Η ασύλληπτη μοναξιά της Άγγελα Μέρκελ

Την ώρα που θα διαβάζονται αυτές οι αράδες ο Αλέξης Τσίπρας θα παρακάθεται στη Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό καταγγελλόμενος από την υπερσυντηρητική ομάδα «Βίσεγκραντ», όπου συμμετέχουν η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Τσεχία με την έκδηλη στήριξη της «αναδυόμενης» Αυστρίας, έως και πρόσφατα πτωχού συγγενούς της Γερμανίας.

Στο στόχαστρο ωστόσο των ανατολικών και κεντρικών ευρωπαϊκών χωρών θα βρίσκεται στην πραγματικότητα η Άγγελα Μέρκελ, της οποίας η πολιτική μοναξιά βαίνει κλιμακούμενη ακόμη και στο εσωτερικό της Γερμανίας.

Στο editorial της εφημερίδας «Liberation» της Τρίτης 16 Φεβρουαρίου επισημαίνεται χωρίς περιστροφές η δειλή, φοβική και εξόφθαλμα ευκαιριακή στροφή της Γαλλικής Δημοκρατίας έναντι του προσφυγικού ζητήματος. Ο πρωθυπουργός Εμμανουήλ Βαλς, γιος πολιτικού πρόσφυγα από την Ισπανία που κατέφυγε στη Γαλλία για να γλιτώσει από τους φασίστες του στρατηγού Φράνκο, αυτός ο «κοκωβιός» του γαλλικού σοσιαλισμού και αναδυόμενος ηγέτης της δεξιάς πτέρυγάς του, το Σάββατο που μας πέρασε κατήγγειλε την πολιτική Μέρκελ και ανακοίνωσε πως «δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε άλλους πρόσφυγες». Ποιος… ο πρωθυπουργός μιας χώρας που πρακτικά δέχτηκε 30.000 πρόσφυγες την ώρα που η Γερμανία υποδέχτηκε 1,1 εκατομμύριο μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμες.

'Η αγωνία για την πολιτική επιβίωση του Φρανσουά Ολάντ στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2017 επιτρέπει στον Εμμανουήλ Βαλς να εφαρμόσει πρακτικά μία σειρά από αιτήματα-απαιτήσεις της ακροδεξιάς και της Μαρίν Λεπέν προκειμένου να διασφαλίσει, αν διασφαλίζονται, συντηρητικούς ψηφοφόρους. Πρόκειται για την επιτομή του οπορτουνισμού και η γαλλική εφημερίδα είναι αμείλικτη.

Με τη Γαλλία να ασπάζεται τις συντηρητικότερες απόψεις στην Ευρώπη και τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ να συνασπίζονται σε πλαίσιο υπερσυντηρητικό, η Άγγελα Μέρκελ είναι η μόνη για να στηρίξει τη χαμένη τιμή της ευρωπαϊκής δημοκρατίας στο προσφυγικό ζήτημα. Πέραν τούτου, η κατά τον ανεκδιήγητο Ράμσφελντ, το ακροσυντηρητικό παραπαίδι του Τζορτζ Μπους, «Νέα Ευρώπη», δηλαδή οι νεοεισελθείσες χώρες στην ΕΕ εξ ανατολών, για πρώτη φορά από τη δεκαετία του ’90 επιδεικνύουν μία «θρασύτητα» έναντι του παραδοσιακού προστάτη τους στην Ευρώπη, το Βερολίνο. Θυμίζει πολύ αυτή η ιστορία την ανάλυση αμερικανικών δεξαμενών σκέψης και κυρίως του Ινστιτούτου «Στράτφορ» περί ορατής διάσπασης της ΕΕ σε τρεις πυλώνες. Έναν υπό την Πολωνία, έναν υπό τη Γερμανία και έναν, αυτόν του Νότου, υπό τη Γαλλία.

Είναι το προσφυγικό η λυδία λίθος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνάρτηση με την επερχόμενη και μάλιστα σοβαρότερη χρηματοπιστωτική κρίση στην παγκόσμια οικονομία;

Η επί του εδάφους πραγματικότητα

Η αφετηρία της προσφυγικής κρίσης είναι το θέατρο πολέμου στην ευρύτερη Μεσοποταμία και Εγγύς Ανατολή. Τις δύο τελευταίες εβδομάδες συντελέστηκαν σημαντικές ποιοτικές αλλαγές. Το καθεστώς Άσαντ με την καταλυτική δύναμη πυρός του ρωσικού εκστρατευτικού σώματος κατάφερε να επαναποκτήσει τον έλεγχο στη δυτική Συρία ενώ οι σύμμαχοί του Κούρδοι βρίσκονται τρία εικοσιτετράωρα μόνο από την πλήρη αποκοπή της Τουρκίας από τη συριακή ενδοχώρα, βόρεια του Χαλεπίου, σε μία γραμμή μόλις 98 χιλιομέτρων και βάθους αυτή τη στιγμή μιας απόστασης όπως Αθήνα - Άγιος Στέφανος, για να καταλαβαινόμαστε. Αν και εφόσον ολοκληρωθεί ο ελιγμός, τότε η Τουρκία θα είναι περικυκλωμένη από κουρδικές δυνάμεις από το Βόρειο Ιράκ έως τη Μεσόγειο και η δέσμευση των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας θα έχει πλήρως επιτευχθεί.

Στα σύνορα της Τουρκίας θα υφίσταται πλέον μία γραμμή 120 χιλιομέτρων υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους, ανατολικά, όπου και θα δοθεί η τελική μάχη. Αν η δυτική Συρία διαθέτει πλούτο και πληθυσμό, η επικράτεια του Ισλαμικού Κράτους επεκτείνεται στην έρημο που φτάνει στο Ιράκ με ελάχιστους κατοίκους και ακόμη πιο ελάχιστες υποδομές. Αυτή είναι η πραγματική εικόνα στο πολεμικό μέτωπο η οποία επιβεβαιώνεται και από το χάρτη που δημοσίευσε η εφημερίδα «Le Monde» μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Η πόλη του Χαλεπίου αριθμεί ένα εκατομμύριο ψυχές. Εκεί αναμένεται εντός των επομένων ημερών να ηττηθεί στρατιωτικά και να ακυρωθεί πολιτικά η συριακή μετριοπαθής αντιπολίτευση. Η Δύση κατάφερε τελικά να αναβαθμίσει το καθεστώς Άσαντ από μέρος του προβλήματος σε αναπόσπαστο μέρος της τελικής λύσης. Η Ρωσία πέτυχε το σκοπό της, η Τουρκία απώλεσε την επιρροή της, η Δύση παρακολουθεί.

Όταν η Ευρώπη φοβάται

Πώς είναι δυνατόν μία Ευρώπη των 500 εκατομμυρίων πολιτών να μην είναι σε θέση να υποδεχθεί 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία, διερωτάται ο γαλλικός Τύπος μετά την υιοθέτηση του τρέχοντος φοβικού λαϊκισμού από την κυβέρνηση της Γαλλίας. Η απάντηση είναι δυστυχώς απλή. Δεν είναι ο αριθμός των προσφύγων το πρόβλημα. Είναι η ενισχυόμενη τάση αποπομπής του ευρωπαϊκού οράματος από τα νέα μέλη της Ένωσης, τον αμείλικτο λαϊκισμό στη Μεγάλη Βρετανία, τις ενισχυόμενες υπερσυντηρητικές πολιτικές δυνάμεις στον πυρήνα της Ένωσης, τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Οι αντίπαλοι του ευρωπαϊκού οράματος μπορούν να αισθάνονται ευτυχείς είτε κατοικοεδρεύουν στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ είτε στη Μόσχα είτε στην καρδιά του Ισλάμ είτε στην Άπω Ανατολή. Δεν είναι οι πρόσφυγες το πρόβλημα. Είναι η νέα περίοδος του καπιταλισμού, ηλίθιοι, θα έγραφε αν ζούσε ο Κέινς και θα προσυπέγραφε ο Μαρκούζε. Προς το παρόν τη σημαία της λογικής και της μετριοπάθειας, αλλά και μίας ευρωπαϊκής δημοκρατικότητας, κρατάει η κατά τα άλλα απεχθής στους ημεδαπούς και αλλοδαπούς αριστεροεθνικόφρονες Μέρκελ, οι οποίοι εν τοις πράγμασι κλείνουν το μάτι στις υπερσυντηρητικές και ακροδεξιές εναλλακτικές.

Ντροπιαστική κουκκίδα στο Αιγαίο

Οι πολιτικές φιλοδοξίες ενός δημάρχου, μία ισχυρή τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και μία καλομαθημένη στο εύκολο τουριστικό εισόδημα τοπική κοινωνία σε συνδυασμό με ένα πρόδηλα αναποτελεσματικό κράτος δημιούργησαν στην Κω μία μικρογραφία του τι ακριβώς συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες στην Ουγγαρία, τη Σλοβακία, την Πολωνία και την Αυστρία. Ο κ. Μουζάλας έχει απόλυτο δίκιο. Αν η Ουγγαρία και η Σλοβακία διολισθαίνουν σε χώρες «Skin heads», η Κως μετατρέπεται καθημερινά στο νησί των «Ξυρισμένων κεφαλών». Προτείνεται η διενέργεια μιας διεθνούς καμπάνιας μέσω του διαδικτύου προς τους απανταχού τουρίστες να αποφύγουν το νησί για μία τουριστική σεζόν. Για να δούμε μετά τις αντιδράσεις των απογόνων (λέμε τώρα) του Ιπποκράτη. Η μικρή αυτή κουκκίδα στο Αιγαίο αποτελεί ένα έξοχο παράδειγμα συμπεριφοράς των «ψεκασμένων» στα ευρωπαϊκά σαλόνια και τα σοκάκια των ευρωπαϊκών πρωτευουσών.