Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανέχεται το χιούμορ. Οι βουλευτές, οι εκπρόσωποι, οι σύμμαχοι και τα μέσα που ελέγχει θεωρούν ότι το γέλιο υπονομεύει το καθεστώς που με τόσους διορισμούς έχτισαν και κάνουν ό,τι περνάει απ' τα τρολ τους προκειμένου να εξαφανίσουν τους εχθρούς του λαού που ονομάζονται «γελοιογράφοι». Τελευταίος στόχος ο Αρκάς. Η ιστορία όμως είναι τόσο παλιά όσο και οι μέρες της Πρώτης Φοράς Αριστεράς.
Η ΑΥΓΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΤΟΝ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Ο σ. Χατζηνικολάου, ομότιμος καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, αποκαλύπτει το ποιόν του γελοιογράφου που τολμά να σατιρίζει μέχρι και τον Αλέξη Τσίπρα!
«Παρακολουθώ εδώ και καιρό τις γελοιογραφίες του Δημήτρη Χαντζόπουλου κατά της Αριστεράς και του Αλέξη Τσίπρα, τις οποίες δημοσιεύει η Καθημερινή... Μου είναι όμως αδύνατο να γελάσω όταν τις βλέπω κι αναρωτιέμαι γιατί... Τα λακωνικά και εύστοχα σκίτσα του συνοψίζουν αλλά και πάνε παραπέρα τις επιθέσεις της Νέας Δημοκρατίας, δίνοντας σάρκα και οστά στα υβριστικά συνθήματα του αρχηγού και των υπαρχηγών του κόμματος... Οι δημοκρατίες, πανευρωπαϊκά, απειλούνται. Ο καθένας μας έχει την ευθύνη που του αναλογεί για όσα κάνει ή δεν κάνει. Να χτυπάς έναν ηγέτη της δημοκρατικής Αριστεράς με τόσο μένος, όταν δεν μπορείς να του προσάψεις τίποτα ως προς τον σεβασμό των δημοκρατικών αρχών, όταν έχουν ψηφιστεί στη Βουλή τον τελευταίο ενάμιση χρόνο σημαντικά νομοσχέδια που τις συγκεκριμενοποιούν και τις κατοχυρώνουν κι όταν ξέρεις, γιατί το ξέρεις, πόσο σάπιοι είναι εκείνοι που θέλουν να τον διαδεχτούν, τότε κάτι δεν πάει καλά με τη δουλειά που κάνεις.
Πράγματι όταν δουλεύεις στην πολιτική προπαγάνδα, είσαι σε ένα από τα επαγγέλματα που δεν χάνονται. Όταν, όμως, ήδη από το σημείο εκκίνησης, στη σύλληψη της γελοιογραφίας σου, αντί για γέλιο έχουμε σαρκασμό, σαρκασμό που μετατρέπεται σε περιφρόνηση, η περιφρόνηση σε μίσος και το μίσος τελικά σε εικόνα που στη συνέχεια πολλαπλασιάζεται σε χιλιάδες αντίτυπα, τότε συμμετέχεις κι εσύ, με τις μικρές σου δυνάμεις, στην εξασθένηση της Δημοκρατίας. Κρίμα».
Η ΑΥΓΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΟΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΕΝΤΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΩΝΙ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Ο πολιτικός αναλυτής σ. Ανανδρανιστάκης δημοσιεύει στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως μία αποκάλυψη-καταπέλτη, πάλι με στόχο τον Χαντζόπουλο: «Νομίζαμε ότι ο Χαντζόπουλος των ΝΕΩΝ σκιτσάρει κατ' εντολήν Βενιζέλου, άντε στα ντουζένια του να ρίχνει και καμιά πινελιά για χάρη του Σαμαρά, μεγάλη η χάρη του. Κι όμως, ο πάλαι ποτέ καλλιτέχνης που κατάντησε εντολοδόχος έχει πολλούς αφεντάδες, μεταξύ των οποίων και τον τηλεφασίστα, τον συκοφάντη των νεκρών του Πολυτεχνείου, τον οπαδό του Κώστα Πλεύρη, τον αρνητή του Ολοκαυτώματος, τον Άδωνη τον Γεωργιάδη».
Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟ: ΕΙΝΑΙ ΣΕΞΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ!
Είναι η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμη ανακαλύψει την επικινδυνότητα του Αρκά και έχει στοχοποιήσει αποκλειστικά τον σκιτσογράφο των Νέων. Ο σ. Κυρίτσης, που πιάνει πουλιά στον αέρα, τον ξεμπροστιάζει: «Θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Χαντζόπουλος ότι, ακόμα και στην εφημερίδα που εργάζεται, το χιούμορ καταξιώνεται κοινωνικά μόνο όταν είναι εναντίον του ισχυρού και υπέρ του αδυνάτου. Στην αντίθετη περίπτωση πρόκειται για το χιούμορ του γελωτοποιού της αυλής που κουνάει κουδουνίστρες για να γελάνε οι βασιλιάδες και οι αυλικοί».
Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΜΗΝΥΕΙ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ. Η ΚΑΣΣΙΜΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ Ο ΑΡΚΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΧΟΥΝΤΑ!
Ο υπαρχηγός της Πρώτης Φοράς Αριστεράς Κυβέρνησης κάνει αγωγή κατά του γελοιογράφου Ανδρέα Πετρουλάκη. Το δικαστήριο τον κρίνει αθώο οπότε αναζητείται νέος στόχος. Η βουλευτίνα Νίνα Κασσιμάτη τον βρίσκει στο πρόσωπο του Αρκά. «Ο Αρκάς σήμερα εξαφάνισε τους χθεσινούς αντιπάλους κομμουνιστές από τη σκακιέρα του πολιτικού συστήματος, και τους έχει ρίξει στο μαύρο σκοτάδι του. Ταυτόχρονα, ως άλλη Φρειδερίκη, διερωτάται - ρωτάει τον Βασιλιά, τους στρατηγούς και τους στρατιώτες του, μήπως παραείναι όλοι τους δημοκρατικοί. Ο σκιτσογράφος μείζονος αναφοράς της ακροδεξιάς πια Νέας Δημοκρατίας, απροκάλυπτος νοσταλγός παλατιανών πραξικοπημάτων και της Χούντας των Συνταγματαρχών. Αναπολεί τη Δικτατορία, την αναπαριστά συνειδητά ή υποσυνείδητα, και προτρέπει για μία ακόμα».
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΟΤΙ Ο ΑΡΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟΣ
Η καλή και ανεξάρτητη εφημερίδα δέχεται το χιούμορ, αρκεί να το εγκρίνει ως προς την καλλιτεχνική του επάρκεια: «Δεν άντεξε ο άνθρωπος, σαράντα χρόνια έκανε ωραία σκίτσα με ζωάκια, δεν άντεξε όμως πια και... ξέπεσε στο πολιτικό σκίτσο. Αυτό που πάντα σιχαινόταν. Όταν και αν ξαναγυρίσει το... παλιό σύστημα στα πράγματα τότε και ο Αρκάς θα επιστρέψει στα... παλιά. Γιατί είναι έντιμος σκιτσογράφος και δεν μπορεί να παραμένει σιωπηλός. Μετά θα το βουλώσει. Ένα είναι το σημαντικό ωστόσο στην περίπτωσή του: το κακό δεν είναι που φτιάχνει πολιτικά σκίτσα αλλά το γεγονός ότι αυτά (τα σκίτσα) είναι τραγικά».
ΤΟ DOCUMENTO ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΡΚΑ
Δεν πρόλαβε η Έλενα Άκριτα να γράψει την υποτιμητική της άποψη για τον Αρκά, ήρθε η αναπαραγωγή απο την αποκαλυπτική εφημερίδα: «Πόσο τον θαύμαζα κάποτε... "αυτό" δεν είναι χιούμορ, λυπάμαι». Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στην ανάρτηση του Μπογιόπουλου. Αμέσως μετατρέπεται σε άρθρο: «Την ώρα που στη Βενεζουέλα βρίσκεται σε εξέλιξη ένα αμερικανοκίνητο πραξικόπημα, του κυρίου ΑΡΚΑ του ήρθε "έμπνευση". Και τι "έμπνευση"! Από εκείνες του κιλού. Τις στοιβαγμένες στους πάγκους του φαιδρού και ανιστόρητου συμψηφισμού. Εκεί, δηλαδή, που καταφεύγουν μονίμως οι στερεμένοι από οίστρο παπαρολόγοι του "δημοκρατικού τόξου" κάθε φορά που ως κλακαδόροι του ιμπεριαλισμού συλλαμβάνονται επ' αυτοφώρω να ανοίγουν ντέλα τις πόρτες στους φασίστες...Η κατρακύλα του κυρίου ΑΡΚΑ στον πάτο έχει ολοκληρωθεί εδώ και καιρό. Τώρα, ο κύριος ΑΡΚΑΣ απλώς επιβεβαιώνει ότι διανύει τη νέα φάση του: Ξύνει και τον πάτο».
ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ;
Δύσκολο το ερώτημα και παραμονεύουν οι επαγγελματίες σχολιαστές για να στείλουν «ψόφους». Για τη σωστή απάντηση ανατρέχουμε στην «Αυγή». Σωστή γελοιογραφία είναι αυτή που δείχνει ότι ο Σόιμπλε είναι ναζί και κάνει πλάκα με τα κρεματόρια.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
