Το να βρίσκεται κάποιος στο στόχαστρο του Αλέξη Τσίπρα σημαίνει ότι μάλλον κάτι καλό έχει κάνει. Αυτό ισχύει απόλυτα στην περίπτωση του Λουκά Παπαδήμου που βρέθηκε στο στόχαστρο του κ. Τσίπρα στη διάρκεια του διχαστικού και προσβλητικού για τη νοημοσύνη των Ελλήνων, διαγγέλματός του από την Ιθάκη.
Ένας από τους διαπρεπέστερους Έλληνες κλήθηκε να βοηθήσει τη χώρα του σε δύσκολες συνθήκες και κινδύνεψε να πληρώσει γι’ αυτό με την ίδια του τη ζωή. Απόφοιτος του ΜΙΤ, καθηγητής σε δύο από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου το Harvard και το Columbia, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 με απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου και στη συνέχεια αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ένα από τα υψηλότερα αξιώματα που έχει καταλάβει Έλληνας διεθνώς του προτάθηκε το 2011 ύστερα από σύσκεψη υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, υπό δραματικές συνθήκες, να αναλάβει την πρωθυπουργία. Ήταν τότε που ο κ. Τσίπρας και οι οπαδοί του έστηναν κρεμάλες στις πλατείες, μαζί με τους Χρυσαυγίτες, για εκείνους που προσπαθούσαν να κρατήσουν τη χώρα όρθια και προπηλάκιζαν τον Κάρολο Παπούλια στη Θεσσαλονίκη.
Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία οι κυβερνήσεις λαμβάνουν ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Η κυβέρνηση συνεργασίας του Λ. Παπαδήμου πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από 255 βουλευτές. Από μεγαλύτερη πλειοψηφία έχει ψηφιστεί μεταπολιτευτικά από τη Βουλή μόνο η Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΕΑΡ).
Στους λίγους μήνες που έμεινε στην πρωθυπουργία ο Λ. Παπαδήμος κατάφερε να σταθεροποιήσει την κατάσταση, να συνάψει τη δεύτερη δανειακή σύμβαση ύψους 153,8 δισ. ευρώ, να ολοκληρώσει τη συμφωνία για τη μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στην παγκόσμια ιστορία ύψους 107 δισ. ευρώ. Πέτυχε μεγάλη περίοδο χάριτος και πολύ χαμηλά επιτόκια ως το 2022 για τις αποπληρωμές των δανείων. Σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα που έκανε ζημιά από 86 ως 200 δισ. όπως λένε Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, ο Λ. Παπαδήμος αφαίρεσε χρέος από τις πλάτες της χώρας. Αρνήθηκε επίμονα να ικανοποιήσει ανεπίτρεπτα αιτήματα όπως η δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, κάτι που εξασφάλισαν οι εταίροι με την «περήφανη» διαπραγμάτευση του κ. Τσίπρα. Πέτυχε να μην περάσει η περικοπή 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα που ήταν επίμονη απαίτηση της τρόικας. Ύστερα από 6 μήνες, παρέδωσε την πρωθυπουργία και προκηρύχθηκαν εκλογές. Αποχώρησε δίχως να διεκδικήσει ή να ζητήσει απολύτως τίποτα.
Στην αναφορά του κ. Τσίπρα, καθώς και στην άρνηση να του κάνει ένα τηλεφώνημα όταν δέχθηκε δολοφονική επίθεση, μπορώ να διακρίνω τον φθόνο των μέτριων και ανεπάγγελτων για τους άριστους. Την εμπάθεια των μικρών ανθρώπων που ανέβηκαν σε ανώτερα αξιώματα τοκίζοντας στο ψέμα, το μίσος, τον διχασμό για εκείνους που κατόρθωσαν να διαπρέψουν διεθνώς. Και την ανάγκη του κ. Τσίπρα να στήσει νέες διαχωριστικές γραμμές. Ο Λουκάς Παπαδήμος δεν έχει ανάγκη υπεράσπισης. Όσο περνάει ο καιρός και η αντιμνημονιακή σκόνη κάθεται, όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν την προσφορά του στη χώρα. Νιώθω περήφανος που σε εκείνη την κρίσιμη περίοδο με είχε επιλέξει για συνεργάτη του.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
