Πολιτικη & Οικονομια

Τα φώτα που μας ξεβλαχεύουν

Ο χριστουγεννιάτικος στολισμός μιας πόλης δεν είναι κάτι που γίνεται ασχέτως του γούστου των κατοίκων της

Μάνος Βουλαρίνος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

O Μάνος Βουλαρίνος γράφει για το θέμα που έχει προκύψει με τον χριστουγεννιάτικο φωτισμό της Βασιλίσσης Σοφίας.

Μια από τις μεγαλύτερες παρανοήσεις στην ιστορία της μετατροπής της Βασιλίσσης Σοφίας σε λεωφόρο μίζερου Τρον είναι ότι πρόκειται για ζήτημα προσωπικού γούστου, που όπως όλα τα πράγματα σε κάποιους αρέσει και σε κάποιους όχι και εν τέλει περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Ευτυχώς αυτή η παρανόηση δεν γίνεται από πολλούς, αλλά και πάλι ο αριθμός των ανθρώπων που μοιάζουν να μην αντιλαμβάνονται τον σκοπό που εξυπηρετούν οι εορταστικοί στολισμοί είναι εντυπωσιακός.

Ο χριστουγεννιάτικος στολισμός μιας πόλης δεν είναι κάτι που γίνεται ασχέτως του γούστου (καλού ή κακού ή μέτριου ή οπισθοδρομικού) των κατοίκων της. Δεν έχει σκοπό να εκπαιδεύσει ή να κάνει «διαλόγους» ή να φέρει τους αδαείς σε επαφή με κάποιου τύπου πρωτοπορία. Ο χριστουγεννιάτικος στολισμός μιας πόλης έχει μόνο έναν σκοπό: να νιώσουν ευχάριστα οι κάτοικοί της. Κι επειδή προφανώς ποτέ δεν μπορούν να είναι όλοι ευχαριστημένοι, ο σκοπός λίγο αλλάζει και γίνεται να νιώσουν ευχάριστα όσο το δυνατόν περισσότεροι από τους κατοίκους της.

Συνεπώς ο χριστουγεννιάτικος στολισμός μιας πόλης πρέπει να υποταχθεί στο γούστο των πολλών, γιατί αυτό είναι που πρέπει να ικανοποιηθεί. Ιδανικά θα πρέπει να γίνεται προσπάθεια να μην είναι η χειρότερη εκδοχή αυτού του γούστου, αλλά είναι ανεπίτρεπτο να το αγνοεί. Είναι άλλο το στολίζω το σπίτι μου, άλλο το στολίζω το γραφείο μου, άλλο το στολίζω το θέατρό μου, άλλο το στολίζω τη σκηνή του θεάτρου μου και άλλο το στολίζω έναν από τους πιο κεντρικούς και πιο ωραίους δρόμους της πρωτεύουσας για τα Χριστούγεννα.

Και η λέξη «Χριστούγεννα» καλό είναι να μην αγνοείται σε κάθε εκδοχή του χριστουγεννιάτικου στολισμού. Βλέπετε, η πόλη δεν στολίζεται επειδή έτσι του ήρθε του δημάρχου ή επειδή έτσι του ήρθε ενός ιδρύματος, αλλά στο πλαίσιο μιας πολύ συγκεκριμένης γιορτής. Είναι εντελώς παλαβό να αναλαμβάνει κάποιος να στολίσει για τα Χριστούγεννα έναν δρόμο, αλλά επειδή δεν του πολυαρέσουν τα σύμβολα των Χριστουγέννων να στολίζει με τρόπο που να μη θυμίζει Χριστούγεννα. Είναι παλαβό να αναλαμβάνεις τον στολισμό μιας γιορτής που έχει Άγιο Βασίλη, αστεράκια, αγγελάκια και με έπαρση να λες πόσο δεν σου αρέσουν οι αγιοβασίληδες, τα αστεράκια και τα αγγελάκια.  Είναι τόσο παλαβό όσο το να κάνεις τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων και να μη χρησιμοποιήσεις πουθενά του 5 κύκλους ή να στολίσεις για μια γιορτή του Παναθηναϊκού και να πεις «α, εγώ τριφύλλια δεν βάζω γιατί νομίζω πως πρέπει επιτέλους να ξεφύγουμε από τα τριφύλλια».

Αν θες να ξεφύγεις από τα τριφύλλια, να μη στολίζεις γιορτή του Παναθηναϊκού και, αν δεν γουστάρεις τα Χριστούγεννα, μην αναλαμβάνεις να στολίσεις για τα Χριστούγεννα. Περίμενε κάποια άλλη περίσταση ή κάποια άλλη γιορτή η οποία θα είναι πιο κοντά στα γούστα σου και τότε ασχολήσου. Διαφορετικά γίνεσαι σαν τον φρικαλέο τύπο που ζητάει να παίξει μουσική σε ένα πάρτι για να βάλει τη μουσική που αρέσει μόνο σε εκείνον και την παρέα του. 

Το ίδιο ισχύει και για τα ημιτελή έργα. Αν το έργο σου είναι ημιτελές και δεν θέλεις να κρίνεται πριν ολοκληρωθεί μην το παρουσιάζεις. Ή παρουσίασέ το και πες «παιδιά, ξέρω ότι δεν είναι ωραίο, αλλά δεν είναι ολοκληρωμένο, λίγη υπομονή».

Επίσης ίσως να είναι καλό στις συνεντεύξεις που σκοπό έχουν να υπερασπιστούν έναν δημόσιο χριστουγεννιάτικο στολισμό να μην κουνάς το δάχτυλο σαν να θέλεις να πάρεις τη θέση του Πέτρου του Κωστόπουλου στον αγώνα για το ξεβλάχεμα των Ελλήνων. Γιατί αν υπάρχει μια αναμφισβήτητη βλαχιά, αυτή είναι το να μην ξέρεις πώς να φερθείς σε κάθε περίσταση. Αν υπάρχει μια αναμφισβήτητη βλαχιά, αυτή είναι να σκάσεις με βραδινό ρούχο στο γήπεδο, με φόρμα στη δεξίωση, με σμόκιν σε πρωινό καφέ, με καυτό μίνι στην εκκλησία ή με μπότες στην παραλία. Αν υπάρχει μια αναμφισβήτητη βλαχιά, είναι το να παίξεις το πένθιμο εμβατήριο σε γάμο (ασχέτως αν σου φαίνεται πως ταιριάζει) ή το να σκάσεις με τσιφτετέλια σε κηδεία (ασχέτως αν έτσι νιώθεις).

Αν υπάρχει μια αναμφισβήτητη βλαχιά, αυτή είναι το να θέλεις σώνει και καλά να κάνεις επίδειξη των διαφορών σου ακόμα κι εκεί που όχι απλώς δεν είναι απαραίτητο, αλλά είναι σίγουρο ότι θα χαλάσει τη διάθεση των υπόλοιπων. Των υπόλοιπων που χέστηκαν για τις διαφορές σου και απλώς θα ήθελαν να μάθεις να σέβεσαι την περίσταση. Και μπράβο σου. 

Y.Γ. Ένα καλό παράδειγμα του πώς πρέπει να είναι ο στολισμός μιας πόλης για τα Χριστούγεννα είναι το δέντρο της πλατείας Συντάγματος. Δέντρο. Ούτε σκαλωσιές με γλάστρες, ούτε αφαιρέσεις, ούτε πρωτοπορίες του πωπού. Δέντρο. Επειδή είναι Χριστούγεννα. Και τα Χριστουγεννα στολίζουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο.