Οι λίστες και οι … ληστές

Η χάρη μας πλέον ξεπέρασε τα σύνορα. Ο ξένος τύπος έχει πλέον αρχίσει ανοιχτά να ασχολείται με τις περίπου 2.000 οικογένειες που μέσα από έναν φανερό και αφανή έλεγχο σε πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ και τράπεζες στην Ελλάδα ορίζουν τι, πότε, ποιος και πάνω από όλα πόσα! Αρχίζουν δηλαδή τα ξένα μέσα να υποκαθιστούν τα ντόπια, αγγίζοντας θέματα που τα τελευταία έχουν σοβαρούς λόγους να μην αγγίζουν στο βαθμό που θα όφειλαν.

Όλα αυτά βέβαια στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι … παλιά «νέα». Τα γνωρίζουμε πολύ καλά. Τα έχουμε ζήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι περισσότεροι ως θύματα, λίγοι ως θύτες και αρκετοί ως έμμεσοι ή άμεσοι συνεργοί των θητών. Παρόλα αυτά δείχνουμε με ένα περίεργο τρόπο να τα έχουμε αφήσει πίσω μας λες και δεν αποτελούν πια πρόβλημα και καταπίνουμε αμάσητο το δόλωμα της άκρατης λιστολογίας των τελευταίων εβδομάδων.

Ευθύνες για τον Παπακωνσταντίνου: αυτό είναι προφανές. Είτε έκανε ή δεν έκανε την αλλοίωση, φόρους από το μαύρο χρήμα δεν είχε διάθεση να εισπράξει. Ευθύνες για τον Βενιζέλο: το ίδιο προφανές. Αποδείχθηκε το ίδιο αποτελεσματικός στο καταχώνιασμα των στοιχείων και την μη ενόχληση των wise guys της ελληνικής επικράτειας. Φυσικά δεν μας έκανε εντύπωση αυτό. Τα δημοσιεύματα για τις κατά καιρούς φωτογραφικές αποφάσεις και διατάξεις του προϋπήρχαν. Ευθύνες για τον ΓΑΠ: αυτό και αν είναι προφανές. Λέτε ο πολιτικός προϊστάμενος να μην είχε ιδέα; Κατά δήλωση των άλλων δυο της παρέας είχε ενημερωθεί.

Όμως η πολιτική κολοκυθιά καλά κρατεί. Η ΝΔ και η ΔΗΜΑΡ δεν θέλει στο κάδρο τον Βενιζέλο γιατί είναι πολιτικός εταίρος στη μάχη εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ … Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει στο κάδρο των ευθυνών το ΓΑΠ γιατί το όνομα Παπανδρέου λέει κάτι ακόμα σε μεγάλο τμήμα της νεόκοπης εκλογικής και πολιτικής τους πελατείας. Και βέβαια κανείς τους δεν μιλά για τις ευθύνες του Σαμαρά και του Στουρνάρα, αλλά και των προηγούμενων Πρωθυπουργών και Υπουργών οικονομικών.

Μα έχουν αυτοί ανάλογες ευθύνες; Οι μεν ασκούν εξουσία μόλις 6-7 μήνες τώρα. Οι δε, είχαν καμία εμπλοκή με λίστες;

Έχουν. Ο λόγος είναι πολύ απλός: το ελληνικό κράτος δεν είχε και δεν έχει καμία ανάγκη μιας λίστας σαν αυτή της Λαγκάρντ για να εντοπίσει συλλάβει και συντρίψει τη φοροδιαφυγή. Το μαύρο χρήμα δεν κρύβεται κάτω από στρώματα και μέσα σε σεντούκια. Ως επί το πλείστον περνάει από το τραπεζικό σύστημα ή τοποθετείται σε κινητές και ακίνητες αξίες. Έχει συνεπώς το κράτος στα χέρια του πολύ ισχυρά όπλα εντοπισμού του όπως:

Α) Τη «λίστα» της ΤτΕ: στο αρχείο της υπάρχουν αναλυτικά όλα τα εμβάσματα από και προς το εξωτερικό με πλήρη στοιχεία. Τα περισσότερα χρήματα διαφεύγουν στο εξωτερικό μέσω εμβασμάτων κι όχι σε ταξιδιωτικούς σάκους.

Β) Τη «λίστα» των εν Ελλάδι καταθέσεων: οι κυβερνήσεις από το 1974 και έπειτα δεν έκαναν το αυτονόητο: να δημιουργήσουν το πλαίσιο αλλά και να αξιοποιήσουν τα στοιχεία των καταθέσεων και ντόπιων συναλλαγών. Θα μπορούσαν χωρίς φαμφάρες και δημοσιότητα να εντοπίζουν τις περίεργες ροές του χρήματος αλλά και τις αδικαιολόγητες συσσωρεύσεις αυτού και να καλούν ήσυχα και όμορφα τους υπεύθυνους για καταβολή του 50% ως φόρο ή την άμεση δημοσιοποίηση του θέματος, τη δέσμευση των λογαριασμών και δικαστική διεκδίκηση της δήμευσης του συνόλου τους. Στο όνομα των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων γίνεται μια ακόμα συγκάλυψη.

Γ) Τη «λίστα» των εν Ελλάδι αγοροπωλησιών ακινήτων: υποτίθεται ότι έχουμε κτηματολόγιο. Έχουμε / δεν έχουμε, κάθε αγοραπωλησία περνάει από την εφορία για την πληρωμή του ανάλογου φόρου πριν πάει στο συμβολαιογραφείο για να γίνει η μεταβίβαση. Ως εκ τούτου το κράτος γνωρίζει ποιος αγοράζει και τι, άρα έχει τις δικές του «λίστες» για να εντοπίζει ποιες αγορές δεν δικαιολογούνται.

Δ) Τη «λίστα» των εν Ελλάδι καταβολών για δάνεια: οι τράπεζες στην εποχή της άκρατης ρευστότητας έδιναν δάνεια αναγνωρίζοντας και τα μη νόμιμα εισοδήματα. Η ΤτΕ θα μπορούσε βέβαια να έχει ελέγξει αυτές τις πρακτικές αλλά δεν το έκρινε σκόπιμο στο όνομα της … ανάπτυξης. Οι κυβερνήσεις όμως; Όταν ένας δηλώνει Χ εισόδημα και καταβάλει για πληρωμές δόσεων δανείων και καρτών 2Χ ή περισσότερα δεν θεωρεί ότι χρήζει ελέγχου; Και φυσικά δεν μιλάμε για αυτόν που αντλεί τα χρήματα από καταθέσεις του ή δάνεια / δωρεές φίλων και συγγενών. Όταν η αγοραπωλησία ακινήτου γίνεται σε Χ φανερό τίμημα και το αντίστοιχο δάνεια είναι 2Χ; Ούτε τότε εντοπίζουμε κάτι μεμπτό;

Ε) Τις «λίστες» από τα ξένα κτηματολόγια: πολλοί συμπατριώτες μας επιδίδονται και στο σπορ της αγοράς ακινήτων στο εξωτερικό. Λέγεται ότι από το 2009 και εντεύθεν έχουμε την πρωτοκαθεδρία στην αγορά ακριβών ακινήτων στο Λονδίνο και τα περίχωρά του. Τα ακίνητα που αγοράζουν οι συμπολίτες μας βρίσκονται κυρίως στη δυτική Ευρώπη και την Αμερική. Δεν επιδεικνύουμε το ίδιο ενδιαφέρον για … Αφρική και λοιπό τρίτο κόσμο. Για καλή μας τύχη ο Δυτικός κόσμος διαθέτει κτηματολόγιο εδώ και μερικούς αιώνες. Ποια ελληνική κυβέρνηση ζήτησε στοιχεία από ομόλογή της του εξωτερικού για νέες αγορές ακινήτων στην επικράτειά της από Έλληνες πολίτες;

Σταματώ εδώ την περιγραφή των όπλων καταστολής γιατί διαισθάνομαι ότι αρχίζω να γίνομαι κουραστικός. Περνώ αμέσως στην πρόληψη της φοροδιαφυγής.

Είναι προφανές ότι όσο το ελληνικό κράτος επιδεικνύει το ένστικτο του αρπακτικού φορολογώντας ότι κινείται και αναπνέει ενισχύει το κίνητρο φοροδιαφυγής για τους πολίτες του, όχι μόνο από διάθεση πλουτισμού αλλά εσχάτως και από ανάγκη επιβίωσης. Είναι δεδομένο λοιπόν ότι της καταστολής πρέπει να προηγηθεί ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα ώστε να πάψει να βλέπει εχθρικά την εφορία ακόμα και ο πλέον φιλήσυχος και έντιμος πολίτης.

Είναι επίσης προφανές ότι η φοροεπιδρομή που ενορχηστρώνεται για το 2013 και έχει ήδη κάνει την εμφάνισή της με τα πρώτα σημειώματα για φόρο ακίνητης περιουσίας του … 2010 είναι περίπου αδύνατο να έχει θετικό αποτέλεσμα, όταν οι αποταμιεύσεις έχουν αρχίσει να στραγγίζουν, οι αποδόσεις των ακίνητων βρίσκονται στο ναδίρ και ο πολίτης βλέπει ένα κράτος να ζητά ολοένα και περισσότερα από τη μεσαία τάξη χωρίς να ακουμπά την ανώτερη και χωρίς να περιορίζει δραστικά τις απίστευτες σπατάλες του. Σημειώνουμε ότι ακόμα και σήμερα δεν έχει καταργηθεί σχεδόν κανένας από τους κρατικούς φορείς «φαντάσματα» που μισθώνουν ακίνητα και μισθοδοτούν αργόμισθα διοικητικά συμβούλια και προσωπικό. Ακόμα και οι κηρυχθέντες σε υποχρεωτικοί αργία επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι που ελέγχονται για υπεξαίρεση ή άλλες απάτες του κοινού ποινικού δικαίου μισθοδοτούνται.

Τέλος η προκλητικά παράδοξη συζήτηση για τις καταργούμενες φοροαπαλλαγές, το όριο του αφορολόγητου και τα τεκμήρια δεν μπορεί να μην επαναφέρει το προφανές ερώτημα: γιατί τόσο περίπλοκα και τόσο στρεβλά; Πόσο δύσκολο είναι στην Ελλάδα να εφαρμόσουμε το απλό σύστημα: έσοδα μείον εν Ελλάδι έξοδα = φορολογητέο εισόδημα;

Και εξηγώ. Αν κάθε είδους δαπάνη που πραγματοποιείται με νόμιμα παραστατικά εντός Ελλάδος αφαιρείται από το εισόδημα, δεν χρειαζόμαστε αφορολόγητο όριο και φοροαπαλλαγές. Δεν χρειαζόμαστε ένα σωρό από ανοησίες και ο πολίτης έχει κάθε λόγο να μην μπαίνει στη συζήτηση του πόσο έχει η ιατρική επίσκεψη με απόδειξη και πόσο χωρίς, πόσο έχει η επισκευή θερμοσίφωνα με απόδειξη και πόσο χωρίς κ.ο.κ. Αν έχεις μεγάλο εισόδημα και το ξοδέψεις όλο στην Ελλάδα με νόμιμα παραστατικά, δεν χρειάζεται να πληρώσεις φόρο. Κανέναν. Έχεις δημιουργήσει επαρκέστατη φορολογητέα ύλη από τις συναλλαγές σου. Αν ξοδεύεις το μισό σου εισόδημα στην Ελλάδα και αποταμιεύεις το υπόλοιπο ή δαπανάς μέρος του εκτός Ελλάδος, προφανώς καλείσαι να πληρώσεις φόρο για τη διαφορά. Από το πρώτο ευρώ της διαφοράς. Με απλό και ξεκάθαρο τρόπο. Έναν το πολύ δυο συντελεστές και τελειώσαμε. Αν σου «αρέσει» να ξοδεύεις το εισόδημά σου στη μαύρη οικονομία, τότε δυστυχώς πληρώνεις φόρο για όλο αυτό. Και μάλιστα υψηλό φόρο αν προκύπτει μεγάλο ποσό, για να καλύψεις την απώλεια φορολογικών εσόδων και από αυτούς που λαμβάνουν τα χρήματά σου μαύρα. Αν προτιμάς τις νόμιμες συναλλαγές, είσαι ο άνθρωπός μας. Παράγεις ΦΠΑ, φόρο εισοδήματος τρίτων και θέσεις εργασίας. Δεν είναι απλό; Δεν δημιουργεί αυτόματα φορολογική συνείδηση; Δεν είναι αρκετό για να μας περιορίσει δραστικά τη μαύρη οικονομία σε επίπεδο που δεν θα μας ενδιαφέρει φορολογικά;

Με όλα αυτά πιστεύω ότι δεν είναι οι λίστες το πρόβλημά μας. Είναι οι ληστές που προστατεύονται από τους Υπουργούς Οικονομικών όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου. Μήπως χρειαζόμαστε την άμεση κατάργηση της νομοθεσίας περί παραγραφών για αιρετούς με αναδρομική ισχύ, ώστε να καλέσουμε προς εξέταση τις κυβερνήσεις από το 1974 και μετά; Οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί των οικονομικών τουλάχιστον ελέγχονται για αυταπόδεικτη αδιαφορία προς πάταξη της φοροδιαφυγής, παρά τις μόνιμες περί του αντιθέτου προεκλογικές δεσμεύσεις τους.