Η χώρα μας πλήττεται και πάλι από μια σαρωτική θύελλα. Με ανοιχτές ακόμα τις πληγές από την κρίση και τις τοξικές αλληλοκατηγορίες μεταξύ των «προσκυνημένων γερμανοτσολιάδων» και των «επαναστατών του γλυκού νερού» και κάτω από συνθήκες συνεχώς οξυνόμενης πόλωσης του πολιτικού μας συστήματος ήρθε και το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών για να ολοκληρώσει την νέα εκδοχή του Εθνικού Διχασμού.
Σε μια χρονική συγκυρία που απαιτείται η μέγιστη δυνατή συναίνεση για να ξανακτίσουμε την παραγωγική βάση της εθνικής μας οικονομίας σε ισχυρά θεμέλια, για να αποκαταστήσουμε την τόσο τρωθείσα την τελευταία δεκαετία κοινωνική συνοχή και για να προστατέψουμε τη πατρίδα μας από τις κλιμακούμενες εξ ανατολών απειλές ξαναχωριζόμαστε σε συνεπείς πατριώτες και κατάπτυστους προδότες.
Αν τουλάχιστον οι διαφωνίες για τη Συμφωνία ήταν καλοπροαίρετες και επί της ουσίας του περιεχομένου της θα υπήρχε έστω μια δικαιολογία.
Οι περισσότερες απόψεις όμως των απλών πολιτών διαμορφώνονται είτε ως αποτέλεσμα συναισθηματικής φόρτισης που εξέθρεψαν οι απαράδεκτα προκλητικές θέσεις σωρείας Κυβερνήσεων των βορείων γειτόνων επί δεκαετίες είτε από άγνοια είτε από μια εγωιστικά ελληνοκεντρική προσέγγιση της ιστορίας.
Δυστυχώς οι περισσότεροι πολιτικοί αντί να ηγούνται της κοινωνίας ποδηγετούνται από λαϊκιστές κάθε προέλευσης και από κάποιους άλλους που είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για τα τετελεσμένα γεγονότα που εχουν οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο. Αντιμετωπίζουν το θέμα με βάσητο ευκαιριακό κομματικό τους συμφέρον.
Ο κ. Τσίπρας χειρίστηκε την υπόθεση σαν να ήταν βαλτός να βάλει τα άλλα κόμματα απέναντί του και όχι δίπλα του, μήπως μοιραστεί με κανέναν άλλο τα εύσημα του στιβαρού ηγέτη. Χειρίστηκε από την αρχή την υπόθεση με τον γνωστό του τυχοδιωκτισμό.
Ο κ. Μητσοτάκης και η κ. Γεννηματά επέλεξαν να χαϊδέψουν τα αυτιά κάποιων υπερπατριωτών ρίχνοντας νερό στον μύλο της διχόνοιας, από ανυπομονησία μήπως καθυστερήσουν τη νομή της εξουσίας για λίγους μήνες. Σπέρνουν ανέμους αλλά η χώρα θα θερίσει δυστυχώς θύελλες.
Ο συνήθως συνεπής κ. Κουτσούμπας ξεχνώντας τις παλιότερες θέσεις του ΚΚΕ για την Μακεδονία του Αιγαίου, τοποθετείται κατά της «κατάπτυστης Συμφωνίας» όχι με γνώμονα το εθνικό συμφέρον αλλά από αντίδραση στην επιδιωκόμενη ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ υπακούοντας στα κελεύσματα της Ρωσίας την οποία από κεκτημένη ταχύτητα σκόπιμα συγχέει με το φάντασμα της τέως κοιτίδας του παγκόσμιου κομμουνισμού.
Όσον αφορά τους επίδοξους Μακεδονομάχους κ.κ. Καμμένο και Λεβέντη, χαίρε βάθος αμέτρητο. Αυτοί οι υπερπατριώτες δεν δέχονται ούτε καν σύνθετο όνομα ξεχνώντας ότι στη μέχρι σήμερα επίσημη ορολογία που χρησιμοποιεί η Ελλάδα το γράμμα Μ που εμπεριέχεται στο όνομα ΠΓΔΜ αναφέρεται σε κάποια Μακεδονία και όχι στη Μαδαγασκάρη.
Υπάρχουν επίσης αυτοί που σηκώνουν το δάκτυλο με έντονη διάθεση στιγματισμού όλων όσων παρ’ όλες τις όποιες επιφυλάξεις τους για κάποια σημεία της συμφωνίας των Πρεσπών την κρίνουν συνολικά ως θετική, υποκινούμενοι από έναν τυφλό και απολύτως στείρο αντιτσιπρισμό που τον έχουν αναγάγει στην μοναδική και ύψιστη εθνική προτεραιότητα. Ποσώς τους ενδιαφέρει το ευρύτερο εθνικό συμφέρον και ότι πλέον οι εκλογές είναι θέμα λίγων μηνών. Ας φύγει άμεσα ο Τσίπρας και γαία πυρί μειχθήτω.
Το επίπεδο του Κοινοβουλίου έχει καταρρεύσει στα τάρταρα. Υπάρχουν βουλευτές που έχουν κάνει τη συνείδησή τους ακορντεόν. Έχουν αναβιώσει τις χειρότερες στιγμές των συναλλαγών κάτω από το τραπέζι που σημάδεψαν την περίοδο της αποστασίας το 1965. Η συμπεριφορά κάποιων εξ αυτών αγγίζει τα όρια της πολιτικής αλητείας. Είναι όμως συνυπεύθυνοι και όσοι πολιτικοί αρχηγοί δέχονται στις κοινοβουλευτικές τους ομάδες βουλευτές που εξελέγησαν με τις λίστες άλλων κομμάτων ενθαρρύνοντας de facto τέτοιες πρακτικές. Όσες σοβαρές χώρες έχουν επιλέξει να περιορίσουν την πορνεία κυνηγούν και τους πελάτες. Όχι μόνο τις παράνομες πόρνες.
Το σκηνικό συμπληρώνουν πολιτικοί ηγέτες του παρελθόντος, του παρόντος ή εκκολαπτόμενοι για το μέλλον και κάποια άλλα υποτιθέμενα δημόσια πρόσωπα που μας βομβαρδίζουν καθημερινά με τις συμβουλές και τις αναλύσεις τους επί παντός επιστητού, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ποιούν τη νήσσα. Αυτοί είναι ίσως οι χειρότεροι όλων.
Tα μεγάλα εθνικά θέματα απαιτούν παρρησία και υπευθυνότητα απ’ όλους. Ο λαός έχει ανάγκη να ακούει όχι άναρθρες κραυγές ή συνθήματα αλλά τεκμηριωμένες απόψεις από όσους κατά τεκμήριο διαθέτουν τόσο το κύρος όσο και τη γνώση. Οι απλοί πολίτες απαιτούν από όλους αυτούς να πάρουν θέση με καθαρές κουβέντες. Τόσο για την ίδια την Συμφωνία όσο και για την πρωτοφανή κατάπτωση του πολιτικού μας συστήματος.
Εγώ πάντως ζητώ από όσους δεν το κάνουν για να προστατέψουν τα οπίσθιά τους να με αφήσουν στο μέλλον ήσυχο. Δεν με ενδιαφέρουν ποσώς οι απόψεις τους ούτε για τις επιπτώσεις των στομαχικών παθήσεων του χαμαιλέοντα στην ανισοκατανομή του εισοδήματος στις χώρες του τρίτου κόσμου, ούτε για τις συνέπειες της υπερκατανάλωσης φασιόλων στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, ούτε για τις επιδράσεις της αγαμίας των μοναχών στο κοινωνικό γίγνεσθαι κατά την περίοδο του μεσοπολέμου.
Όσοι μάλιστα ειδικεύονται άμεσα ή έμμεσα στην προβολή πολιτικών απόψεων είναι πολλαπλά υποχρεωμένοι να λάβουν θέση. Ακόμα και αν ψηφίζουν άλλα κόμματα οφείλουν να υπερασπιστούν όσους είναι συνεπείς, υπεύθυνοι και προσπαθούν να εκφράσουν ένα νέο, ευρωπαϊκό πολιτικό ήθος και να καταδικάσουν όσους καταρρακώνουν με τη στάση τους κάθε έννοια κοινοβουλευτικού ήθους που επιβάλλει ότι όσοι διαφωνούν τάχα με το κόμμα τους χωρίς μάλιστα να τους τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας και επιλέγουν την παραίτηση από την κοινοβουλευτική ομάδα που ανήκουν, παραδίδουν στην έξοδο και την έδρα τους.
Αυτοί λοιπόν που σιωπούν εκ του πονηρού, ας κάνουν τουλάχιστο και ένα καλό. Ας μην ξαναβρούν δήθεν τη φωνή τους μετά την ψηφοφορία στη Βουλή. Ας σιωπήσουν μόνιμα συμβάλλοντας τουλάχιστο στη μείωση της ηχορύπανσης. Όπως λένε και στο χωριό μου, enough is enough, με την υποκρισία, τους συμφεροντολογικούς τακτικισμούς και την ευθυνοφοβία.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
