Μέσα στην εκλογική παραζάλη, λίγοι θυμηθήκαμε ότι δυο χρόνια πριν δολοφονήθηκαν οι υπάλληλοι της «Μαρφίν» στη Σταδίου.
Φυσικά, οι ανακρίσεις δεν έχουν ολοκληρωθεί. Φυσικά, κανένας από τους φονιάδες δε συνελήφθη. Φυσικά, καμιά δίκη δεν έγινε. Φυσικά, κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη. Φυσικά, δεν υπάρχει κανένα επίσημο πόρισμα.
Και φυσικά, οι σκοτωμένοι σχεδόν ξεχάστηκαν. Στην Ελλάδα ζούμε, δεν περιμένουμε τίποτα περισσότερο. Συμπτωματικά και μόνο δε ζήσαμε νέα «Μαρφίν» από τότε (πχ. στον εμπρησμό του «Αττικόν»).
Σαν ένα μικρό πολιτικό μνημόσυνο στους νεκρούς, ξεθάβω δυο κομμάτια μου από κείνη την εποχή. Νομίζω ότι διατηρούν αρκετή επικαιρότητα. Αξίζει να διαβαστούν και τα σχόλια που τα συνοδεύουν- ίσως τα σχόλια της εποχής είναι πιο σημαντικά από τα ίδια τα άρθρα.
Το δεύτερο τιτλοφορείται «Εργατοϋπαλληλοι μ.Μ. (μετά τη «Μαρφίν»)» και ασχολείται με το τι τραβάνε/τι πρόκειται να τραβήξουν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και εργάτες, οι αληθινοί προλετάριοι αυτής της κοινωνίας
Αυτά, με την ελπίδα ότι κάποτε θα ζήσουμε την τιμωρία των δολοφόνων.
25°
