Υπέρ της μετεξέλιξης της «Κίνησης των 58» σε νέο κόμμα που θα εκπροσωπεί την Κεντροαριστερά και θα συνοδεύεται από τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, τάσσεται η πρώην υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου. Στη συνέντευξη που έδωσε στο Real.gr η Άννα Διαμαντοπούλου υποστηρίζει ότι οι πολίτες που αισθάνονται πολιτικά άστεγοι, ζητούν ένα νέο φορέα που θα μιλήσει καθαρά για το πρόβλημα της χώρας και θα παρουσιάσει μια αξιόπιστη πρόταση για την ανόρθωσή της.
«Το νέο δεν μπορεί να προκύψει σε καμία περίπτωση από το απλό άθροισμα των παλιών και φθαρμένων δομών», σχολίασε και αναφερόμενη στην «Κίνηση των 58» προτείνει: «Θεωρώ λοιπόν ότι το εγχείρημα παίρνοντας υπόψη την πραγματική ‘ανάγκη’ των πολιτών, πρέπει να μετεξελιχτεί θέτοντας με καθαρό τρόπο το διακύβευμα του νέου κόμματος προς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και επ΄ αυτού να κληθούν να τοποθετηθούν όλοι, και κυρίως βεβαίως οι δύο αρχηγοί».
Τα χαρακτηριστικά του νέου κεντροαριστερού πόλου: «Ο νέος πόλος που θα δημιουργηθεί πρέπει από την αρχή να έχει χαρακτηριστικά αυτονομίας και να μην θεωρηθεί κυβερνητικό συμπλήρωμα είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά. Αντίθετα πρέπει να δημιουργηθεί για να πρωταγωνιστήσει», είπε η πρώην υπουργός και τόνισε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελέσει ευκαιριοθηρικό μόρφωμα μιας εκλογικής αναμέτρησης. «Να μη γίνει μια πολύχρωμη πλαστική, αλλά τρύπια ομπρέλα, για να στεγάσει πολιτικά αδιέξοδα και προσωπικές φιλοδοξίες. Να υπάρξει ώστε να δημιουργήσει το νέο υπόδειγμα που έχει ανάγκη η χώρα μας. Να λειτουργήσει ως καταλύτης για την εκ βάθρων ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Το νέο που όλοι περιμένουμε δεν είναι το "ξύπνημα του μαρμαρωμένου βασιλιά", ούτε η έλευση του μεσσία. Είναι η συλλογική κατανόηση και απόφαση για δράση εκείνων των ανθρώπων που έμαθαν από τα λάθη τους και που πάνω απ΄ όλα έκριναν αυστηρά τον εαυτό τους. Κυρίως των νέων ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να ανοίξουν νέους δρόμους. Ένας νέος πολιτικός σχηματισμός θα έχει ελπίδα επιτυχίας, μόνο αν παρουσιάσει σαφές σχέδιο για το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, με έντιμο λόγο και κοινή λογική. Σχέδιο που θα αφορά την έξοδο από την κρίση και θα απαντά στο πού θέλουμε και μπορούμε να είμαστε οι Έλληνες το 2020».
Στην ερώτηση εάν το πρόγραμμα διάσωσης για την Ελλάδα βγαίνει η κ. Διαμαντοπούλου απάντησε αρνητικά και εξήγησε: «Η Ελλάδα μπήκε πρώτη στο Πρόγραμμα και είναι η μόνη που δεν δίνει σαφείς ενδείξεις εξόδου. Η εφαρμογή του Μνημονίου γίνεται με βάση αριθμητικούς στόχους και χωρίς την προτεραιότητα υποστήριξης της πραγματικής οικονομίας και των πηγών δημιουργίας της απασχόλησης που είναι οι μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις. Στη χώρα συντελείται ένα παραγωγικό ‘έγκλημα’. Απουσιάζουν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και οι διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες σε συνδυασμό με πολιτικές υποστήριξης των φτωχών και των αδύναμων θα
μπορούσαν να αλλάξουν εκ βάθρων τη χώρα. Μετά από δεκαετίες συλλογικής πολιτικής ραστώνης και πελατειακών πολιτικών διανομής χρημάτων και προνομίων η κρίση θα έπρεπε να λειτουργήσει ως ηλεκτροσόκ στο πολιτικό σύστημα ώστε να κατανοηθούν οι παθογένειες, να αναγνωρίσουμε όλοι και ο καθένας χωριστά τις ευθύνες μας και να συμβάλλουμε στη ριζική αλλαγή σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας της χώρας. Όμως αυτό δεν συμβαίνει».
Και στην ερώτηση τι πρέπει να γίνει η πρώην υπουργός πιστεύει ότι μια ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να κινηθεί σε δύο επίπεδα: «το πρώτο να ορίσει τους τομείς προτεραιότητας για το αναπτυξιακό μοντέλο και να τους υποστηρίξει με διαδικασίες νομοθεσία και επιμόρφωση, και το δεύτερο να επιδιώξει απευθείας χρηματοδότηση των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σ΄ αυτούς τους τομείς από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων με τους όρους, που γίνεται και σε άλλες περιοχές και μάλιστα εκτός Ε.Ε».
Τέλος σύμφωνα με την Άννα Διαμαντοπούλου η σχέση κυβέρνησης-τρόικας είναι προβληματική: «Ο πρωθυπουργός διαπραγματεύεται με την Τρόικα, η Τρόικα ελέγχει τους Υπουργούς , και τελικά αυτή αποφασίζει για τις λεπτομέρειες κάθε μέτρου και οι Βουλευτές απλά παίρνουν το βάρος της ψήφου τους. Ως Ελληνίδα, με γνώση της λειτουργίας άλλων χωρών και Κυβερνήσεων αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών, το αισθάνομαι ως εθνική προσβολή».
11°
