Ζέφη Δημαδάμα: Το ΚΙΝΑΛ κάνει διεύρυνση, ο ΣΥΡΙΖΑ κυνική συναλλαγή

Η Ζέφη Δημαδάμα διδάσκει στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, είναι Αντιπρόεδρος Γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και επικεφαλής, εκ μέρους των Γυναικών του ΕΣΚ, του Δικτύου για την Κλιματική Αλλαγή και το Περιβάλλον. Το ταξίδι ως αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου του ΚΙΝΑΛ ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2019, καθώς η Φώφη Γεννηματά αποφάσισε να ανανεώσει και να ενισχύσει την επικοινωνιακή ομάδα του κόμματος.

Η ίδια, παρά την προβολή που συνεπάγεται ο ρόλος της, δεν υιοθετεί το ύφος της πολιτικής διασημότητας και προτιμά να είναι ευθύς παρά ευέλικτη. Επιπλέον παραμένει αφοσιωμένη στο περιεχόμενο και τις δεσμεύσεις της πολιτικής συλλογικότητας, κάτι που φαίνεται να είναι ζητούμενο τον τελευταίο καιρό στο Κίνημα Αλλαγής. Όσο για το ερώτημα αν το ΚΙΝΑΛ υπονομεύεται εκ των έσω και από ποιους, η απάντηση δεν είναι διπλωματική.

Λόγω το ρόλου σας καλείστε να υπερασπιστείτε αποφάσεις με τις οποίες κάποτε διαφωνείτε. Πώς διαχειρίζεστε την αντίφαση;
Δεν θα κρύψω ότι αρκετές φορές, κυρίως σε θέματα που αφορούν στις εργαζόμενες γυναίκες –σαν φεμινίστρια και σαν γυναίκα τα υπερασπίζομαι περισσότερο– προσπαθώ να τονίζω την άποψή μου, ακόμη κι αν είναι στα όρια ή και απέναντι στη «γραμμή». Έχουμε μάθει όμως ότι στα κόμματα ακολουθούμε τις συλλογικές αποφάσεις. Είναι κάτι που απαιτεί η δημοκρατία. Αν τώρα υπάρχουν πολύ σημαντικές διαφορές που αγγίζουν θέματα αρχών, νομίζω ότι πρέπει κανείς να παραμείνει μεν στο κόμμα του, εκφράζοντας τις αντιρρήσεις του, αλλά να παραιτηθεί από τη θεσμική του θέση.

Η κ. Γεννηματά έχει πει ότι δεν θα ανεχτεί εσωστρέφεια και υπονομεύσεις. Ποιοι είναι οι υπονομευτές στο ΚΙΝΑΛ;
Οι υπονομευτές κατά την άποψή μας είναι αυτοί οι οποίοι προσπαθούν να βάλουν τρικλοποδιά ή να σταματήσουν την πορεία που έχει αποφασίσει το Κίνημα Αλλαγής στα συλλογικά του όργανα, ενώ θέτουν ζητήματα που σχετίζονται κυρίως με προσωπικές φιλοδοξίες.

Το να μη θέτουμε τα ζητήματα θεσμικά και να διεμβολίζουμε την προσπάθεια που γίνεται, είναι πολύ μεγάλο σφάλμα

Η διαφοροποίηση του Γερουλάνου θεωρείται υπονόμευση; Δέχομαι ότι η πολιτική στάση του Παύλου Γερουλάνου μπορεί να είναι διαφορετική και νομίζω ότι από την πολιτική θέση του κ. Γερουλάνου και του κ. Ανδρουλάκη, σε πολλές περιπτώσεις, ενσωματώνονται ζητήματα που αφορούν στην πολιτική μας, εφόσον περάσουν από τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Οι πλειοψηφίες αποφασίζουν. Όταν όμως βγαίνεις στα Μέσα και επαναλαμβάνεις κάποια πράγματα, τα οποία μάλιστα δεν ακούστηκαν στα θεσμικά όργανα, δημιουργείται ένα ερώτημα. Ποια είναι η σκοπιμότητα αυτού;
Οι αποφάσεις, ωστόσο, καθορίζονται από τον μηχανισμό, ο οποίος ελέγχεται από τον αρχηγό. Ο μηχανισμός δεν είναι απόλυτα ελεγχόμενος και το γνωρίζουμε, ενώ έχουν υπάρξει ανατροπές στο παρελθόν. Στα κόμματα ακολουθείται το καταστατικό και οι αποφάσεις των συνεδρίων. Aν κάποιος άλλαξε άποψη, να μαζέψουμε τις υπογραφές που απαιτούνται, ώστε να γίνει σύγκλιση οργάνων και να συζητήσουμε σε νέα βάση. Το να μη θέτουμε τα ζητήματα θεσμικά και να προσπαθούμε να διεμβολίσουμε την προσπάθεια που γίνεται, θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ μεγάλο σφάλμα, το οποίο πληρώνουμε όλοι μαζί.

Στο ΚΙΝΑΛ ενσωματώθηκαν προσωπικότητες και συλλογικότητες στο πλαίσιο της διεύρυνσης. Γιατί το να συσπειρώνονται κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ κρίνεται ως προσωπική φιλοδοξία, ενδεχομένως και πολιτικός αμοραλισμός;
Κάθε κόμμα, κάθε κίνημα έχει το δικαίωμα της διεύρυνσης και της ενσωμάτωσης ωστόσο είναι σαφές ότι θα κριθεί για αυτές. Κανείς μας δεν μένει στο απυρόβλητο. Το Κίνημα Αλλαγής όντας στην αντιπολίτευση, βαλλόμενο πανταχόθεν, έκανε άνοιγμα σε πολίτες, κινήματα, κόμματα και πέτυχε τη σταδιακή σύνθεση δυνάμεων, χωρίς υπουργικές θέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβέρνησε 4,5 χρόνια με τους ΑΝΕΛ και τον κ. Καμμένο και ενσωμάτωσε τα στελέχη των ΑΝΕΛ σε έμμισθες θέσεις. Στη συνέχεια ενσωμάτωσε στελέχη του ΠΑΣΟΚ και άλλων στην κυβέρνησή του για μια καρέκλα υπουργού, έστω και για λίγες εβδομάδες, με διάφορα κυβερνητικά ανταλλάγματα. Συμφωνούμε ότι αυτό δεν λέγεται διεύρυνση αλλά κυνική συναλλαγή.

Είναι ικανοποιητικός ο ρόλος του «τρίτου» για τη σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα;
Το ΚΙΝΑΛ κράτησε τις δυνάμεις του σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον λαϊκισμού από τη μία, συντήρησης από την άλλη, και κατάφερε να γίνει το τρίτο κόμμα, όταν είχε δυστυχώς είχε χάσει πολύ έδαφος. Δεν είναι κάτι που μας ικανοποιεί. Αυτή τη στιγμή χτίζουμε στο 8,1% για να πάμε παραπέρα. Μαζί με τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα κάνουμε μια προσπάθεια δύσκολη. Τα σοσιαλιστικά κόμματα πρέπει να βάλουν περισσότερο ριζοσπαστικά και ανατρεπτικά θέματα στην ατζέντα τους, όπως για παράδειγμα αναδιανομή, καθώς οι ανισότητες έχουν γιγαντωθεί, ανθρώπινα δικαιώματα, κλιματική αλλαγή.

Συνοπτικά, ποια είναι η ατζέντα των σοσιαλδημοκρατών της Ευρώπης για την κλιματική αλλαγή;
Οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές και σοσιαλίστριες από νωρίς έχουμε υπογραμμίσει την αδιέξοδη ακραία οικονομική πολιτική η οποία δεν σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Για αυτό το λόγο εδώ και αρκετά χρόνια ενσωματώσαμε στην πολιτική μας ατζέντα ζητήματα όπως αυτό της βιώσιμης ανάπτυξης, της ενεργειακής μετάβασης, της ενεργειακής δημοκρατίας ενώ στηρίξαμε τους 17 στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ, οι οποίοι κρίνονται απολύτως αναγκαίοι για την αντιμετώπιση των σημαντικών προκλήσεων της εποχής μας. Είναι πιο επείγον από ποτέ, η σοσιαλδημοκρατία να πρωταγωνιστήσει στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και να γίνει η ομπρέλα των πολιτικών δυνάμεων εκείνων που θα συνδράμουν δυναμικά στην οικοδόμηση ενός «Σύγχρονου Περιβαλλοντικού Συμβολαίου». Μια νέα συμφωνία αρχών.

Ποιες οι ευθύνες και οι δράσεις σας ως αντιπρόεδρος Γυναικών του ΕΣΚ;
Ως Γυναίκες του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και ως αντιπρόεδρος στοχεύουμε στη συνεχή ανάδειξη των ζητημάτων της ισόρροπης συμμετοχής των φύλων στις ευρωπαϊκές πολιτικές. Σε αυτό το πλαίσιο έχουμε αναλάβει σειρά πρωτοβουλιών σχετικά με την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών στην οικογένεια, στην εργασία αλλά και στα κοινά. Μεταξύ των προτεραιοτήτων μας είναι και η ανάγκη εξισορρόπησης οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, η αντιμετώπιση της ανεργίας των γυναικών η οποία παραμένει υψηλή, η ένταξή τους στην αγορά εργασίας με ίσες ευκαιρίες, χωρίς να είναι αόρατες («μαύρη εργασία») αλλά και στη διόρθωση του λεγόμενου «pay gap», δηλαδή της απόκλισης στις αμοιβές ανδρών-γυναικών για ίδια εργασία η οποία αγγίζει το 16%, ενώ η σύνταξη των γυναικών είναι κατά μέσο όρο 38% λιγότερη από εκείνη των ανδρών με την ίδια προϋπηρεσία. Δίνουμε τη μάχη πιστεύοντας ότι η δική μας νίκη δεν αφορά μόνο στις γυναίκες, αφορά στην απαίτηση για ισόρροπη επένδυση, εκπαίδευση και ισότιμη πρόσβαση σε ευκαιρίες για όλους και όλες που είναι το ζητούμενο κάθε δημοκρατικής και δίκαιης κοινωνίας.