Για να κατέβεις με rafting ένα ποτάμι υπάρχει μια κλίμακα whitewater με τη διαμορφωμένη κλίμακα δυσκολίας, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και τη μορφολογία του. Η κλίμακα μετρά μέχρι 6 βαθμούς δυσκολίας. Μπήκα στο Ποτάμι πριν 10 μέρες. Ο κύριος λόγος ήταν η πολιτική αλλαγή που πρεσβεύει και η αντίδρασή μου στην γκρίνια, τη μίρλα και την εσωστρέφεια. Χαμηλές θερμοκρασίες. Ο βαθμός δυσκολίας whitewater θα μπορούσε να είναι ο 4, δηλαδή: «Νερά που ασπρίζουν, μεσαία κύματα, ίσως βράχια, ίσως ένας σημαντικός καταρράκτης, μπορεί να απαιτούνται απότομοι ελιγμοί». Για τολμηρούς! Στις εκλογές ψήφισα Ποτάμι γιατί συμφωνώ με τη λογική και στοιχειοθετημένη αντιδημοφιλή επιχειρηματολογία του και γιατί είχε θέσει ως «στόχο» την 3η θέση και το 10%. Είναι η σοβαρή εναλλακτική κυβερνητική πρόταση. Για να πετύχει πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί. Αν θέλουμε να αλλάξει κάτι πρέπει να προσπαθήσουμε μαζί.
Τι μπορεί να καταστρέφει και ρυπαίνει έναν υγιή πολιτικό φορέα; Το Ποτάμι κάθε 10 μέρες σαν νερόμυλος ιδεών ταρακουνά τα νερά προωθώντας σχέδια και προτάσεις. Και κάποιες βιοτεχνίες του τίποτα επιμένουν να τα μολύνουν ερίζοντας για το μέλλον τους στο κόμμα και τη δική τους προσωπική ατζέντα. Το vertigo της μη επανεκλογής, τους ρίχνει σε συνεχόμενα λάθη.
Το Ποτάμι έχει όλα και όλα 20 δευτερόλεπτα στα δελτία των 8. Μόνο για μια ατάκα φτάνουν. Στο internet μπορεί όμως να έχει άπειρο χρόνο και διάρκεια και επιρροή. Το Ποτάμι έχει 21 χιλιάδες followers στο Τwitter, και 35 χιλιάδες στο fb, και έχει επισκεψιμότητα στο site του περίπου 5 χιλιάδες ανά ημέρα. Τις ανακοινώσεις του όμως τις tweetάρουν καμιά 12αριά, και άλλοι τόσοι τις κάνουν share στο fb, πού είναι οι υπόλοιποι; Θεωρούν ότι θα τις προωθήσουν άραγε κάποιοι άλλοι; Ότι θα τις πουν τα δελτία ειδήσεων; Αν δεν έχεις σκοπό να τα πεις στο καφενείο ή στο χώρο εργασίας, αν δεν έχεις σκοπό να τα ανεβάσεις ούτε καν στο fb σου, ποιος περιμένεις να το κάνει; Να το κάνουν οι άλλοι για σένα; Πάντως τις δηλώσεις για το Ποτάμι να κυλήσει αριστερά ή να πάει δεξιά τις αναπαράγουν εκατοντάδες! Οι ίδιοι που γκρινιάζουν ότι οι απόψεις του Ποταμιού δεν φτάνουν στον κόσμο. Αν αφιέρωναν τον ίδιο χρόνο για να προωθούν τις προτάσεις του Ποταμιού, τις δικές τους προτάσεις, δεν θα υπήρχαν συζητήσεις για συμπαρατάξεις με τους εκπρόσωπους του πελατειακού παλαιοκομματισμού. Αν οι ζαλισμένοι από την ψυχρολουσία των νερών, αδυνατούν να πείσουν έτοιμους ψημένους ψηφοφόρους για την υποστήριξη των μεταρρυθμιστικών προτάσεων του Ποταμιού, θα καταφέρουν να πείσουν για το τελικό κείμενο, για την κατάργηση του νόμου Τσοχατζόπουλου, για το νέο σύνταγμα, για τη διαύγεια στο σύνολο της διοίκησης, τον Βορίδη και τη Βούλτεψη ή την Καϊλή και τον Πρωτόπαπα αντίστοιχα; Πλάκα κάνουμε; Ή είμαστε τόσο απελπισμένοι και αφελείς; Μάλλον περιμένουν να κάνουν οι υπόλοιποι τη δουλειά για να δρέψουν οι ίδιοι τα ευκολάκια στις ψήφους. Κάθε Ποτάμι έχει τον ίδιο βαθμό δυσκολίας για όλους, αν δεν διαμορφώσεις τις συνθήκες δεν υπάρχουν εύκολες διελεύσεις για κανέναν να κατεβεί «τουριστικό πακέτο». Αν αναφερθούμε στο ράφτινγκ η ταξινόμηση αφορά την κλίμακα 6ου βαθμού (VI): δηλαδή: «Απαγορεύεται η οργανωμένη τουριστική κατάβαση». Έτσι είναι. Οι τουρίστες δεν μπορούν να ανεβάσουν τα ποσοστά του Ποταμιού.
Το επόμενο κύμα για το Ποτάμι. Βαρέθηκα να ακούω προτάσεις να πάμε αριστερά, να πάμε δεξιά και να μην πάνε πουθενά. Όποιοι θέλουν ας πάνε στη ΝΔ και μπορούν να περιμένουν στον προθάλαμο να δεχτούν ο Μητσοτάκης και ο Γεωργιάδης, πρώτα τον Μαντούβαλο και τον Ψωμιάδη και μετά αυτούς. Αλλιώς μπορούν να περιμένουν μαζί με τον Φλωρίδη και τον Τατσόπουλο να τους δεχτεί η Φώφη και ο Θεοχαρόπουλος και μετά να ψάχνουν μαζί για το επόμενο στασίδι. Προσωπικό τους θέμα, προσωπική τους ατζέντα. Προίκα το Ποτάμι δεν θα το έχουν. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου κατέβηκαν ο Θεοδωράκης και 20 στελέχη, και οι υπόλοιποι επέλεξαν να απουσιάζουν. Και όσοι απείχαν κατηγορούν τώρα όσους έβαλαν πλάτη τότε ότι δεν τα κατάφεραν! Το Ποτάμι έπεσε στο 4% γιατί στις εκλογές έτρεχαν μόνο 20 άτομα, οι υπόλοιποι έκαναν κριτική, και δεν πήγαν ούτε μια ψήφο επιπλέον πέρα από τη δική τους. Οι βουλευτές εκλέχτηκαν με λίστα, όχι με σταυρό, αλλά με τη σειρά των προηγούμενων εκλογών. Οι πολίτες δεν μπόρεσαν να κρίνουν αν οι επιλογές τους τον Ιανουάριο άξιζαν την επανεκλογή τους.
Υπάρχουν και κάποιοι προβεβλημένοι που θεωρούν ότι πρέπει να αλλάξει ο επικεφαλής, αλλά κανείς τους δεν θέτει υποψηφιότητα για τη θέση του. Αν δεν σου αρέσει ο επικεφαλής, και δεν μπαίνεις μπροστά, δεν υπάρχει λόγος να τα λες στα κανάλια. Μην αρχίζεις τη μουρμούρα! Αν δεν έχεις πρόσωπο να αντιπροτείνεις, αν δεν έχει διαφορετική πολιτική πρόταση, τι χρειάζονται οι ατάκες; Μάλλον δείχνουν πόσο αδύναμος είσαι. Όχι πόσο δυνατός νομίζεις ότι είσαι. Το να θυμίζεις τον Βενιζέλο του 2007 και του 2009 με την πριονοκορδέλα για να παίζεις στα media, θα σε βουλιάξουν μαζί τους. Όσοι γκρινιάζουν για την θέση του Μαΐου «Όποια συμφωνία έρθει στη Βουλή από τον Τσίπρα όλοι οι βουλευτές του Ποταμιού θα την ψηφίσουμε, χωρίς παζάρια, γιατί η χώρα χρειάζεται οξυγόνο», θα έκαναν κάτι διαφορετικό; Δεν θα ψήφιζαν το 3ο μνημόνιο του Τσίπρα; Και τότε γιατί το ψήφισαν; Έχουν κάποιο άλλο πλάνο; Και γιατί δεν το δημοσιοποιούν; Δεν έχουν άλλο πλάνο, δεν έχουν άλλο σχέδιο ή πρόταση. Ανησυχούν γιατί δεν μπορούν να τρέξουν στα απότομα νερά.
Μια παροιμία λέει ότι είναι κακό χωριό τα λίγα σπίτια. Πολύ σωστή. Το Ποτάμι έχει λίγα σπίτια και η γκρίνια των τελευταίων ημερών αποκαλύπτει ένα κακό χωριό. Αλλά αρχιτεκτονικά από τα λίγα σπίτια μπορείς να σχεδιάσεις ένα πολυλειτουργικό έργο με ρυμοτομημένο σχέδιο που θα δημιουργήσει τις συνθήκες για τα πολλά σπίτια, ώστε να προκύψει και το καλό χωριό και η καλή πόλη και το ποτάμι που θα κυλά ανάμεσά τους και θα δίνει ζωή στο οικοσύστημα αυτού που θέλεις να φτιάξεις. Δεν ξέρω πόσα παραπόταμα θα βγουν από το συνέδριο, αλλά αυτό που θα σπάσει το φράγμα θα είναι ένα Ποτάμι και θα έχει ένα δρόμο. Αν συμφωνείς, μπες εδώ. Το επόμενο κύμα θα σπάσει το φράγμα, για να υπάρξει η πολυφωνική δημιουργική πρόταση διακυβέρνησης που απαιτούν οι συμπιεσμένοι από το πελατειακό κομματικό κατεστημένο. Οι πολίτες είμαστε οι πρωτ-αγωνιστές.
10°
