Τραβάει το σχοινί ο Καμμένος, «πονάει» το Μαξίμου για το Σκοπιανό

Ως πού θα τραβήξει το σχοινί για την ονομασία των Σκοπίων ο Πάνος Καμμένος; Το ερώτημα απασχολεί τα τελευταία 24ωρα το Μαξίμου και η αγωνία κορυφώθηκε χτες, μετά τις δηλώσεις του υπουργού Άμυνας ότι δεν θα δεχτεί σύνθετη ονομασία με τη χρήση του όρου «Μακεδονία». Θα μπορούσε αυτό να αποτελέσει τη θρυαλλίδα για να σπάσει η κυβερνητική συνοχή;

Την ώρα που το Μαξίμου -αλλά και το  υπουργείο Εξωτερικών- τηρεί σιγή ιχθύος για τις διαβουλεύσεις με τα Σκόπια, ο κ.Καμμένος όχι μόνο επανέλαβε τη θέση του χτες, κατά τη διάρκεια απολογισμού για τα πεπραγμένα του υπουργείου του, αλλά προχώρησε σε δύο ακόμα βήματα, φέρνοντας τον πρωθυπουργό σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

• Αμφισβήτησε ευθέως την αποδοχή από μεριάς της Ελλάδας τη λύση για σύνθετη ονομασία για τη γειτονική χώρα για όλες τις χρήσεις, όπως αυτή διατυπώθηκε-και ψηφίστηκε- στη Βουλή το 2007  επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή, με υπουργό Εξωτερικών, τότε, την κ. Ντόρα Μπακογιάννη.
   
• Ζήτησε τη σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, ώστε να αποφασίσουν την τύχη της διαπραγμάτευσης για την ονομασία, επικαλούμενος τη θέση των πολιτικών αρχηγών, το 1992, που απέρριψε κάθε ονομασία με το παράγωγο «Μακεδονία».

Και οι δύο τοποθετήσεις περιπλέκουν την κατάσταση, καθώς η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να βρεθεί κοινός τόπος στις διαβουλεύσεις που αρχίζουν σε λίγες μέρες, ώστε να μπορέσει η γειτονική χώρα τον προσεχή Μάρτιο να καταθέσει αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ. Όμως η διαφοροποίηση Καμμένου εμφανίζει την κυβέρνηση να προσέρχεται στις συνομιλίες ουσιαστικά με δύο θέσεις και αυτό αποδυναμώνει εξαιρετικά τη διαπραγματευτική ισχύ της.

Το Μαξίμου, επιχειρώντας να βγει από τη δύσκολη θέση, χτυπά μια στο καρφί και μια στο πέταλο: Από τη μια εγκαλεί τη ΝΔ για το ότι υιοθέτησε και υιοθετεί διαφορετικές θέσεις για το πρόβλημα και από την άλλη ανοίγει για πολλοστή φορά το παράθυρο να γίνει, όταν έρθει η ώρα, ψηφοφορία στη Βουλή ώστε κάθε βουλευτής να αναλάβει την ευθύνη του, όπως σημείωσε ο υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς.

Όμως εδώ αρχίζει μια νέα πιθανή φάση εμπλοκής. Οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος δεν επιθυμεί σε αυτή τη φάση τη σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, χωρίς να υπάρχει αποκρυσταλλωμένη θέση. Αντίθετος με το ενδεχόμενο αυτό τάχθηκε και ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, τονίζοντας ότι «δεν νοείται εθνική συνεννόηση χωρίς να υπάρξει προηγουμένως συγκεκριμένη και συμφωνημένη πρόταση από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους». «Αν δεν μπορούν  να συμφωνήσουν οι κ.κ. Τσιπρας και Καμμένος για ένα μείζον ζήτημα εθνικής σημασίας, ας παραιτηθούν». «Η ΝΔ», είπε η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, «δεν θα ψηφίσει πρόταση που θα φέρει μεμονωμένα ένα κόμμα».

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια Πόσο επικίνδυνος είναι ο Τραμπ;

Εύα Στάμου 09.01.2018, 07:00

Το ερώτημα όμως παραμένει: ποια είναι η σκοπιμότητα της στάσης του κ. Καμμένου και μέχρι που είναι διατεθειμένος να τραβήξει το σχοινί; Σε μια προσπάθεια αντιπερισπασμού, ο κ. Τζανακόπουλος, απαντώντας στην κ. Μπακογιάννη, απέφυγε να τοποθετηθεί επί των ακροβατισμών του κ. Καμμένου, επιχειρώντας να μεταθέσει την ευθύνη του προβλήματος στη ΝΔ: «Όσο για την ουσία του ζητήματος, την ενημερώνουμε ότι η κυβέρνηση έχει και τη βούληση, αλλά και την ικανότητα να λύσει ένα πρόβλημα που κληροδότησε στη χώρα η δική της παράταξη. Μέχρι τότε αναμένουμε να μας πει αν η θέση της σημερινής Ν.Δ. είναι αυτή του Κων. Μητσοτάκη ή του Αντώνη Σαμαρά για την εξεύρεση λύσης».

 Όμως το ερώτημα παραμένει. Το Μαξίμου θεωρεί ότι ο κ. Καμμένος δεν θα φτάσει στα άκρα, χωρίς όμως να τεκμηριώνει το γιατί. Προτιμά να υιοθετεί την εκδοχή ότι ο κ. Καμμένος επιχειρεί να προσεταιριστεί τμήμα της κοινής γνώμης ώστε να διασωθεί κοινοβουλευτικά, καθώς οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τους ΑΝΕΛ σταθερά κάτω από το «κατώφλι» του 3% του εκλογικού νόμου. Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών με πλειοψηφίες α λα καρτ στη Βουλή, όπως έγινε παλαιότερα για ευαίσθητα θέματα όπως η δημιουργία τζαμιού στην Αθήνα ή η σύναψη συμφώνου συμβίωσης.  Αλλά είναι μια -ακόμη- ανοιχτή πληγή το πώς θα γεφυρωθεί το χάσμα των δύο κυβερνητικών εταίρων.