Θολώσαμε με επίπλαστα διλήμματα την εικόνα των πραγματικών ζητημάτων που αφορούν την κοινωνία στις εκλογές της 6ης Μαΐου και δυστυχώς απειλείται η καθαρή εικόνα και στις εκλογές της 17ης Ιουνίου.
Ατελές δίλημμα είναι και το «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» αλλά και το «ευρώ ή δραχμή».
Καμία απάντηση σε αυτά τα δύο δεν απαντά στα προπατορικά αμαρτήματα της ελληνικής διοίκησης, της ασυδοσίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, της αναιμικής παραγωγής.
Με ή χωρίς μνημόνιο, με ή χωρίς ευρώ, η χώρα πρέπει να αλλάξει μοντέλο παραγωγής και αναδιανομής του πλούτου. Να υπερασπιστεί το πραγματικό δημόσιο συμφέρον, να σεβαστεί τις συλλογικές μας υποχρεώσεις, καθώς και τους κανόνες που διέπουν τη συμμετοχή μας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο του «συνανήκειν».
Η λύση στα αδιέξοδα που δημιούργησε η σημερινή κρίση είναι ο δρόμος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και όχι του λατινοαμερικάνικου σοσιαλισμού. Σε αυτή στρέφουν σήμερα τα βλέμματά τους οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι της Ευρώπης. Είναι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ο χώρος που μπορεί να εκφράσει τη δημοκρατική παράταξη, όπως αυτή ορίζεται ιστορικά στο χώρο του κέντρου και της αριστεράς.
Ο χώρος της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας συνιστά τη μόνη ρεαλιστική πρόταση αμφισβήτησης του φονταμενταλισμού της αγοράς. Μίας αγοράς που όχι μόνο δημιούργησε την κρίση μέσα από το ασύδοτο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά επιδιώκει να δώσει και τη λύση με όρους επικυριαρχίας πάνω στην κοινωνία.
Η ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία ξεπηδά από την κοινωνία. Είναι κόμμα της κοινωνίας. Η χώρα έχει ανάγκη από ένα σύγχρονο κόμμα της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας που θα σπάσει το ανιστόρητο, μοναδικό σε όλη την Ευρώπη, ταμπού να μη θεωρείται αριστερά.
Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να οργανωθεί άμεσα με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ και χωρίς ίχνος ηγεμονισμού ένας ειλικρινής διάλογος με την εμπλοκή τόσο της ΔΗΜΑΡ όσο και του χώρου της Οικολογίας, καθώς και κινήσεων και κινημάτων πολιτών. Αυτοί οι χώροι οφείλουν άμεσα να συνθέσουν μία πολιτική συμφωνία που θα οδηγεί και στην κομματική ενοποίηση.
Η ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία έχει τη μόνη εφικτή πρόταση απέναντι στο κεντροδεξιό μέτωπο. Είναι η μόνη ικανή να προχωρήσει στις βαθιές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος και να δημιουργήσει την «Ελλάδα που παράγει».
Απέναντι στα προσχηματικά διλήμματα των εκλογών, ας μιλήσουμε για μεταρρυθμίσεις και παραγωγή. Μόνο έτσι θα απαντήσουμε στη νέα γενιά που θέλει δουλειά, αξιοκρατία και αξιοπρέπεια.
7°
