Η πρόταση της τρόικας για κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας προκάλεσε ρίγη πατριωτικής έξαρσης σε ορισμένους. Η πρόταση αυτή συνοδεύει την εκτίμηση για περαιτέρω εξορθολογισμό των δαπανών στις Ένοπλες Δυνάμεις καθώς και τη διαπίστωση ότι στη δεκαετία 2000-2009 παραμένουμε σταθερά πρώτοι σε αμυντικές δαπάνες μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η τρέλα των εξοπλισμών - σύμπτωμα της οποίας είναι ο εγκλεισμός του Α. Τσοχατζόπουλου στις φυλακές Κορυδαλλού- θα ήταν ένα άξιο έρευνας θέμα από μια εξεταστική επιτροπή της Βουλής- ακόμα πιο σημαντικό και από τη συζήτηση για το μνημόνιο-, αν οι εξεταστικές δεν είχαν “εφευρεθεί” ακριβώς για να μη συζητούν τα επίμαχα θέματα. Μάλλον για την έναρξη μιας ουσιαστικής συζήτησης για το πώς φτάσαμε στο μνημόνιο, θα έπρεπε να προϋπάρξει η έρευνα για τις αμυντικές δαπάνες της χώρας.
Σύμφωνα με το Διεθνές Ερευνητικό Ινστιτούτο Ειρήνης της Στοκχόλμης, στην πενταετία 2004-2009 μόνο η Κίνα, η Ινδία, η Νότια Κορέα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αγόραζαν περισσότερα οπλικά συστήματα από την Ελλάδα. Με κριτήρια το μέγεθος της οικονομίας ή τη σχέση εισαγωγών όπλων-πληθυσμού, η Ελλάδα σκαρφάλωνε στη δεύτερη θέση. Η χώρα μας ήταν από τις ελάχιστες που αύξανε τον αριθμό αεροσκαφών και τα πολεμικά πλοία (και υποβρύχια), την ώρα που παγκοσμίως η τάση ήταν η μείωσή τους. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι αυτή που περιγράφει ο Ι. Μανωλόπουλος στο βιβλίο του “Το επαχθές χρέος της Ελλάδας”: “Ο ρόλος των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών στη χορήγηση δανείων προκειμένου να διευκολυνθεί η αγορά γαλλικών και γερμανικών βιομηχανικών προϊόντων τόσο για μη στρατιωτική όσο και για στρατιωτική χρήση από την Ελλάδα αποτελεί στοιχείο μείζονος σημασίας στο έπος της διόγκωσης του ελληνικού δημόσιου ελλείμματος”.
Όσο για την Τουρκία, το τελευταίο “ανάχωμα” των εθνοπατριωτών, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν να συνοδευτούν οι κινήσεις βελτίωσης των σχέσεων- καθώς και τα μεγάλα λόγια και οι φανφάρες που τις συνοδεύουν-, με ένα πρόγραμμα αμοιβαία επωφελούς και ελεγχόμενης μείωσης των δαπανών.
14°
