Κάποιοι υπουργοί Παιδείας-λίγοι είναι η αλήθεια-αποτολμούσαν να φέρουν προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδια μέσα στον Αύγουστο. Και αυτό γιατί η έρημη από φοιτητές και μαθητές Αθήνα ήταν ιδανική περίοδος για αλλαγές σε παγιωμένες καταστάσεις στον εκπαιδευτικό χώρο. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι η ψήφιση νομοσχεδίων τον Αύγουστο δεν ήταν εύκολη απόφαση. Ακόμη και ο πιο σκληρός υπουργός παιδείας είχε κάποια αναστολή. Ήταν σαν να περνάει βράδυ και στα σκοτεινά ρυθμίσεις για τις οποίες δεν μπορούσε να πείσει για την ορθότητα και αναγκαιότητα τους. Και πάντα γινόταν ο σχετικός ντόρος από πολιτικούς και δημοσιογράφους!
Η επιλογή του Αυγούστου ακολουθήθηκε και τώρα, με τον υπουργό Παιδείας Γαβρόγλου να φέρνει το επίμαχο νομοσχέδιο ντάλα καλοκαίρι έχοντας απέναντι του μία μόνο δράκα 10 ατόμων να ξεροσταλιάζουν με ένα πανό διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή την πρώτη μέρα. Έναν νόμο που όπως ανέφεραν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ήρθε στη Βουλή λίγο πριν λήξουν οι εργασίες της, χωρίς καν να προλάβει να κοστολογηθεί εν συνόλω από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
Για τον οπισθοδρομικό χαρακτήρα που διαπερνά ΟΛΕΣ τις ρυθμίσεις έχουν γραφτεί πολλά και εξαρτάται από το πια ρύθμιση επιλέγει κανείς (ενδεχομένως και από συντεχνιακό ή προσωπικό ενδιαφέρον) να αναδείξει και να ασκήσει κριτική χωρίς καμία δυσκολία και σίγουρα δεν χρειάζεται να οπλιστεί με πολλά επιχειρήματα. Ακόμη και μία απλή αναφορά στα επίμαχα ζητήματα άσυλο, συμμετοχή των φοιτητοπατέρων στις εκλογικές και άλλες διαδικασίες με τους γνωστούς τρόπους που όλοι γνωρίζουμε καλά από τα φοιτητικά μας χρόνια, σε γυρίζει πίσω. Ακόμη και το φιλολαϊκό μέτρο των δωρεάν μεταπτυχιακών προγραμμάτων «μπάζει» από παντού για την ορθότητα του αφού το δωρεάν συνυπάρχει με την παρακμή. Ή όχι;
Η ουσία λοιπόν όλων αυτών των συζητήσεων, των επιχειρημάτων είναι μία. Στον εκπαιδευτικό χώρο για άλλη μια φορά γίνονται κακόγουστα πειράματα. Πειράματα που ήδη έχει προαναγγελθεί το ξήλωμα τους από την επόμενη κυβέρνηση.
Για άλλη μια φορά η ηγεσία του υπουργείου παιδείας δεν κατάφερε να ανυψωθεί πάνω από τις ιδεοληψίες, τις προσωπικές αγκυλώσεις, τις κομματικές ή άλλες σκοπιμότητες και να αγγίξει τα προβλήματα με τον σεβασμό που απαιτεί ο χώρος. Χρησιμοποιήθηκαν πυροτεχνήματα που εύκολα χαϊδεύουν το απελπισμένο κομματικό τους ακροατήριο, όπως το λαϊκίστικό ζήτημα της σημαίας, την κατάργηση των πανελλαδικών (που δεν καταργούνται), τα δωρεάν για τους φτωχούς μεταπτυχιακά. Ικανοποιήθηκαν απωθημένα ετών πάνω στο σαρκίο της εκπαίδευσης
Όμως, λύσεις δεν δώσανε σε κανένα ζήτημα ούτε καν στον τρόπο επιλογής διευθυντών στα σχολειά μας που όλη τη χρονιά βρίσκονται σε αναστάτωση λόγω της ακυρότητας του νόμου Κουράκη-Μπαλτά. Κατάφεραν τελικά να εκδιώξουν ικανά στελέχη από τα σχολεία αφού το σύστημά τους δεν προνόησε γι αυτούς. Έτσι εκπαιδευτικοί που έδωσαν την ψυχή τους να αναμορφώσουν τα σχολειά τους πήραν το καπελάκι τους γεμάτο από απογοήτευση και επέστρεψαν σε ένα βαλτωμένο σχολικό περιβάλλον ψαλιδισμένοι από το μεράκι τους. Και δεν είναι λίγοι αυτοί.
