Με την ομιλία του Αλ.Τσίπρα στη ΔΕΘ, τους επαίνους για τις ΗΠΑ και την έμφαση στις κοινές αξίες που συνδέουν τις δύο χώρες, δίχως καμιά αναφορά στο «βαρύ παρελθόν» των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, κλείνει άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο από αυτά που συγκροτούσαν μετά τον εμφύλιο τις πολιτικές αναφορές της αριστεράς: το κεφάλαιο του αντιαμερικανισμού. Ο κ. Τσίπρας, που χαρακτήριζε ανεπιθύμητο τον Μπ. Κλίντον, τιμά τις ΗΠΑ επί προεδρίας Τραμπ. Τζάμπα τα παπούτσια που έλιωσαν σε πορείες στην αμερικανική πρεσβεία.
Μέσα σε τρία χρόνια ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφεραν να πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων, όχι μόνο όλες τις βασικές θέσεις της αντιμνημονιακής περιόδου, αλλά και τις πάγιες θέσεις της αριστεράς.
Μέχρι το 2015, σημαία του αντιμνημονιακού κινήματος ήταν ότι «τα μνημόνια έφεραν την κρίση». Από τον κ. Τσίπρα ακούσαμε στη ΔΕΘ ότι η χώρα χρεοκόπησε. Πάνε οι προδότες και οι κρεμάλες στο Σύνταγμα, οι συνωμοσίες για να «αγοράσουν τζάμπα τη χώρα», τα σχέδια των Ευρωπαίων να κάνουν τη χώρα πειραματόζωο. Μόνο ο Α. Γεωργίου εξακολουθεί να ταλαιπωρείται στα δικαστήρια.
Η Άγκελα Μέρκελ δεν είναι πλέον ο «νέος Χίτλερ» αλλά η καλή σύμμαχος που βοηθάει τη χώρα.
Η περήφανη διαπραγμάτευση αντί εκείνης των «προσκυνημένων» και η υποτιθέμενη ανάκτηση της ανεξαρτησίας της χώρας, οδήγησε στην υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια και σε ανάληψη δεσμεύσεων που καμιά κυβέρνηση δεν είχε αναλάβει.
Οι διεθνείς αγορές δεν χορεύουν στο ρυθμό των νταουλιών που χτυπάει ο κ. Τσίπρας, όπως περίμεναν κάποιοι ιδεοληπτικοί οπαδοί του, αλλά στο Μέγαρο Μαξίμου αγωνιούν πλέον για το ύψος των επιτοκίων.
Ακόμη και ο κορυφαίος στόχος κάθε ριζοσπαστικού αριστερού κινήματος για την ανατροπή του καπιταλισμού ξεχάστηκε και αντικαταστάθηκε από την επιδίωξη για προσέλκυση επενδύσεων και από ύμνους στην υγιή επιχειρηματικότητα.
Όσο για το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα»; Χάθηκε κάπου ανάμεσα σε βοσκοτόπια, νέα διαπλοκή και διορισμούς θείων, αδελφών, συζύγων, ανιψιών και κάθε είδους φίλων του κόμματος.
Το «νέο» που ήρθε να διώξει το «παλιό» με επιφανείς συνεργάτες του Άκη Τσοχατζόπουλου και της λαϊκίστικης δεξιάς στην πρώτη γραμμή, θεωρεί το κράτος τσιφλίκι του, χρησιμοποιεί τις πιο γκεμπελίστικες μεθόδους προπαγάνδας, επιτίθεται σε πολιτικούς αντιπάλους με κύριο υλικό τη λάσπη, δικαιολογεί τους τραμπουκισμούς όταν έχουν στόχο «τους άλλους».
Ο κ. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ιδεολογία. Δεν είναι ούτε αριστεροί ριζοσπάστες, ούτε σοσιαλδημοκράτες, ούτε κάτι άλλο. Δεν τους ενδιαφέρουν ούτε οι πολίτες, ούτε η χώρα. Το μόνο που τους νοιάζει είναι η εξουσία. Να καλοπερνούν, να κάνουν τα ταξίδια τους, τις διακοπές τους, να βολεύουν τους δικούς τους. Αν αυτά μπορούν να τα εξασφαλίσουν φορώντας άλλο κοστούμι, θα το φορέσουν ευχαρίστως. Και με οποιοδήποτε τρόπο.
Το μόνο που έχει απομείνει από το παρελθόν είναι οι αναφορές στην ιστορία της αριστεράς. Αυτή την ιστορία περιφέρουν ως «μπαμπούλα» για να ξορκίσουν την κακιά δεξιά. Ως ένα χρήσιμο εκλογικό εργαλείο που πιστεύουν ότι τους δίνει ταυτότητα. Όπως και τα κάδρα του Άρη Βελουχιώτη πίσω από τα υπουργικά γραφεία.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
13°
