Το πιο σημαντικό στην υπόθεση της εκλογής για τον νέο ηγέτη της Κεντροαριστεράς ήταν και παραμένει, βεβαίως, ο αριθμός αυτών που θα ψηφίσουν. Κι αυτό γιατί μια μεγάλη συμμετοχή θα οδηγούσε αυτομάτως (με μια αναλογία 1:5 περίπου) σε ένα αντιστοίχως υψηλό προσδοκώμενο διψήφιο νούμερο στην πραγματική κάλπη ή, έστω, σε βάσιμες προσδοκίες για κάτι τέτοιο. Το στοίχημα αυτό χάθηκε από την αρχή, αφού δεν αποφασίστηκε με τόλμη η γενικευμένη ηλεκτρονική ψηφοφορία που θα διευκόλυνε τη συμμετοχή πολύ περισσότερων, κυρίως νέων φίλων και όχι μόνο μελών της παράταξης.
Τις τελευταίες εβδομάδες μειώθηκε ακόμη περισσότερο το αρχικό ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, ενώ και τα ντιμπέιτ πέρασαν αδιάφορα λόγω του μεγάλου αριθμού των υποψηφίων και της άχρωμης και κλινικής (σχεδόν εχθρικής) παρουσίασης από την κρατική τηλεόραση με την εκ προοιμίου πολύ χαμηλή της θεαματικότητα. Κρίμα, γιατί θα ήταν το καλύτερο δώρο, όχι μόνο για τον νικητή αλλά για όλη την παράταξη στο νέο της ξεκίνημα.
Το άλλο κρίσιμο στοιχείο είναι, προφανώς, το πρόσωπο που θα επικρατήσει στην εκλογή τελικά και εδώ στρέφονται οι περισσότερες συζητήσεις, τα προγνωστικά και οι εκτιμήσεις. Με το κείμενο αυτό θέλω να υποστηρίξω ότι εξίσου σημαντικό είναι και το αποτέλεσμα για το ποιος υποψήφιος θα καταλάβει τη δεύτερη θέση την πρώτη Κυριακή, όπως και το ποσοστό που θα πάρει ο ίδιος στην τελική ψηφοφορία.
Αυτός, λοιπόν, που θα βγει δεύτερος θα έχει, για μια εβδομάδα ακόμη, το προνόμιο της πολιτικής και επικοινωνιακής προβολής, τη δυνατότητα της ανατροπής, την προοπτική της νίκης. Απαλλαγμένος από το βάρος της διάκρισης μέσα από το χυλό των 9 υποψηφίων, θα μπορέσει, ενδεχομένως, να αναπτύξει τα ιδιαίτερα πολιτικά και προσωπικά του χαρακτηριστικά σε σύγκριση μόνο με τον πρώτο. Ακόμη και αν δεν καταφέρει να κερδίσει τελικά, θα συγκεντρώσει, προφανώς, ένα αρκετά (ή πολύ) μεγαλύτερο ποσοστό στην επαναληπτική ψηφοφορία, το οποίο θα καρπωθεί σαν να είναι αποκλειστικά δικό του. Με το ποσοστό αυτό θα καταξιωθεί αυτομάτως ως δεύτερος στην πολιτική ιεραρχία του νέου σχήματος και θα μπορέσει να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις που προβλέπονται κρίσιμες και ραγδαίες. Δεν αποκλείεται να καταγραφεί, έτσι, ως ο μελλοντικός ηγέτης της παράταξης, στη φάση της σταθεροποίησης και της ευρύτερης ανάπτυξης και ακτινοβολίας της. Σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος του δεύτερου στις εκλογές της επόμενης Κυριακής μπορεί, όχι μόνο να διασφαλίσει την αναγκαία ενότητα και την ομαλή συνέχεια του εγχειρήματος αλλά και να διευρύνει την επιρροή και την απήχηση του στην ελληνική πολιτική σκηνή και στην κοινωνία.
Συμπερασματικά, με τη συνοπτική αυτή παρέμβαση της τελευταίας στιγμής, θέλω να τονίσω την πολιτική σημασία του «διδύμου» των πρώτων, απέναντι στη μονοσήμαντη αναφορά σε ένα νικητή. Και πως ο δεύτερος, μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι έχασε, αλλά ας έχουμε υπ’ όψη μας, όπως λέει κι ο Γιάννης Αγγελάκας στο υπέροχο τραγούδι του, ότι «ο χαμένος τα παίρνει όλα»!
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
