Με έκπληξη και με περισσότερη υποκρισία αντιμετωπίζουν οι ηγέτες του παραδοσιακού και νυν καταρρέοντος δικομματισμού την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και την παρουσία της Χρυσής Αυγής σε πρωτοφανή δημοσκοπική άνοδο. Μερικοί μάλιστα από αυτούς, όπως και αντίστοιχα μερικοί που έχουν επιλεγεί να αρθρώνουν δημόσιο λόγο σε μεγάλα καθημερινά έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα, επιρρίπτουν στην Αριστερά τις ευθύνες γι αυτό το φαινόμενο. Διπλή υποκρισία και σκαστή παραχάραξη των ερμηνειών που πλούσια μας δίνει η ιστορική εμπειρία στην Ευρώπη και τον τόπο μας εδώ και εκατό χρόνια.
Όταν μέσα στην πρωτοφανή κρίση, με δραματικές οικονομικές, κοινωνικές και εντέλει προσωπικές συνέπειες για το πολύ μεγάλο μέρος του λαού μας, οι δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, παίζουν συνειδητά, διαχρονικά και ανάγουν σε εθνική εμβέλεια την ακροδεξιά ατζέντα, τί άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς; Εκ του πονηρού ακολούθησαν αυτή την πολιτική και ο Σαμαράς που θα «επανακτήσει τις πόλεις» και θα ακυρώσει το σύγχρονο νόμο περί ιθαγένειας και ο Καρατζαφέρης που έφτιαξε καριέρα και προφίλ κραυγάζοντας για εκατομμύρια μετανάστες που θα πρέπει μαζικά να απελαθούν και για τους πολίτες «του νόμου και της τάξης» που θα πρέπει να φέρουν και να χρησιμοποιούν ατομικό οπλισμό, αλλά βέβαια και ο Χρυσοχοϊδης το διαχρονικό «όλον ΠΑΣΟΚ» που με τη συνοδεία κάμεραμαν ανοίγει και κλείνει προεκλογικά στρατόπεδα για τους μετανάστες.
Τη γενική δοκιμή γι αυτή την ατζέντα την είχαν κάνει στις Ευρωεκλογές του 2009, σήμερα όμως είναι διπλά και τριπλά επικίνδυνη αυτή η προσχώρηση στη ξενοφοβική ακροδεξιά ατζέντα, καθώς η κρίση φτιάχνει φόβο και απόγνωση δηλαδή το λίπασμα για όσους έλκονται να βρουν καταφύγιο από τη λαίλαπα μέσα στην «ασφάλεια» της φυλής, του αίματος, της βίας εναντίον του «άλλου». Χασκογελούσαν και θεωρούσαν γραφικό τον Μιχαλολιάκο που χαιρέτισε ναζιστικά στην εναρκτήρια συνεδρίαση με το νέο δήμαρχο Καμίνη στο Δήμο Αθηναίων. Τώρα κραυγάζουν υποκριτικά μιλώντας για την ενίσχυση των άκρων (!) και για τη νέα Βαϊμάρη, έτσι ώστε πονηρά να διαμορφώσουν ένα επικοινωνιακό πεδίο προπαγάνδας που θα τους φέρει στο «κέντρο» του κάδρου. Δηλαδή, αναζητούν τον τρόπο να απενοχοποιηθούν για τις ασύλληπτα, πραγματικά ακραίες, μνημονιακές πολιτικές και τη φτωχοποίηση που προκαλούν στην κοινωνία και να αναδειχθούν σε τροχονόμους και σε ρυθμιστές ξανά της πολιτικής ζωής απέναντι στον κίνδυνο «των άκρων»,δηλαδή της αναδυόμενης Αριστεράς…..
Ο Κ. Τσουκαλάς έγκαιρα, πολύ έγκαιρα από την αρχή της κρίσης, προειδοποίησε για το κενό πολιτικής και το κενό διαμεσολαβήσεων μέσα στην κοινωνία που δημιουργούν οι πολιτικές του «σοκ και δέος» σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης και το πώς αυτό το κενό μπορεί εν δυνάμει να καλυφθεί από συμμορίες ντόπιων και ξένων, από συμμορίες και προστάτες νονών των μεταναστών και διαφόρων ελληναράδων. Τότε, αυτοί που σήμερα ωρύονται, εκώφευαν. Σήμερα πάνε να κερδοσκοπήσουν, οι αχρείοι, πάνω και σ΄αυτό το επικίνδυνο φαινόμενο.
Όταν η κουβέντα, όπου μπορεί αυτό να γίνει, φτάνει στην αναζήτηση μιας στρατηγικής για ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια προβλήματα, αυτό των μεταναστευτικών ροών, που θα είναι παρόν σε όλο τον 21ο αιώνα που διανύουμε και όταν εύλογα επισημαίνει κανείς ότι οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες «φίλοι τους» φρόντισαν με τη Δουβλίνο ΙΙ να γίνει η Ελλάδα ο φράχτης και ο ανθρωποφύλακας για να μην αναλάβουν το κόστος που τους αναλογεί ως Ένωση και κάθε χώρα ξεχωριστά, τότε πράγματι και συμφωνίες βρίσκονται και πολιτικές ευθύνες μπορούν να αποδοθούν σε όσους οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Πλην, όμως, αυτή η αναγκαία όσο ποτέ συζήτηση όχι μόνο δεν ενθαρρύνεται από τα δημόσια Mέσα προεκλογικά, αλλά απολύτως συνειδητά επικαλύπτεται και περιθωριοποιείται από τις κραυγές του κάθε ΄Αδωνη όλων των κομμάτων και των αποχρώσεων, πλην του κόκκινου ευτυχώς, που ψηφοθηρούν πάνω στις πλάτες Ελλήνων και ξένων.
*Ο Νίκος Βούτσης είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο στην Α' Αθήνας
13°
