Πριν από λίγες μέρες το σκάνδαλο των υποκλοπών έγινε πέντε ετών. Λογικά θα τα εκατοστίσει, θα κυκλοφορεί στοιχειωμένο ανάμεσά μας. Ίσως κάποτε, όταν όλοι οι εμπλεκόμενοι σκεπαστούν με χώμα, κάποιο υπουργείο Εξωτερικών της Δύσης να δώσει στη δημοσιότητα στοιχεία που θα κάνουν τον Κώστα Τσαλικίδη να ησυχάσει. Θυμάστε τον Τσαλικίδη, έτσι δεν είναι; Πρόκειται για τον υπάλληλο της τηλεφωνικής εταιρείας που βρέθηκε νεκρός. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε αυτοκτονία και μόλις σήμερα, πέντε χρόνια μετά, μάθαμε ότι υπάρχει ερευνητικό πόρισμα που αποδίδει την αυτοχειρία στην υπόθεση των υποκλοπών. Σημειώστε επίσης ότι η οικογένειά του δεν αποδέχεται την εκδοχή της αυτοκτονίας, στάση που πιθανότατα θα υιοθετούσατε και εσείς, αν γνωρίζατε ότι ο άνθρωπός σας ποδοπατήθηκε από το ταγκό μίας πολυεθνικής με μυστικές υπηρεσίες.
Πάμε τώρα στα πρόσφατα. Ο πρόεδρος της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ο κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να συσταθεί εξεταστική επιτροπή για τις υποκλοπές. Ασφαλώς η σκέψη διατηρεί τεράστιες αποστάσεις από τη σύσταση, αλλά, στις μέρες που ζούμε ο Παπανδρέου θα άξιζε τον κόπο να αναλάβει το ρίσκο και την πρωτοβουλία, εκτός και αν αυτά που ξέρει ή πιθανολογεί του ζητούν να κρατήσει κλειστά μάτια, στόμα και αυτιά. Τι θέλω να πω; Κάτι εξαιρετικά απλό. Ζούμε σε μία περίοδο οριακών διακυμάνσεων, μπαινοβγαίνουμε συνεχώς στη σφαίρα της κρίσης, ανάβουμε τσιγάρο δίπλα στο φιτίλι. Ο Παπανδρέου έχει υποσχεθεί ένα νέο πλαίσιο σχέσεων με τον πολίτη. Η υπόθεση των υποκλοπών τού δίνει τη δυνατότητα να αποδείξει την ειλικρίνεια των προθέσεών του. Μεταξύ μας, δίνει και σε μας την ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε το αληθές του λόγου μας. Οργισμένη κοινωνία των πολιτών, κόσμος σε αναβρασμό, κρίση εμπιστοσύνης και άλλα γραφικά - my ass! Είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε αντίσταση για να μην πληρώνουμε δύο ευρώ παραπάνω διόδια, αλλά την ίδια στιγμή στεκόμαστε παγερά αδιάφοροι μπροστά σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα όλων των εποχών. Μπορούμε να σχηματίζουμε αλυσίδες προστασίας δέκα δένδρων και ενός κτιρίου, και από την άλλη έχουμε ξεχάσει όχι μόνο την ουσία του σκανδάλου αλλά και την εξίσου σκανδαλώδη μεθόδευση για την αποσιώπησή του. Ελάτε τώρα, δοκιμάστε τον εαυτό σας, ρωτήστε τον αν θυμάται πώς εξελίχθηκε θεσμικά το σκάνδαλο των υποκλοπών. Χιλιάδες συμπολίτες μας ενώνουν τις δυνάμεις τους στο Facebook για να βρουν ένα σκύλο, δεν έκαναν όμως το ίδιο για την υπόθεση των υποκλοπών όπου, αν μη τι άλλο, χάθηκε και ένας νέος άνθρωπος.
Κατά μία εκδοχή, έχουμε τη μεταχείριση που μας αξίζει. Αν υπήρχε πραγματική κοινωνία των πολιτών, έτσι δηλαδή όπως την περιγράφουν οι bloggers και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα το βούλωνε για τις υποκλοπές. Θα απαιτούσε φως και αλήθεια. Θα έλεγε πως αν το κράτος χρειάζεται τους φόρους μας για να επιβιώσει, εμείς θα αγοράσουμε με αυτούς τους φόρους αλήθεια και διαφάνεια. Είναι απλό. Οφείλουμε να δείξουμε πως μας ενδιαφέρει η αλήθεια, το αποτέλεσμα μίας ανεξάρτητης έρευνας. Θέλουμε να μάθουμε ποιος είναι πίσω από τις υποκλοπές. Ποιος άκουγε κυβέρνηση και στρατό. Όχι πως θα του κάνουμε κάτι, δύο μούντζες θα του στείλουμε, επειδή, ακούγοντας τον Καραμανλή, δεν μας προειδοποίησε γι’ αυτά που έρχονται.
Ασφαλιστικό. Φορολογικό. Μισθολογικό. Περισσότερο ακούγονται σαν στάσεις για αυταρχικές προτιμήσεις. Και κατά βάθος αρέσουν στην κοινωνία. Η αλήθεια είναι πως στην κυβέρνηση βλέπουν με ικανοποίηση τις μετρήσεις που καταγράφουν τη συναίνεση της κοινωνίας στις διαρθρωτικές παρεμβάσεις. Είναι μετρήσεις που αντιμετωπίζονται με αμηχανία από αυτό που λέμε παραδοσιακό ή βαθύ ΠΑΣΟΚ και μάλλον μετριάζουν τους δισταγμούς που είχαν διατυπωθεί εντός του οικονομικού επιτελείου, κυρίως από τη Λούκα Κατσέλη. Και τα αποτελέσματα αυτών των μετρήσεων οδήγησαν στην υιοθέτηση της σχετικά σθεναρής στάσης απέναντι στους αγρότες. Δεν γνωρίζω αν τα μπλόκα έχουν αποσυρθεί μέχρι σήμερα, ξέρω όμως ότι ο τρόπος με τον οποίο τα είδε η κοινωνία ήταν ενδεικτικός του κυνισμού μας. Άρνηση για τα αιτήματα, αδιαφορία για την ύπαρξη των μπλόκων. Πόσο είναι στην εθνική; Μέρες τώρα. Η κοινωνία άρχισε να τους αντιμετωπίζει σαν τμήμα του τοπίου, κάτι σαν κατολίσθηση. Λες και έβρεξε τρακτέρ.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
