Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να συστηθούμε από την αρχή. Κατά τη γνώμη μου η κυβέρνηση Τσίπρα είναι η χειρότερη της Μεταπολίτευσης. Μία τυχοδιωκτική νομενκλατούρα αρχαρίων που βρέθηκε στη σωστή στιγμή στο λάθος σημείο, θέτοντας υπό αμφισβήτηση πυλώνες που ορίζουν την υπαρξιακή υπόσταση της χώρας. Ακόμα και αν τους αναγνωρίσουμε καλές προθέσεις, η άρνηση να αποδεχθούν την ανεπάρκειά τους, η έπαρση, η αλαζονεία και η νοοτροπία Βενεζουέλας υπονόμευσαν με τριτοκοσμικά στοιχεία τον δημόσιο βίο. Αυτό, φυσικά, δεν απαλλάσσει τους προηγούμενους από τις ευθύνες τους.
Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος σηκώσει στο φως το έργο του Αλέξη Τσίπρα, θα προσθέσει θετικό πρόσημο μόνο στη συμφωνία για το Μακεδονικό και στους νόμους για τα κοινωνικά δικαιώματα
Όμως τώρα έχουμε μπροστά μας τον Αλέξη Τσίπρα, τον πρωθυπουργό που έρχεται έσχατος στην ιεράρχηση των ομολόγων του στην περίοδο της Μεταπολίτευσης. Και αυτό μόνο παράλογο δεν είναι καθώς κλήθηκε να αναλάβει τα ηνία της χώρας σε μία δύσκολη περίοδο, χωρίς ο ίδιος να έχει επάρκεια γνώσεων, εμπειρίας και πολιτικής συγκρότησης. Ωστόσο αν ο Αλέξης Τσίπρας ολοκληρώσει τη συμφωνία του Μακεδονικού θα κληροδοτήσει στη χώρα μία σημαντική ιστορική παρακαταθήκη. Και νομίζω ότι όταν ο άνθρωπος που θα θέλαμε όλοι να γνωρίσουμε, ο ιστορικός του μέλλοντος, σηκώσει στο φως το έργο του Αλέξη Τσίπρα, θα προσθέσει θετικό πρόσημο μόνο στη συμφωνία για το Μακεδονικό και στους νόμους για τα κοινωνικά δικαιώματα, σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων και νομικό προσδιορισμό φύλου.
Η συμφωνία για το Μακεδονικό, ειδικά μετά από αυτά που ακούσαμε για τα μυστικά κονδύλια και εκείνα που έγιναν στο Κοινοβούλιο των Σκοπίων, κουβαλάει επάνω της πολλή βρώμα. Την ακουμπάς και λερώνεσαι. Έγιναν πράγματα για τα οποία η Δύση πρέπει να ντρέπεται. Επίσης δεν αρέσει στην κοινή γνώμη και των δύο χωρών. Λογικό. Τα στερεότυπα γενεών δεν αλλάζουν τόσο εύκολα. Εγώ τη βλέπω ως μία έντιμη συμφωνία και ας μου πουν ότι μου κάνει ο Σόρος εξοχικό και τα μυστικά κονδύλια μού πληρώνουν την Εφορία.
Ας υποθέσουμε ότι το θέμα έμενε ανέγγιχτο. Θα είχαμε στα βόρεια σύνορά μας μία χώρα ευάλωτη στην επιρροή της Μόσχας και στις διαλυτικές τάσεις από τη σύγκρουση εθνικών ομάδων, κυρίως με την πίεση των αλβανόφωνων. Η χώρα αυτή θα συνέχιζε να ενισχύει την εθνική της ταυτότητα με το αρχαίο μακεδονικό αφήγημα και αλυτρωτικές βλέψεις. Εννοείται ότι για όλο τον πλανήτη πλην Ελλάδας και Κύπρου, το όνομα της χώρας θα ήταν «Μακεδονία» και, φυσικά, οι κάτοικοί της θα εθεωρούντο «Μακεδόνες» που ομιλούν τη «μακεδονική» γλώσσα. Η δε Ελλάδα θα παρέμενε υπόλογη έναντι της διεθνούς κοινότητας για ένα θέμα που οι περισσότεροι αδυνατούν να κατανοήσουν. Ταυτοχρόνως θα κατηγορείτο ότι παίζει το παιχνίδι της Μόσχας, μην επιτρέποντας την εδραίωση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.
Η συμφωνία των Τσίπρα-Κοτζιά επιτρέπει στη χώρα να διαχειριστεί την ήττα σε ένα παιχνίδι που χάθηκε πριν τριάντα χρόνια, ίσως και νωρίτερα, όταν δημιουργήθηκε η Δημοκρατία της Μακεδονίας μέσα στην ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία. Το «Βόρεια Μακεδονία» υποδηλώνει τον γεωγραφικό προσδιορισμό. Ναι, είναι στο βόρειο σημείο της Μακεδονίας. Δεν υπάρχει μία Μακεδονία. Εμείς έχουμε το νότιο κομμάτι της. Η αφαίρεση των αλυτρωτικών και των Μεγαλέξανδρων από το σύνταγμα απαντούν σε ελληνικές ανησυχίες για το μέλλον. Η γλώσσα προσδιορίζεται ως σλαβικής προέλευσης. Και στην εθνότητα «χάσαμε», αφού δεν θα προσδιορίζονται ως «Βορειομακεδόνες» κατά το πρότυπο του «Βορειοκορεάτη».
Η συμφωνία δίνει στη ζωή την ευκαιρία να λύσει αυτά που ενοχλούν το συναίσθημα. Μετά από μία γενιά η Βόρεια Μακεδονία θα είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πιθανότατα έχοντας κοινό νόμισμα με μας, δημιουργώντας οικονομική ενδοχώρα για την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα θα προτιμούσαν να είναι Έλληνες από το να παριστάνουν τους απόγονους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ας το κλείσουμε να τελειώνουμε. Εννοείται ότι όλο αυτό έχει και την πλάκα του ως ένα inception παραλογισμού. Διότι ακούγεται παράλογο η χειρότερη κυβέρνηση να φέρνει μία καλή συμφωνία που απαλλάσσει τη χώρα από έναν παραλογισμό. Το ζήσαμε και αυτό με ΣΥΡΙΖΑ.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
