Πολλή συζήτηση γίνεται και δικαιολογημένα για την αναγκαιότητα ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Μετά την κοινωνική, πολιτισμική και εν τελεί οικονομική χρεοκοπία οι πολίτες που αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο για το μέλλον, τις εξαιρετικές συνθήκες που πρέπει να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει με επιτυχία η πατρίδα, αναζητούν μια άλλη πολιτική ανθρωπογεωγραφία. Το κοινό αίσθημα ότι δεν είναι λογικό να περιμένουμε να μας σώσουν αυτοί που μας χρεοκόπησαν αντιπαρατίθεται με το κοινό και λογικό αίσθημα στον πολιτικό κόσμο ότι παρθενογένεση δεν υπάρχει στην πολιτική. Η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού είναι, κατά την γνώμη μου, εξαιρετικά δύσκολη στην παρούσα συγκυρία και ένα από τα βασικά προβλήματα που δυσκολεύουν την έξοδο από την κρίση, την αναγέννηση της πατρίδας.
Τέσσερα είναι, νομίζω, τα κύρια αίτια αυτής της δυσκολίας ανανέωσης:
1) Το παλαιό πολιτικό και κομματικό προσωπικό υπερασπίζεται λυσσαλέα τα για δεκαετίες οφίτσια του και την διαρκή πολιτική παρουσία του, απαξιώνοντας εύκολα τους φερέλπιδες νέους πολιτικούς: άπειρος-πολύ νέος, πολύ μεγάλος-κουρασμένος, δεν ξέρει από πολιτική, καλός στη δουλειά του αλλά από πολιτικό αισθητήριο μηδέν, αφελώς αισιόδοξος, δεν γνωρίζει τους μηχανισμούς της πολιτικής, πολύ θεωρητικός και πολλά αλλά αντίστοιχα.
2) Η ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της μισεί στην κυριολεξία τον πετυχημένο, τον αναγνωρισμένο στον χώρο του, τον μορφωμένο κοσμοπολίτη. Θέλει τους πολιτικούς της στα μέτρα της. Ο ποιοτικοί, καταξιωμένοι, με γνώση και με προσωπικότητα πολίτες αποτελούν την τελευταία της επιλογή. Ψηφίζει τους κατ' εικόνα και ομοίωση πολιτικούς: τους επιφανειακούς, αυτούς που μπορεί να τους χειραγωγήσει για το βόλεμα της, αυτούς που θα παίξουν το παιγνίδι πολιτικός πελάτης-πολιτικός έμπορος, αυτούς που εύκολα γυαλίζουν στην τηλεόραση. Είμαστε μια κοινωνία που αρέσκεται στο γκρι που καλύπτει όχι στο φως που αναδεικνύει την αλήθεια, την προσπάθεια, την ποιότητα. Μας αρέσει η εύκολη ονείρωξη, όχι ο δύσκολος, δοτικός έρωτας της ζωής.
3) Το μιντιακό και το οικονομικό σύστημα δύσκολα προβάλλουν δημόσια τους πετυχημένους, με άποψη και ανεξάρτητη προσωπικότητα πολίτες. Εκτός, εάν τραγουδούν καλά, αν παίζουν καλά, αν ψυχαγωγούν καλά. Αρέσκεται σε αυτούς που το υπηρετούν, το βολεύουν. Έτσι, ο ποιοτικοί πολίτες που θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική πολύ δύσκολα θα έχουν πρόσβαση στο κοινό. Το ποιος θα παρουσιαστεί στα ΜΜΕ είναι αποτέλεσμα συμφωνίας παλαιού πολιτικού και κομματικού προσωπικού και των ΜΜΕ.
4) Οι πολίτες που έχουν πετύχει επαγγελματικά, που έχουν την γνώση και την εμπειρία της οικονομίας, της δημιουργίας αντιλαμβάνονται ταχύτατα αυτές τις συνθήκες και αποθαρρύνονται: που να μπλέξω με το πολιτικό αλισβερίσι, δεν έχω τύχη, οι υπάρχοντες πολιτικοί και οι μηχανισμοί τους θα με φάνε λάχανο, θα χάσω και την δουλειά μου που μια ζωή αγωνίστηκα να την στήσω. Αν, παρόλα αυτά, κάποιοι αποφασίσουν να προχωρήσουν υφίστανται πλέον την εντερική, οργανωμένη επίθεση του παλαιού συστήματος με τους χαρακτηρισμούς που αναφέρθηκαν παραπάνω. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στη δημόσια σφαίρα ανακυκλώνονται κατά συντριπτική πλειοψήφια τα ίδια πρόσωπα των τελευταίων 30 χρόνων.
Αυτές οι ανασταλτικές συνθήκες για την είσοδο νέων και πετυχημένων ανθρώπων στην πολιτική γίνονται ακόμη πιο άγριες σε περιόδους κρίσης και περιορισμού της πολιτικής "πίτας", όπου το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα δίνει πλέον τα ρέστα του. Η χώρα όμως χρειάζεται απελπισμένα την ανανέωση του συνολικού φάσματος του πολιτικού συστήματος: κομματικά στελέχη, πολιτικούς συμβούλους, βουλευτές, υπουργού. Χρειάζεται σε αυτές τις θέσεις μάχης δημιουργικούς ανθρώπους που αναπνέουν στην κοινωνία τις δυσκολίες της, τις αγωνίες, τα όνειρα της και όχι μετριότητες στα κομματικά γραφεία που ισορροπούν με τους κομματικούς μηχανισμούς και τα περιβάλλοντα των όποιων αρχηγών ή κομματαρχών. Η κρίση δεν πρόκειται να ξεπεραστεί αν δεν κινητοποιηθούν οι δημιουργικοί άνθρωποι, αυτοί που μπορούν να σκεφτούν έξω από το "πολιτικό-κομματικό κουτί". Η Ελλάδα έχει καταπληκτικούς ανθρώπους "άγριου τύπου" (δάνειο από το wild type mice των ερευνητικών εργαστηρίων) πέραν των ενδογαμικών " επιλεγμένων διαγονιδιακων" (από το transgenic mice των ερευνητικών εργαστηρίων) πολιτικών. Το μεγάλο στοίχημα για τους αρχηγούς των κομμάτων είναι η κινητοποίηση ακριβώς αυτών των δημιουργικών "αγρίων". Την ευθύνη γι αυτήν την τόσο αναγκαία για τον τόπο ανατροπή των πολιτικών κατεστημένων (πραγματική επανάσταση) την μοιράζονται επίσης και οι πολίτες που έχουν να δώσουν, που μπορούν να βοηθήσουν την πατρίδα στα δύσκολα.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
12°
