«Δεν θα είναι για εκποίηση αλλά για αξιοποίηση», με αυτή την φράση επέλεξε να απαντήσει ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός στις καταγγελίες που υποστηρίζουν πως δημόσια νοσοκομεία περιλαμβάνονται στην λίστα με τα ακίνητα του δημοσίου που εκχωρήθηκαν στο Υπερταμείο.
Ο υπουργός Υγείας, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του βουλευτή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Κώστα Μπαργιώτα αναφορικά με τα δημοσιεύματα που θέλουν τα νοσοκομεία Θεσσαλονίκης, Άρτας κ.ά. να οδεύουν στον προθάλαμο του ταμείου για τις αποκρατικοποιήσεις, παραδέχθηκε πως «ίσως υπάρχουν και κάποια κτίρια του ΕΣΥ στη λίστα» σπεύδοντας ωστόσο να προσθέσει πως «δεν είναι για εκποίηση αλλά αξιοποίηση. Προφανώς, προφανέστατα δεν υπάρχει καμία διάθεση και πρόθεση να εκποιήσουμε δημόσια περιουσία. Εκποιήσεις υπήρξαν σε προηγούμενες περιόδους».
Αναφορικά με τις τιμές των φαρμάκων είπε: «Προφανώς έχουμε υποστεί ανώμαλη προσγείωση από το 2015 στη σκληρή πραγματικότητα». Ο ίδιος ενημερώνοντας τη Βουλή για την πολιτική του φαρμάκου «έκλεισε το μάτι» στους φτωχότερους λέγοντας πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξετάζει να μειώσει τη συμμετοχή στο φάρμακο, που σήμερα είναι είτε 10% είτε 25%.
«Θέλαμε τον απεγκλωβισμό από το μνημόνιο, δεν τα καταφέραμε, κάναμε μεγάλη υποχώρηση» είπε ο υπουργός, κάνοντας την αυτοκριτική του λίγο πριν τελειώσει η τετραετία. «Θέσαμε τον συμβιβασμό υπό την κρίση του κόσμου και η κοινωνία μάς έδωσε εντολή να υλοποιήσουμε μέσα σε μνημόνιο μια πολύ πιο ανακουφιστική και ευαίσθητη πολιτική ιδιαίτερα στην υγεία. Αντιμετωπίσαμε δύσκολο περιβάλλον και σε διαδικασία βίαιης ωρίμανσης ικανοποιήσαμε 2-3 κοινωνικές ανάγκες που ήταν ακάλυπτες. Μία από αυτές ήταν η κάλυψη των πολιτών και ειδικά στο φάρμακο».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο γνωστό αντίμετρο μείωσης της συμμετοχής του ασθενούς, λέγοντας πως η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο αυτό με κριτήριο το εισόδημα και την χρονιότητα της πάθησης.
Μάλιστα ο υπουργός επισήμανε πως «η όποια ελάφρυνση υπάρξει στη συμμετοχή του πολίτη στο κόστος του φαρμάκου έχει δημοσιονομική επίπτωση, αφού επιβαρύνει αναγκαστικά είτε το κράτος, είτε τους άλλους εμπλεκόμενους στην αγορά του φαρμάκου. Δεν υπάρχουν ιδανικές και δημοσιονομικά ουδέτερες λύσεις, τα βήματα είναι με πολύ μετρημένο τρόπο».
