Την πρόθεσή του να διεκδικήσει τον Δήμο Θεσσαλονίκης, αν οι πολίτες της Θεσσαλονίκης συμφωνήσουν, εξέφρασε μέσω συνέντευξής του στο liberal.gr και τον Κυριάκο Αθανασιάδη ο Σπύρος Βούγιας.
Οι επίμαχες ερωτήσεις για τη θητεία του Γιάννη Μπουτάρη, τις εκλογές και τον δήμο Θεσσαλονίκης:
- Πάμε στα των επικείμενων Δημοτικών Εκλογών, που δεν είναι βέβαια να γίνουν αύριο, αλλά δεν αργούν κιόλας. Πώς βλέπετε το έως τώρα προεκλογικό σκηνικό στον Δήμο της Θεσσαλονίκης;
Μοιάζει, προς το παρόν, με κινούμενη άμμο που μπορεί να καταπιεί και να εξαφανίσει ορισμένους υποψηφίους ή, αντίθετα, να αναδείξει απ’ το πουθενά κάποιους άλλους. Γι’ αυτό τον λόγο, οι περισσότεροι κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους, εκτός από ορισμένους που έσπευσαν πρόωρα να ανακοινώσουν το ενδιαφέρον τους χωρίς να συνειδητοποιούν το μέγεθος του εγχειρήματος.
Το κλίμα επηρεάζεται ακόμη από το γεγονός ότι ο εκλογικός νόμος που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, βασισμένος στη λογική του παλιού μαοϊκού ρητού, «Μεγάλη ανακατωσούρα, ωραία κατάσταση», ενθαρρύνει οποιονδήποτε να κατέβει ως επικεφαλής ψηφοδελτίου και να εκλεγεί ως δημοτικός σύμβουλος με υπόλοιπα της τάξεως του 1%, πιστεύοντας ότι έτσι θα του δοθεί η ευκαιρία κάποια στιγμή να πιέσει ή να επηρεάσει τον δήμαρχο, που δεν θα διαθέτει απόλυτη πλειοψηφία. Είναι σημαντικό να μην απαξιωθεί εντελώς η ιδιότητα του «υποψηφίου δημάρχου», για την οποία πιστεύω πως, τουλάχιστον για πόλεις σαν τη Θεσσαλονίκη, θα έπρεπε να προϋποθέτει ένα επίπεδο τυπικών και ουσιαστικών προσόντων, όπως απαιτεί κάθε σοβαρή και σύνθετη αποστολή.
Σύγχυση δημιουργεί επίσης η επιμονή του Γιάννη Μπουτάρη να μην ξεκαθαρίζει την απόφασή του, σε συνδυασμό με το πολιτικό παράδοξο να υποστηρίζεται σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον «ανακάλυψε» πολύ αργά και τον πιέζει ασφυκτικά να συνεχίσει, επιδιώκοντας να τον χρησιμοποιήσει σαν σανίδα σωτηρίας. Αλλά και το ΚΙΝΑΛ, πώς είναι δυνατόν να μάχεται για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία και να κατεβαίνει μαζί του με κοινό υποψήφιο στη Θεσσαλονίκη; Πώς γίνεται να διαφωνεί με τη Συμφωνία των Πρεσπών και να στηρίζει ένα δήμαρχο που έπαιξε πρωταρχικό ρόλο σ’ αυτήν; Πρόκειται για μια τοξική, πλέον, και πολιτικά ανάρμοστη σχέση που σύντομα, πιστεύω, θα διακοπεί. Τέλος, η Νέα Δημοκρατία, κατάφερε πάλι να βραχυκυκλωθεί, «διαρρέοντας» ατάκτως διάφορα ονόματα, χωρίς κριτήρια, στόχευση και σχέδιο, δείχνοντας ανέτοιμη να εκμεταλλευτεί τη σχετικά προνομιακή θέση που κατέχει στο πολιτικό σκηνικό.
Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα αχαρτογράφητο ακόμη και επικίνδυνο πολιτικό τοπίο, το οποίο είναι απρόβλεπτο, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και κινητικότητα και κυοφορεί εκπλήξεις.
- Όσον αφορά εσάς; Θα είστε τελικώς υποψήφιος δήμαρχος;
Ξεκίνησα πριν ένα χρόνο περίπου, αναγνωριστικά, την προσπάθειά μου να διαγνώσω τις διαθέσεις των συμπολιτών μου, λέγοντας: «Θα ρωτήσω την πόλη και θα κάνω ό,τι μου πει». Ήθελα να πάρω την έγκρισή της για να συγκροτήσω στη συνέχεια τη «Μικτή Θεσσαλονίκης», ένα αξιοκρατικό υπερκομματικό ψηφοδέλτιο. Στην πρώτη φάση, με λίγους, αφοσιωμένους και ενθουσιώδεις συνεργάτες, στήσαμε το «Thessaloniki project», ένα εργοτάξιο ιδεών και δράσεων για την πόλη. Ξέραμε ότι το εγχείρημα δεν ήταν απλό, γιατί η Θεσσαλονίκη δεν είναι μια κοινή πόλη αλλά μια σειρά από έννοιες και συμβολισμούς. Επιδιώξαμε, με πολλούς εκλεκτούς Θεσσαλονικείς, στις δύο μεγάλες εκδηλώσεις «20Χ5» που διοργανώσαμε, να αναζητήσουμε τη νέα ταυτότητα της πόλης, το καινούργιο της αποτύπωμα. Και, στη συνέχεια, να βοηθήσουμε ώστε η πόλη να επινοήσει ξανά τον εαυτό της και να ξαναγίνει «τόπος» για τους κατοίκους της, δηλαδή ένας χώρος μεστός νοήματος που εμπεριέχει και την πράξη.
Τώρα, πρέπει να εξαγάγω τα συμπεράσματά μου και να πάρω την τελική κρίσιμη απόφαση. Αυτό που κατάλαβα, πάντως, είναι ότι η πόλη κοιμάται βαθιά κι εγώ δεν ξέρω αν είμαι αυτός που μπορεί να την ξυπνήσει ξανά μ’ ένα φιλί, όπως το ’98. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν διαθέτω πιά την ίδια ενέργεια, τον ενθουσιασμό και τη φρεσκάδα εκείνης της εποχής. Έχω, όμως, οπωσδήποτε συσσωρεύσει μεγαλύτερη εμπειρία και ωριμότητα από τις επιτυχημένες προσπάθειες αλλά και από τα λάθη μου (κυρίως απ’ αυτά) και μια στοιχειώδη αλλά πολύτιμη αυτογνωσία που με προστατεύει από βεβιασμένες ενέργειες. Θεωρώ ότι διαθέτω ένα είδος «καταλληλότητας» (συγκριτικά, τουλάχιστον), χαρακτηριστικό που είναι «επείγον», ιδιαίτερα αυτή την κομβική χρονική στιγμή για την πόλη. Και πάλι, όμως, δεν αρκεί, προφανώς, να το λέω εγώ, αλλά εκείνη. Η ωραία κοιμωμένη πόλη.
- Ποια κόμματα θα χαιρόσασταν να στήριζαν μία πιθανή υποψηφιότητά σας;
Ιδανικά, όλα τα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου (ό,τι και να σημαίνει αυτό στην εποχή μας). Ρεαλιστικά μιλώντας, το κόμμα του πολιτικού χώρου της Κεντροαριστεράς, στον οποίο ανήκω ιδεολογικά, στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή, το ΚΙΝΑΛ.
Εννοείται ότι στήριξη δεν σημαίνει χρίσμα, αλλά τη θεσμική υποχρέωση των κομμάτων να πάρουν θέση στην αντιπαράθεση των διαφόρων δημοτικών συνδυασμών, όπως αυτοί διαμορφώνονται σε κάθε πόλη. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι τα κόμματα δεν αρκούνται σ’ αυτό τον ρόλο και δεν σέβονται την αυτονομία της τοπικής αυτοδιοίκησης, επιθυμώντας να χρησιμοποιήσουν τους δημάρχους και τους δήμους σαν ιμάντες της κομματικής τους παρουσίας ή σαν λάφυρα στον επικοινωνιακό απολογισμό των εκλογών. Δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για το τι θα συμβεί σε κάθε πόλη την επόμενη μέρα, λες και η βιώσιμη καθημερινότητα δεν παίζει κανένα ρόλο στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων. Και αυτό ισχύει, δυστυχώς, για όλα τα κόμματα.
Το συμπέρασμα είναι πως δεν πρέπει κανείς να περιμένει και να εξαρτάται από τη στήριξή τους, αλλά να προχωρά ανεξάρτητα και υπερκομματικά και –όπως είπατε– να χαίρεται όταν έρχονται ένα ή και περισσότερα κόμματα να στηρίξουν, χωρίς όρους, την προσπάθειά του. Αυτό κατάφερα να επιτύχω το ’98 και θα ήθελα να εξασφαλίσω και αυτή τη φορά, προκειμένου να είμαι τελικά υποψήφιος.
Όμως, η κλεψύδρα του χρόνου αδειάζει και πρέπει να ανακοινώσω σύντομα την απόφασή μου. Επέλεξα, λοιπόν, να το κάνω σε ένα μήνα από τώρα, στις 15 Οκτωβρίου, 20 χρόνια ακριβώς από την ημέρα που έγιναν οι δημοτικές εκλογές του 1998, εκείνη η ανεπανάληπτη γιορτή της πόλης που, μπορεί να μην ολοκληρώθηκε αμέσως, αποτέλεσε όμως την αφετηρία για τη δημιουργία λίγα χρόνια αργότερα της Πρωτοβουλίας για τη Θεσσαλονίκη, που κατάφερε να απελευθερώσει την πόλη από την εσωστρέφεια και τη μοναξιά 24 χρόνων.
- Τελικώς όλα εξαρτώνται, αναφορικά τουλάχιστον με τις εκλογές, από το τι θα επιλέξει να κάνει ο κυρ Γιάννης;…
Καλώς ή κακώς, η επιλογή του θα επηρεάσει τις εξελίξεις προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Υπήρξε ένας δήμαρχος που διοίκησε την πόλη 9 χρόνια και άφησε έντονη τη σφραγίδα της παρουσίας του (ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει ο καθένας γι’ αυτόν). Η δική μου σχέση μαζί του δεν είναι μόνο μακρόχρονη και προσωπική αλλά και πολιτικά συγγενής, με την έννοια ότι απευθυνόμαστε, γενικά, στο ίδιο κοινωνικό ακροατήριο. Με ενδιαφέρει, επομένως, η απόφασή του, γιατί (εάν αποσυρθεί) θα «απελευθερώσει» δυνάμεις που θα στηρίξουν σε μεγάλο βαθμό στη συνέχεια τη δική μου προσπάθεια.
Η πολιτική μου εκτίμηση (που την πιστεύω ειλικρινά και όχι επειδή, ενδεχομένως, με ευνοεί) είναι ότι θα σταματήσει, γιατί η εξυπνάδα και η πονηριά του θα υπερνικήσουν τελικά το πείσμα του. Γιατί υπάρχει (όπως δήλωσε ο ίδιος) μια «εύλογη κόπωση». Γιατί καταλαβαίνει πως η πόλη είναι θυμωμένη μαζί του. Γιατί δεν μπορεί να μη θέλει να διατηρήσει ένα τμήμα της υστεροφημίας του, αποχωρώντας την κατάλληλη στιγμή μετά από δύο θητείες. Γιατί, τελικά, υποθέτω πως επιθυμεί να απολαύσει πλέον τη ζωή του «μακριά απ’ το αγριεμένο πλήθος».
Όλα αυτά, βέβαια, αποτελούν τις «λογικές» μου εκτιμήσεις. Το τι θα κάνει τελικά ο κυρ-Γιάννης φοβάμαι πως δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος. Το μόνο που θα του ζητούσα, προσωπικά, είναι να ανακοινώσει την όποια απόφασή του όσο πιο γρήγορα μπορεί, για το καλό της πόλης.
- Πάμε στη ουσία: ποιες θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες του επόμενου δημάρχου; Εάν θέλετε, πείτε μας τις 5 πρώτες.
1. Να αποκαταστήσει ξανά μια σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες, στρέφοντας την προσπάθειά του αποκλειστικά στην πόλη και όχι στα κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να χωρίσει την πόλη σε 100 οικοδομικά τετράγωνα και να τα επισκέπτεται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο (ένα στις 3 μέρες), κρατώντας επιτόπου σημειώσεις με τους συνεργάτες του. Στα 4 χρόνια θητείας, όλα τα μικρά τοπικά προβλήματα κάθε περιοχής θα είχαν αντιμετωπιστεί.
2. Να ολοκληρώσει και να ανανεώσει τις συγκοινωνιακές υποδομές που καθυστερούν:
θαλάσσια συγκοινωνία (έτοιμη για ένταξη σε κάποιο πρόγραμμα)
σύγχρονο τραμ (συμπληρωματικό του μετρό)
αναδιάρθρωση λεωφορειακών γραμμών και άμεση ανανέωση και αύξηση του αριθμού των λεωφορείων (με ανοιχτό διεθνή διαγωνισμό για ιδιώτες παρόχους με έλεγχο της πολιτείας). Οι μαζικές μεταφορές απαιτούν μεγάλες επενδύσεις και τεχνογνωσία, κάτι που δεν διαθέτει ο κρατικός ΟΑΣΘ.
3. Αναδιανομή του δημόσιου χώρου υπέρ των εναλλακτικών μέσων μεταφοράς (λεωφορεία, ποδήλατα) και
των πιο ευάλωτων χρηστών της οδού, δηλαδή των πεζών και των ΑΜΕΑ.
4. Ψηφιακή αναβάθμιση της διοίκησης, ώστε ο πολίτης να διευκολύνεται από τον Δήμο στη μάχη του με τη γραφειοκρατία και το απόμακρο, εχθρικό κράτος.
5. Εκτεταμένη ανακύκλωση, με πλήρη διαχωρισμό και προσωποποιημένη ευθύνη από τους πολίτες.
Εννοείται ότι δεν πρέπει να κατεδαφίσει το θετικό έργο της προηγούμενης διοίκησης, αλλά και ότι οφείλει να αναπτύξει σε υψηλότερο ακόμη βαθμό την εξωστρέφεια, τον κοσμοπολιτισμό και την υψηλή αισθητική στις αναπλάσεις που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει η πόλη.
14°
