικές κυβερνήσεις. Όλοι αυτοί που στην εποχή του εφησυχασμού μιλούν λιγότερο από τους άλλους αλλά ταυτόχρονα προετοιμάζονται αθόρυβα για την ώρα της κρίσης.
Ίσως ο κορωνοϊός στείλει στο περιθώριο της Ιστορίας, όλους τους «προφήτες» μαζί με την παραισθησιογόνο «πραμάτεια» τους. Αρκεί μόνο η πολιτική των μεγάλων αποφάσεων να προστατεύσει με κάθε τρόπο, το πολίτευμα, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο, την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
14°
