Το σκηνικό είναι στημένο. Το έδαφος προλυένεται για παν ενδεχόμενο. Οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες έδειξαν το δρόμο με τα δύο συγκρουσιακά πρωτοσέλιδα της Τετάρτης. «Ο Ιερώνυμος δεν έχει πρόβλημα με τον υπουργό Παιδείας, αλλά με το σύνολο μιας κυβέρνησης η οποία δεν είναι διατεθειμένη να απεμπολήσει το παλιό αίτημα της αποδέσμευσης της Πολιτείας από τη χειραγώγηση της Εκκλησίας», ανέφερε ορθά κοφτά το δημοσίευμα της ΕΦΣΥΝ. Το έπιασε το υπονοούμενο η Διαρκής Ιερά Σύνοδος και άμεσα συγκαλεί σε συνεδρίαση την Ιεραρχία (δηλ. όλους τους Μητροπολίτες της χώρας). Εξάλλου και στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ ο Ιερώνυμος έδειξε τα δόντια του, παρά τη συμπάθεια που έχει –όπως ομολογούν αυτήκοοι μάρτυρες– στον Αλέξη Τσίπρα.
Τι συνέβη το βράδυ της 5ης Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μαξίμου
Η πιστοποίηση της ρήξης έχει αφετηρία το βράδυ της 5ης Οκτωβρίου στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον αρχιεπίσκοπο στο Μέγαρο Μαξίμου και παρά τις διαβεβαιώσεις ότι οι δύο πλευρές τα βρήκαν στο θέμα των Θρησκευτικών, τίποτα τέτοιο δεν φαίνεται να έγινε. Ιδιαιτέρως, μετά τη συνέντευξη του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, τα στόματα αρχίζουν ν’ ανοίγουν και κάποιοι από τους ομοτράπεζους του Αλέξη Τσίπρα και του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου ξαναθυμούνται όσα έγιναν το βράδυ, όταν οι εκπρόσωποι της διοικούσας Εκκλησίας επισκέφτηκαν το Μέγαρο Μαξίμου. Είναι χαρακτηριστική η αφήγηση ενός από τους μετέχοντες: «Οι πολίτες έχουν ανάγκη από διασκέδαση και εκείνο το βράδυ της 5ης Οκτωβρίου θα έπρεπε να υπάρχει ένας τρόπος να μας δουν. Θα έβαζαν τα γέλια. Ήταν όπως στις επιθεωρήσεις του Περοκέ. Γέλια μέχρι δακρύων. Επειδή εδώ όμως είχαμε να κάνουμε με εκπροσώπους θεσμών της χώρας θα το περιέγραφα ότι επρόκειτο για μια κατάσταση για γέλια και για κλάματα». Και συνεχίζει: «Ο Καμμένος αναμφισβήτητα ήταν το πρόσωπο της βραδιάς. Με επιμονή και παρά τη δεδομένη διαφωνία σε όλα τα θέματα που συζητήθηκαν και αφορούσαν κατ’ αποκλειστικότητα τα θρησκευτικά και την πιθανότητα δημιουργίας κοινής επιτροπής Πολιτείας και Εκκλησίας, κάθε τόσο παρενέβαινε και έλεγε: ‘‘Να βγούμε και να πούμε ότι τα βρήκαμε;’’ Aκόμη και όταν κάθε φορά διαπιστωνόταν ότι οι δύο πλευρές δεν μπορούσαν να βρουν έστω και ένα κοινό σημείο σύγκλισης, ο Καμμένος επέμενε: ‘‘Να βγούμε και να πούμε ότι τα βρήκαμε;’’».
Η κορύφωση της φαρσοκωμωδίας –όπως μας διηγείται ο συνομιλητής μας– ήταν η σκηνή με τα κλάματα του υπουργού Άμυνας. «Ο κ. Καμμένος, απευθυνόμενος στον Ιερώνυμο, του είπε ότι ήταν έτοιμος να ρίξει την κυβέρνηση αν χρειαστεί εφόσον εκείνος το ζητούσε. «Αλλά, μακαριότατε» είχε πει ο Καμμένος, “πρέπει να σκεφτούμε ότι είναι ανάγκη να βγούμε ενωμένοι από εδώ μέσα για το καλό της Πατρίδας μας. Γιατί εκτός από τα οικονομικά προβλήματα υπάρχουν πολύ σοβαρά ζητήματα με τα εθνικά θέματα και τους Τούρκους”. Κάπου εκεί ήταν που ο πρωθυπουργός ανασήκωσε το φρύδι με ύφος “μήπως το παράκανες;” Ήταν τότε που όλοι οι συνδαιτυμόνες περίμεναν με υπομονή το συγκυβερνήτη της χώρας να σταματήσει τα κλάματα. Όλοι ήταν αμήχανοι βλέποντας τον Καμμένο να κλαίει με λυγμούς, χωρίς να ξέρουν πώς να αντιδράσουν. Εκτός ίσως από τον πρωθυπουργό, που μ’ ένα στυλό ζωγράφιζε μαργαρίτες σε μια λευκή κόλλα χαρτί που είχε μπροστά του. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να μετρήσω πόσες» μας αφηγείται, αποκομίζοντας ωστόσο τη σαφέστατη ένδειξη ότι το θέαμα ήταν συνεννοημένο.
Η διήγηση για όσα έγιναν εκείνη τη νύχτα της κωμικοτραγικής συνάντησης έχει και συνέχεια. «Ο πρωταγωνιστής Πάνος Καμμένος κάποια στιγμή κοιτούσε με επιμονή το κινητό του. Σηκώθηκε από τη θέση του και είπε: ‘‘Έγινε παραβίαση από τους Τούρκους. Πρέπει να δω τι γίνεται’’. Ο πρωθυπουργός έσπευσε να τον ρωτήσει: ‘‘Είναι σοβαρή η παραβίαση;’’ αλλά απάντηση δεν πήρε και ο υπουργός Άμυνας πήγε για λίγη ώρα σε άλλο δωμάτιο».
Σε μια προσπάθεια να βγει από το κάδρο και να γίνει παρατηρητής όσων έγιναν εκείνο το βράδυ στο γραφείο του πρωθυπουργού της χώρας, ο συνομιλητής μας περιέγραψε: «Αν έγραφα κάτι θα το περιέγραφα σαν σκηνή του Περοκέ. Προκαλούσε γέλια. Ίσως με κάποιο τρόπο θα έπρεπε να δοθεί η δυνατότητα στον κόσμο να παρακολουθήσει αυτή τη συζήτηση που δεν είχε καμία κατάληξη, αφού σε όλα τα θέματα υπήρξε διαφωνία, για να διαπιστώσει πόσο απείχαν οι επίσημες δηλώσεις που έγιναν αργότερα».
Το καλύτερο όμως φαίνεται ότι συνέβη στο τέλος. Τσίπρας, Ιερώνυμος και Φίλης είχαν στήσει πηγαδάκι. Και ο αρχιεπίσκοπος σκέφτηκε να επικαλεστεί την τάξη της Εκκλησίας, μπας και καταφέρει να περιορίσει τον Φίλη. «Δηλώνεις υπακοή στον αρχηγό, όπως ο διάκονος στον μητροπολίτη;» ρώτησε ο αρχιεπίσκοπος τον Φίλη για να λάβει την απάντηση: «Δηλώνω υπακοή στον αρχηγό».
Και ο αρχηγός Αλέξης Τσίπρας είναι ως φαίνεται γνώστης της τακτικής που ακολουθεί ο υπουργός Παιδείας έναντι της εκκλησίας. Μια τακτική που, όπως αναφέραμε στην αρχή, αποτελεί ένα όπλο στη φαρέτρα του πρωθυπουργού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί την ώρα της άτακτης υποχώρησης.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
14°
