Ο ανασχηματισμός έχει ουσιαστικά προεξοφληθεί και, όπως όλα δείχνουν, είναι θέμα λίγου χρόνου η ανακοίνωσή του. Το ότι δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί οφείλεται σε συγκεκριμένες εκκρεμότητες:
Τι θα γίνει με τους ΑΝΕΛ: Ο Π. Καμμένος έχει προαναγγείλει ότι θα φύγει από την κυβέρνηση όταν θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή η συμφωνία για το μακεδονικό. Όμως αυτή η στιγμή αργεί. Αν ο Ζάεφ κερδίσει το δημοψήφισμα στα Σκόπια στο τέλος Σεπτεμβρίου, το πιθανότερο είναι ότι η ώρα της κύρωσης από το ελληνικό κοινοβούλιο θα έρθει Ιανουάριο-Φεβρουάριο. Ως τότε θα έχουμε κυβέρνηση υπό προθεσμία, επομένως εκ των πραγμάτων αδύναμη και ασταθή. Ακούγεται ότι ο πρωθυπουργός θα ήθελε να μετακινήσει τον Π. Καμμένο σε άλλο υπουργείο και ότι ο ίδιος δεν δέχεται θεωρώντας τη θέση του υπουργού άμυνας προσωποπαγή. Η παρουσία του προέδρου των ΑΝΕΛ, πάντως, στο ΥΠΑΜ καθιστά σχεδόν ανύπαρκτη την όποια δυναμική θα μπορούσε να έχει με δομική αλλαγή στο κυβερνητικό σχήμα.
Τι θα γίνει με τη διεύρυνση: Για να στηρίξει το αφήγημα της στροφής προς τη σοσιαλδημοκρατία ο Αλ. Τσίπρας θα πρέπει να αξιοποιήσει στελέχη με αναφορά στο χώρο της Kεντροαριστεράς. Όμως οι εφεδρείες είναι ελάχιστες σε μια συγκυρία καθόδου για τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οποιαδήποτε επαφή μαζί του φέρνει άγρια στοχοποίηση και με δεδομένο ότι στο ίδιο το εσωτερικό του υπάρχουν έντονες διαφωνίες για την ανάγκη ενός ουσιαστικού ανοίγματος προς το κέντρο. Μέχρι στιγμής κυκλοφορούν τα ονόματα Ξενογιαννακοπούλου και Ραγκούση.
Τι θα γίνει στο εσωκομματικό πεδίο: Η προοπτική εκλογικής ήττας καθιστά αναγκαία για το Μέγαρο Μαξίμου μια σκληρή προσπάθεια ελέγχου του κόμματος. Οι πληροφορίες για μετακίνηση στη θέση του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ του υπουργού Π. Σκουρλέτη εκφράζει αυτήν ακριβώς την αγωνία. Το ίδιο δείχνει και η συζήτηση για την αξιοποίηση στελεχών όπως ο Κ. Ζαχαριάδης και η Ρ. Σβίγκου προκειμένου να ενισχυθεί η παρουσία της «γενιάς Τσίπρα» στην κυβέρνηση, κάτι που θα βοηθήσει και το πολιτικό τους μέλλον.
Τι θα γίνει με το κεφάλαιο ασφάλεια: Το Μάτι και ο Ρουβίκωνας είναι πια στο ίδιο κάδρο με τη λογική ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει μπάχαλο παντού και σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Επομένως, η συγκρότηση ενός νέου σχήματος για την πολιτική προστασία και τη δημόσια τάξη γίνεται πολύ μεγάλο διακύβευμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν διαφορετικά σενάρια: Να τεθεί επικεφαλής πρόσωπο εκτός κομματικών τειχών και το ακριβώς αντίθετο. Σε κάθε περίπτωση, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κεφάλαιο ασφάλεια είναι η αχίλλειος πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Συμπέρασμα: Η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ χάρη στην οποία μένει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία γίνεται η βασική δυσκολία του για μια απόπειρα επανεκκίνησης του πολιτικού παιχνιδιού, ενώ η τήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών παραμένει προτεραιότητα.
Υ.Γ.: Παρόλο που δεν αναγνωρίζω ως φυσικούς μου δικαστές όσους με κανιβάλισαν στο διαδίκτυο, μια διευκρίνιση:
Προσελήφθην στην Προεδρία της Δημοκρατίας ως κειμενογράφος το 2005 (επί Κ. Παπούλια), με κυβέρνηση ΝΔ, και μετακινήθηκα στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης το 2016 με υποχρεωτική μετάταξη την οποία αποφάσισε (επί Πρ. Παυλόπουλου) η ΠτΔ (η μοναδική δυνατότητα μετακίνησης των δημοσιογράφων που εργάζονται στην ΠτΔ είναι στην ΓΓΕΕ, όπως μου διευκρινίστηκε). Στο πλαίσιο των καθηκόντων μου στην ΓΓΕΕ δεν έχω καμία σχέση ή επαφή με τον κ. Παππά.
Υ.Γ. 2: Η αγωνία για το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας συνδέεται άμεσα με τον προβληματισμό για την στροφή της προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά. Η ευρωπαϊκή εμπειρία έχει δείξει ότι η ταύτιση της σοσιαλδημοκρατίας με δεξιές πολιτικές οδήγησε στη συρρίκνωση ή και στον αφανισμό της. Μπορεί να διατυπωθούν πολλά επιχειρήματα υπέρ της μιας, της άλλης ή κάποιας άλλης άποψης, αλλά σίγουρα η συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά αν γίνεται με όρους εξόντωσης του άλλου.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
10°
