Και ξαφνικά νιώσαμε... Ελβετοί! Με όλα τα οικονομικά προβλήματα λυμένα και με την πολυτέλεια να αναλώνουμε χιλιάδες δικτυοώρες και τηλεώρες για να αναλύουμε τις υποπεριπτώσεις έμφυλου ή άφυλου αυτοπροσδιορισμού της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας! Τη σκυτάλη θα την πάρει η κάνναβη: ποιες είναι οι επιπτώσεις της Δ9-τετραϋδροκανναβινόλης στον εγκέφαλο; Τι θα συμβεί αν αντί για σαρδέλες στη γλάστρα αρχίσουμε να φυτεύουμε τρίφυλλα;
Αισθάνεσαι ότι ζούμε σε μια γενικευμένη παραίσθηση. Τι έγινε, ρε παιδιά; Πέρασε η κρίση; Εξαφανίστηκε το χρέος; Καταργήθηκε ο ΕΝΦΙΑ; Σταμάτησε το brain drain; Βρήκαν γάζες τα νοσοκομεία; Θέσεις οι παιδικοί σταθμοί; Μειώθηκε ο ΕΦΚΑ; Έπεσε η ανεργία;
Συνέβη αυτό που συνέβαινε 40 χρόνια τώρα. Τα θέματα στον δημόσιο διάλογο τα βάζει η αριστερά. Διαλέγοντας αυτά που τη συμφέρουν. Προεκλογικώς, τα οικονομικά. Κι επειδή, εδώ και δύο χρόνια, έκανε παγκοσμίως γνωστό τον όρο kolotumba, άλλαξε γήπεδο. Έπιασε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Φυσικά δεν της καίγεται καρφί ούτε για τα μεν ούτε για τα δε. Σιγά μη νοιάζεται για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, όταν δεν νοιάζεται για την εξαθλίωση στην οποία βυθίζει το σύνολο των πολιτών της χώρας. Σιγά μην την έπιασε ο πόνος για την ιατρική χρήση της κάνναβης.
Γιατί όμως η αριστερά παίζει τόσο καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι; Αναρωτήθηκε ποτέ κανένας πώς προέκυψε η περιώνυμη ιδεολογική ηγεμονία της; Η απάντηση είναι απλή: διότι δεν υπάρχει αντίπαλος! Μια ηγεμονία καταλύεται από μια άλλη, δυνατότερη ηγεμονία. Τη βλέπει κανένας;
Η δεξιά απέτυχε παταγωδώς στο να διατυπώσει και να υπερασπιστεί την ιδεολογία του ελεύθερου κόσμου, της ελεύθερης οικονομίας και φυσικά των ατομικών δικαιωμάτων. Γιατί; Διότι ουδέποτε αυτά συγκρότησαν την ιδεολογία της! Στο οικονομικό πεδίο η δεξιά ήταν πάντα ουρά της αριστεράς. Και μάλιστα προσπαθούσε να την υπερακοντίσει σε… σοσιαλισμό! Οι κρατικοποιήσεις που έκανε ο «εθνάρχης» Καραμανλής, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας που επέβαλε, οι υπερρυθμίσεις στην αγορά (θυμάστε τις αγορανομικές διατάξεις;) η παγίωση του κλεπτοκρατικού, δήθεν αναδιανεμητικού, συστήματος στην κοινωνική ασφάλιση ήταν, και σε όγκο και σε βαθμό επίδρασης στην παραγωγική μηχανή της χώρας, πιο καταστροφικές από αυτές του Παπανδρέου. Απλώς ο Αντρέας όλα τα παραπάνω τα συνδύασε με υπερδανεισμό. Για να μην μιλήσουμε για τους επιγόνους του εθνάρχη και τη διακονία τους προς τον κρατισμό.
Ειδικά τα ανθρώπινα δικαιώματα υπήρξαν το απόλυτο Βατερλώ της δεξιάς. Ας θυμηθούμε τι ίσχυε πριν την έλευση του ΠΑΣΟΚ το 1981:
-Ο άντρας ήταν η κεφαλή της οικογένειας και αποφάσιζε «περί παντός ό,τι αφορά τον συζυγικό βίο». (Άρθρο 1387 του Αστικού Κώδικα που ίσχυε μέχρι το 1983.) Ο άντρας είχε το δικαίωμα να απαγορεύσει στη σύζυγό του την εξωοικιακή δραστηριότητα και αν η γυναίκα επέμενε να εργασθεί και να έχει δικό της εισόδημα, θεωρούνταν υπαίτια για τον… ισχυρό κλονισμό του γάμου!
-Τα «δεσμά» του γάμου ήταν πραγματικά δεσμά, και μάλιστα ισόβια – κατά τις επιταγές του Ιερατείου. Συναινετικό διαζύγιο δεν προέβλεπε η νομοθεσία. Η διαδικασία έκδοσης διαζυγίου κρατούσε χρόνια. Αν μάλιστα ο ένας από τους δύο στύλωνε τα πόδια, διαζύγιο δεν έβγαινε ποτέ, κι ας ζούσαν χώρια 20 χρόνια.
-Αν δεν ανήκες σε κάποιο γνωστό θρησκευτικό δόγμα ή αν ήσουν άθρησκος δεν είχες δικαίωμα να παντρευτείς! Θα έπρεπε οπωσδήποτε να προσποιηθείς τον πιστό. Αν είχες τελέσει γάμο σύμφωνο με το τυπικό μιας μη αναγνωρισμένης θρησκείας, αυτός θεωρούνταν άκυρος και τα παιδιά που προέκυπταν, νόθα.
-Για να δοθεί άδεια λειτουργίας ευκτηρίου οίκου σε οποιοδήποτε θρήσκευμα έπρεπε να συμφωνήσει ο ορθόδοξος μητροπολίτης της περιοχής. Σαν να λέμε, για να ανοίξω μπακάλικο στη γειτονιά μου να πρέπει να πάρω άδεια από τον Σκλαβενίτη.
-Έλληνες πολίτες δεν μπορούσαν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι λόγω θρησκεύματος.
-Αντιρρησίες συνείδησης δεν αναγνωριζόντουσαν. Εναλλακτική θητεία δεν υπήρχε. Οι αρνητές στράτευσης έμεναν στην φυλακή μέχρι τα 40 τους (με επαναληπτικές καταδίκες 4,5 ετών).
-Η μοιχεία ήταν ποινικό αδίκημα και τα «παράνομα» ζευγάρια διαπομπεύονταν συρόμενα γυμνά ή τυλιγμένα με σεντόνι στο αστυνομικό τμήμα για να διαπιστωθεί το… έγκλημα.
-Η ομοφυλοφιλία μέχρι το 1951 ήταν ποινικό αδίκημα. Για σύμφωνο συμβίωσης, ούτε λόγος. Όταν ο αείμνηστος Τάσος Αλιφέρης πάντρεψε στην Τήλο τα πρώτα ομόφυλα ζευγάρια, ο τότε υπουργός της ΝΔ Σωτήρης Χατζηγάκης (ναι, αυτός που είχε διορίσει όλα τα Τρίκαλα στην «Αγρογή») δήλωσε ότι η πράξη ήταν παράνομη, ανυπόστατη, αυθαίρετη και πραξικοπηματική και έστειλε τον δήμαρχο στον εισαγγελέα. Ποιος εμπόδισε τη ΝΔ να νομιμοποιήσει, πριν τον ΣΥΡΙΖΑ, τη συμβίωση ομόφυλων ζευγαριών; Ο φόβος μη τυχόν και τα χαλάσει με το παπαδαριό.
Η «δεξιά του Κυρίου» ήταν πάντα ουρά του Ιερατείου. Ακόμα και το 2000, όταν ο Σημίτης νομοθέτησε το αυτονόητο, την μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, ολόκληρη η ΝΔ, με επικεφαλής τον Κ. Καραμανλή, συντάχθηκε με τον Χριστόδουλο, υιοθέτησε τη ρητορική του για τους «ευρωλιγούρηδες», έδωσε το «παρών» στις «λαοσυνάξεις» του και υπέγραψε στο άτυπο δημοψήφισμά του.
Ας θυμηθούμε τι είχε δηλώσει τότε ο Κ. Καραμανλής: «κάθε Έλληνας πολίτης έχει αναφαίρετο δικαίωμα να διαμαρτύρεται κατά των αποφάσεων κάθε κυβέρνησης που χαρακτηρίζεται από αλαζονεία και αυταρχισμό και προσβάλλει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού κάθε ελεύθερου ανθρώπου». Το αυτονόητο, ξαναλέω, δικαίωμα της Πολιτείας να ορίζει εκείνη ποια στοιχεία απαιτούνται σε ένα νομιμοποιητικό έγγραφο και να μην περιλαμβάνει σε αυτά όσα δεν έχουν σχέση με την ταυτοποίηση, καθώς αφορούν σε προσωπικές απόψεις που, μάλιστα, μπορούν και να μεταβάλλονται, ο αρχηγός της δεξιάς το χαρακτήρισε αλαζονεία, αυταρχισμό και προσβολή στο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού!
Αλλά ακόμα και σήμερα, η ΝΔ αντιδράει σε οποιαδήποτε προσπάθεια εκκοσμίκευσης της Παιδείας. 230 χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση, δεν εννοεί να καταλάβει πως οι προσευχές, οι εκκλησιασμοί, οι εξομολογήσεις και η μετάληψη είναι προσωπικές επιλογές, αρμοδιότητα της οικογένειας και της όποιας θρησκευτικής ανατροφής θέλει ή δεν θέλει να δώσει στα παιδιά της και δεν έχουν καμία θέση στο εκπαιδευτικό σύστημα ενός σύγχρονου κοσμικού κράτους. Δεν εννοεί να καταλάβει πως ο απεγκλωβισμός της Εκκλησίας από την κρατική πατρωνία είναι προς όφελος και του κράτους και της Εκκλησίας και δεν αποδέχεται τη, θεμελιώδη για δυτικό κράτος, έννοια της ανταποδοτικής φορολογίας σύμφωνα με την οποία ο άθρησκος ή αλλόθρησκος φορολογούμενος δεν έχει καμία υποχρέωση να πληρώνει τους μισθούς κανενός λειτουργού, καμίας θρησκείας.
Μάλιστα, κάποια στελέχη της έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο παράκρουσης που όσους φιλελεύθερους υποστηρίζουμε αυτές τις, αδιαπραγμάτευτες για τον πολιτισμένο κόσμο, θέσεις, μας κατηγορούν ως εχθρούς της Εκκλησίας κι ότι… γλείφουμε τον ΣΥΡΙΖΑ!
Είναι πολύ φυσικό λοιπόν, η αριστερά να σαρώνει στους νέους και στον καλλιτεχνικό χώρο, διότι οικειοποιείται αυτά που θα έπρεπε να είναι οι σημαίες της φιλελεύθερης δεξιάς. Η αριστερά κρατάει στα χέρια της δύο ακατανίκητα όπλα, μολονότι θα έπρεπε να είναι η τελευταία στον κόσμο που θα μπορούσε να τα επικαλείται: την προοπτική της οικονομικής ευμάρειας (φυσικά, ως μεσσιανική υπόσχεση), και την προάσπιση των ατομικών δικαιωμάτων. Ποια; Η μαρξιστική αριστερά! Που έχει καταγραφεί στην ιστορία ως ο υπαίτιος της βαναυσότερης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της εγκληματικότερης εξαθλίωσης, αλλά και εξόντωσης, ολόκληρων λαών στο όνομα της σοσιαλιστικής ουτοπίας.
Τι έχει κάνει η ΝΔ για να τα πάρει στα δικά της χέρια; Τίποτε απολύτως! Κοτσάρει τον όρο «φιλελεύθερη», χωρίς ίχνος φιλελεύθερης αντίληψης στις θέσεις της και το μόνο που έχει καταφέρει είναι να τον καταστήσει κι αυτόν απεχθή! Δεν είναι τυχαίο το ότι μεγάλο μέρος των πολιτών έχουν ταυτίσει τον φιλελευθερισμό (που ουδέποτε εφαρμόστηκε στην Ελλάδα) με κοινωνική αναλγησία, με υπερφορολόγηση, και με λαμογιακή διαπλοκή των αετονύχηδων Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες είναι μισητοί στην Ελλάδα γιατί ο απλός πολίτης θεωρεί πιθανότερο να οργανώνουν κλεψιές δημόσιου χρήματος και κομπίνες, παρά παραγωγή. Γιατί το θεωρεί πιθανότερο; Διότι αυτό ισχύει!
Τον κάποτε φτωχό, που έζησε στις ΗΠΑ το «αμερικάνικο όνειρο» και πλούτισε από τις επιχειρήσεις του, τον θαυμάζουμε διότι, όσο κι αν μας αρέσει να μισούμε τους «φονιάδες των λαών», ξέρουμε ότι εκεί η αγορά δεν χαμπαριάζει από κολλητιλίκια και γάτες Ιμαλαΐων. Αν υπήρχε αντίστοιχο «ελληνικό όνειρο» ποιο θα ήταν αυτό; Την αριστερή εκδοχή του την ξέρουμε: να σε ταΐζει το κράτος, να δουλεύεις ελάχιστα, να φραπεδοαμπελοφιλοσοφείς και να διεκδικείς «κοινωνικά δικαιώματα». Τη δεξιά εκδοχή την ξέρουμε; Όχι! Γιατί; Διότι είναι ακριβώς η ίδια!
Καροτσάκι την πάει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ τη ΝΔ, ορίζοντας εκείνος την ατζέντα και αναγκάζοντας τους εκπροσώπους του «αστικού κόσμου» (ακόμα και η αποδοχή αυτού του μαρξιστικού, ανυπόστατου όρου είναι υποταγή στη αριστερή ιδεολογική ηγεμονία) να μην ξέρουν τι να κάνουν όταν ο Αλέξης, το παιδί τάχα μου του λαού, μοιράζει χριστουγεννιάτικα λεφτά στους «αδύναμους» (που τα έχει κλέψει από τους πιο αδύναμους…) ή υπογράφει (με την πίεση της τρόικας) ιδιωτικοποιήσεις και καταργήσεις φόρων υπέρ τρίτων, αποφάσεις που η ΝΔ κοσκίνιζε επί χρόνια, αλλά δεν ζύμωσε ποτέ. Ή, όταν φέρνει νομοσχέδια για τα ατομικά δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και η ΝΔ κοιτάζει αμήχανα, μην ξέροντας προς τα πού να πάει, καθώς την παρακολουθεί το βλοσυρό μάτι του Ιερατείου.
Και τώρα ήρθε το θέμα της κάνναβης. Τι καλύτερη ευκαιρία για τη ΝΔ να περάσει μπροστά και να ανοίξει μια τολμηρή και ειλικρινή συζήτηση για την αντιμετώπιση του συνόλου του προβλήματος των ναρκωτικών, στην οποία, ναι, θα τεθεί και το θέμα της πλήρους αποποινικοποίησης με χορήγηση δωρεάν ουσιών με ιατρική φροντίδα στα εξαρτημένα άτομα, όπως ισχύει στην Ελβετία ή ακόμα και στην Πορτογαλία, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Προφανώς το θέμα είναι πολύπλοκο, δεν είναι της παρούσης να το αναλύσουμε, (προτίθεμαι να επανέλθω με ειδικό άρθρο για τη λύση που προτείνει η «Δημιουργία, ξανά!») αλλά οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι ποτέ δεν έγιναν σοβαρές δημόσιες συζητήσεις για το πρόβλημα με στοιχεία, επιστημονικές μελέτες και σύγκριση των καλύτερων διεθνών πρακτικών. Μέχρι και την κλωστική κάνναβη κυνηγούσαν όλες οι προ ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσεις, την ίδια στιγμή που την καλλιέργειά της την επιδοτούσε η Ε.Ε.!
Και τι κάνει τώρα η ΝΔ; Σαχλαμαρίζει με αστειάκια για μπάφους, κραδαίνει την παλιομοδίτικη κινδυνολογία για διαφθορά των νέων και επιστρατεύει όλους τους επαγγελματίες ηθικοαμύντορες συντηρητολόγους με την πιο αραχνιασμένη, απωθητική φρασεολογία και με επιχειρήματα που βρωμάνε ναφθαλίνη. Αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά ότι δεν αρκεί να αλλάξεις καπετάνιο για να γίνει αξιόπλοο ένα σαπιοκάραβο. Κι ότι εάν είσαι νέος σε ηλικία, δεν σημαίνει ότι θα έχεις και καινοτόμες ιδέες. Και «καταφέρνει» με απέναντί της τη χειρότερη, τη γελοιότερη, την ανικανότερη κυβέρνηση στην ιστορία της Ευρώπης από την εποχή των παγετώνων, να ταβανώσει στις δημοσκοπήσεις σε ένα λυμφατικό ποσοστό δέκα μονάδων κάτω από το αποτέλεσμα των εκλογών του 2009, που είχε χαρακτηριστεί τότε συντριπτική και πρωτοφανής ήττα!
Από το τρίτο φύλο μέχρι το τρίφυλλο και από το θυμιατό του Χριστόδουλου μέχρι τον Θύμιο των ταξιτζήδων, η ΝΔ ήταν ουρά κάποιου άλλου. Χαδιάρα, φανταχτερή, αλλά πειθήνια. Ουρά γατούλας στην ταβέρνα των ιδεολογιών που δεν έχει αποφασίσει από ποιανού χέρι θα φάει τα αποφάγια.
Δεν αποκτάς ιδεολογική ηγεμονία έτσι. Το πολύ κανένα ψαροκόκκαλο.
7°
