Το όνομα «Κώστας Σακκάς» δεν μου έλεγε τίποτα. Εντάξει, κάπου σε κάποιον τοίχο είχε πάρει το μάτι μου ένα σύνθημα τύπου «Λευτεριά στον αναρχικό Κ.Σακκά» αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Τέτοιας μορφής γκράφιτι είναι βλέπετε πολύ συνηθισμένα στην Αθήνα, ορισμένα δε από τα ονόματα των «αναρχικών» που πρέπει να «λευτερωθούν» είναι τόσο εξωφρενικά και αλλόκοτα που αναρωτιέσαι αν πρόκειται για κάποιου είδους φάρσα.
Ωστόσο, σερφάροντας πριν λίγες μέρες στο ίντερνετ (η υπόθεση δεν έχει πάρει μεγάλη έκταση στα ΜΜΕ) διαπίστωσα πως ο Κώστας Σακκάς είναι όντως υπαρκτό πρόσωπο. Και, δυστυχώς, αποτελεί μια ζωντανή απόδειξη πως η μπάλα έχει οριστικά χαθεί στη χώρα μας.
Ο Σακκάς συννελήφθη τον Δεκέμβριο του 2010 κατηγορούμενος για οπλοκατοχή και για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Ποια άραγε ήτο; Μην ήταν η Αλ Κάιντα; Μην ήταν η Μπάντερ Μάινχοφ; Μην ήταν η «Εμείς που χτίσαμε τη Σουηδία»; Χρειάστηκε τελικά να περιμένουμε τέσσερις μήνες για να μάθουμε πως επρόκειτο για τη «Συνωμοσία των πυρήνων της φωτιάς».
Λίγο πριν ολοκληρωθεί το 18μηνο φυλάκισηας που προβλέπεται από το νόμο, ο Σακκάς κατηγορήθηκε εκ νέου για πάνω από 150 βομβιστικές και εμπρηστικές επιθέσεις – ούτε ο Νέρωνας να ήταν, δηλαδή. Το ζήτημα είναι πως ο άτυχος κατηγορούμενος έχει ήδη συμπληρώσει δυόμισι χρόνια στη φυλακή και οδεύει φουλ για τριετία, καθώς το Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε την παράταση της κράτησής του για άλλους έξι μήνες. Στις 4 Ιουνίου, ο Σακκάς ξεκίνησε απεργία πείνας. Σήμερα, σχεδόν ένα μήνα μετά, νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στο Γενικό Κρατικού. Καταστάσεις που μας θυμίζουν τη Βρετανία της Θάτσερ πριν τριάντα χρόνια. Βέβαια, ο Μπόμπι Σαντς και οι σύντροφοί του είχαν τουλάχιστον καταδικαστεί.
Το διά ταύτα; Ένας πολίτης ευρωπαϊκής χώρας βρίσκεται τρία ολάκερα χρόνια πίσω από της φυλακής τα σίδερα. Εσχάτως και με κλονισμένη υγεία. Επαναλαμβάνω: ευρωπαϊκής χώρας. Ο Σακκάς δεν ζει στη Σαουδική Αραβία ούτε είναι τρόφιμος του Γκουαντανάμο. Είναι ένας τύπος που μέχρι τις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε ζούσε ανάμεσά μας και από τότε βρίσκεται στη φυλακή, όχι «για ένα έγκλημα που δεν έκανε ποτέ», όπως λέει η κλασική κλισέ έκφραση ούτε καν λόγω κάποιας καφκικής κακοδικίας. Βρίσκεται στη φυλακή χωρίς να έχει καν δικαστεί! Για πόσο ακόμα; Και αν όποτε δικαστεί αποδειχθεί πως ήταν αθώος ποιος θα του επιστρέψει αυτά τα χρόνια της ζωής του;
Είναι ο Κώστας Σακκάς ένοχος; Είναι αθώος; Πρόκειται για τον Έλληνα Μπιν Λάντεν; Πρόκειται για την αρσενική Μητέρα Τερέζα; Ειλικρινά, αυτή την στιγμή δεν με νοιάζει καθόλου. Στα μάτια μου, είναι απλώς ένας συμπατριώτης μας που έχει χωρίς λόγο στερηθεί την ελευθερία του. Ίσως εξαιτίας της ανεπάρκειας του ελληνικού δικαστικού συστήματος. Ίσως επειδή το «Κράτος» (με ό,τι συνεπάγεται αυτή η λέξη) θέλει απλώς μια ρεβάνς για την Πόλα Ρούπα και τον Νίκο Μαζιώτη οι οποίοι πρόλαβαν και την κοπάνησαν με την παρέλευση του διαβόητου 18μήνου – μια ρεβάνς την οποία παίρνει από τον πρώτο άνθρωπο που βρήκε «μπόσικο».
Το θέμα φυσικά αποτέλεσε την 1453η μάχη στο χαρτοπόλεμο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με το κόμμα της Κουμουνδούρου (μέσω της Νεολαίας του) να προσπαθεί να επιβάλει πολιτική χροιά (παρότι σε όλο αυτό το διάστημα ο υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ΔΗΜΑΡαίος) και τη Συγγρού να απαντά με μια ανακοίνωση η οποία, αφού ταυτίζει τις έννοιες «κατηγορούμενος» και «ένοχος», ζητάει από τον Αλέξη Τσίπρα να «να σέβεται τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης». Εξκιούζμι, ρε παιδιά, για ποιες «αποφάσεις της δικαιοσύνης» μιλάμε;
Το θέμα του Κώστα Σακκά δεν είναι πολιτικό. Θέλω να πιστεύω πως δεν είναι ιδεολογικό – αν και κάπου αμφιβάλλω. Σίγουρα όμως μας αφορά όλους. Αύριο, στη θέση του μπορούμε να βρεθούμε εγώ ή εσύ, φίλε αναγνώστη. Σε ένα κελί. Χωρίς δίκη.
Το πρόβλημα δεν είναι στην ποιότητα της δημοκρατίας και στους θεσμούς, αλλά στην εφαρμογή των νόμων που έχει θεσπίσει η δημοκρατία και στον διάχυτο λαϊκισμό μιας μεγάλης μερίδας του πολιτικού μας συστήματος
