Mε σφιγμένο πρόσωπο ο πεπτωκώς πρίγκιψ του Καστριού μιλούσε μέσα από τα δόντια του, σφυριχτά, λες και ο ίδιος φοβόταν τα λόγια του. Κοίταξε τους παριστάμενους «ραγιάδες», κατά τη ρήση του αδελφού του, και... αλίμονο ούτε καν διαδόχους του, και με δολοφονικό βλέμμα εκστόμισε το όνομα του εχθρού. Επιτέλους, σε αυτό τον τόπο ο «εχθρός» είχε όνομα και αριθμό κινητού τηλεφώνου.
Οι παριστάμενοι, όλοι μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος «Ανδρέα Παπανδρέου», αισθάνθηκαν ένα σφίξιμο στο στομάχι. Απαξάπαντες, νυν και πρώην, παρακατιανοί και αυλικοί, είχαν στο παρελθόν έστω για μια στιγμή απολαύσει τη θαλπωρή του «Ιδρύματος» και το χάδι του διαχρονικού μαικήνα των Γραμμάτων και των Τεχνών. Ο «Πεπτωκώς» κράτησε ενός λεπτού σιγή προκειμένου να μετρήσει τις αντιδράσεις. Ο Γιώργος Παπανδρέου, με την υπερβατική έννοια, είχε αποκαλύψει το «Μυστικό του Μαξίμου». Ο «εχθρός» ήταν ο Σταύρος Ψυχάρης, ο δε καταχωνιασμένος στα σκονισμένα αρχεία μυστικός κώδικας άκουγε στο συνθηματικό όνομα «Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη». Το ιερά και τα όσια είχαν βεβηλωθεί για μόλις 10 εκ. ευρώ. Για ένα δάνειο της πλάκας, αν κανείς σκεφτεί πως οι υποχρεώσεις του Ιερατείου της ελληνικής δημοσιογραφίας ανέρχονταν σύμφωνα με τη χρήση του 2010 σε 222 εκατομμύρια.
Η σφαγή της «Ιερής Αγελάδας»
Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, σε διάφορα σημεία της Αθήνας άρχισαν να ακούγονται οιμωγές και άναρθρες κραυγές. Η Τρόικα, όχι η ξενόφερτη αλλά η ιθαγενής, η οποία επιχειρούσε την άλωση του κόμματος «Ανδρέα Παπανδρέου», ένιωσε το αίμα της να φεύγει από τις φλέβες. Το «Ίδρυμα» ήταν, είναι και ω του θαύματος μπορεί και να μην είναι στο μέλλον το τελευταίο ανάχωμα, ο ύστατος προστάτης αυτής της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Η απόλυτη κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης άρχισε ασυναίσθητα να μετρά τους κόμπους από ιδρώτα που άρχισαν να πέφτουν πάνω στη γυαλισμένη επιφάνεια του γραφείου του. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος σήκωσε, ψύχραιμος, το τηλέφωνο. Ψιθύρισε μόνο μία συνθηματική κουβέντα στο συνομιλητή του: «Αποκάλυψη τώρα».
Τέτοιες ημέρες, το 1967, χιλιάδες πολίτες έκαιγαν εφημερίδες στη Χρήστου Λαδά, μπροστά από τις εγκαταστάσεις του Συγκροτήματος του ΔΟΛ. Η εφημερίδα «Ελευθερία» του Πάνου Κόκκα, του επιστήθιου φίλου του Κώστα Μητσοτάκη, είχε δημοσιεύσει το περίφημο «Μνημόνιο» (ναι, και τότε υπήρχε ένα μνημόνιο) το οποίο και αποκάλυπτε εν πλήρη αναπτύξει τη «συνωμοσία της Γλυφάδας», δηλαδή την Αποστασία, αλλά και τα μετέπειτα. Κατά το «Μνημόνιο» οι συνωμότες ήταν ο Κώστας Μητσοτάκης (αλίμονο), η Ελένη Βλάχου, εκδότρια της «Καθημερινής (αλίμονο), ο βουλευτής Τσουδερός εκ Κρήτης και ο Χρήστος Λαμπράκης, νεαρός τότε (αλίμονο), μετά του Παν. Πιπινέλη, αργότερα υπουργού Εξωτερικών της Χούντας. Οι «αγανακτισμένοι» της εποχής έσπευσαν να κάψουν την εφημερίδα «Τα Νέα».
Ο Σταύρος Ψυχάρης, αφού τηλεφώνησε στον Γιώργο Μπόμπολα, εξέδωσε ανακοινωθέν. Όχι για το μνημόνιο εκείνο, ούτε για το σημερινό. Το ανακοινωθέν σε ύφος λιτό και λακωνικό, όπως αρμόζει στις εξουσίες, αφορούσε τα 10 εκατομμύρια ευρώ. Το δάνειο, δηλαδή. Έτσι λοιπόν οι «αγανακτισμένοι» της σήμερον πληροφορήθηκαν πως όντως υπήρξε αίτημα για δάνειο, πως όντως απερρίφθη το αίτημα, πως όντως υπήρξε συνεννόηση μεταξύ Μαξίμου και ηγεσίας της Εθνικής Τράπεζας και πως όντως… το ζήτημα που ανέκυψε ήταν πολιτικό, αφού ο πρίγκιψ του Καστρίου για πρώτη φορά στα χρονικά αρνήθηκε να στηρίξει το μαικήνα της εξουσίας. Λίγες ημέρες αργότερα μάθαμε και τις λεπτομέρειες. Δηλαδή το ύφος και το ήθος της επικοινωνίας μεταξύ των ταγών στα ΜΜΕ με τον πρωθυπουργό της χώρας. Διάλογοι απολαυστικοί, χαρακτηριστικοί του επιπέδου ατομικής και συλλογικής πολιτικής συνείδησης.
Ο κ. Παπανδρέου σε μία προσπάθεια ανάκτησης της συμπάθειας των ακροατών του επιχείρησε να συνδέσει την αποτυχούσα διευθέτηση της υπόθεσης των 10 (μόνο) εκατομμυρίων με την πολιτική του πτώση. Με μία ομολογουμένως φιλότιμη προσπάθεια εξήγησε πως ο κύριος λόγος που τον οδήγησε στην πρόωρη πολιτική συνταξιοδότηση ήταν η μανιασμένη εκστρατεία του ΔΟΛ κατά του προσώπου του. Ήταν θύμα της διαπλοκής είπε και τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου τον κοίταξαν με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο. Με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών, ο πρώην αρχηγός ανακάλυπτε την πυρίτιδα. Λίγες ώρες αργότερα το θεσμικό «Δελφινάριο» του ΠΑΣΟΚ αποφάσιζε την καταδίκη του πρώην. Ο Σταύρος Ψυχάρης με μία φαρδιά υπογραφή στην εφημερίδα του έκλεινε τον «Κύκλο των Χαμένων Σοσιαλιστών», δίνοντας πληροφορίες για τη χωροταξική διευθέτηση των αδύτων του Μαξίμου. Έτσι οι θνητοί έμαθαν το πώς λόγω αιφνιδιασμού παραπάτησε ο Χάρης Καστανίδης, όταν αντίκρισε τα πρόσωπα των Σταύρου Ψυχάρη και Γιώργου Μπόμπολα μπροστά του. Τα έχασε ο άνθρωπος, και με το δίκιο του. Άλλο να ακούς γι’ αυτούς και άλλο να τους βλέπεις.
Το Σάββατο που μας έρχεται, λένε οι φήμες, θα συνεδριάσει το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, όχι για να συζητήσει το πώς το σοσιαλιστικό κόμμα έφερε στην εξουσία την Ακροδεξιά, αλλά για το εάν ή όχι ο Γ. Παπανδρέου θα συνεχίσει να είναι ολίγον πρόεδρος και για τον εάν η ελληνική σοσιαλδημοκρατία θα είναι ολίγον ή περισσότερο έγκυος επί ημερών (πόσων άραγε;) Παπαδήμου.
«Και ποιος θα κάνει το επόμενο Big Deal;» ανέκραξε ιδρωμένος ο Μήτσος από το βάθος του τραπεζιού. Κομμουνιστής αυτός, αλλά με επίγνωση των αρχαϊκών δομών του Περισσού, ήθελε να μας πει πως ο Ράιχενμπαχ ή ο Φούχτελ θα χρειαστούν κάποιον ΔΟΛ και κάποιον Πήγασο για την επόμενη «ολική συμφωνία». Πως κάποιες σταθερές αξίες θα πρέπει να εγγυηθούν τη μετάβαση από τη Μεταπολίτευση στη Συγκυβέρνηση των επομένων δεκαετιών. Όπως τότε, το 1966, θα πρέπει να υπογραφεί ένα νέο Μνημόνιο. Απόντων πια του Χρήστου Λαμπράκη, της Ελένης Βλάχου, του Πιπινέλη ή του Τσουδερού και του Κανελλόπουλου.
«Μην ανησυχείς, σύντροφε» απάντησε με νόημα ο Γιώργος από το Ναύπλιο, από εκείνους που ξέρουν αλλά και γνωρίζουν για το τι ακριβώς συμβαίνει στα άδυτα των αδύτων. «Ο Βαγγέλης να είναι καλά, η Τρόικα (η ιθαγενής) να υγιαίνει και οι οικονομικοί εισαγγελείς να σύρονται στον ολισθηρό δρόμο της απαξίωσης. Οι φάκελοι υπό μελέτη, για τα λαθραία καύσιμα, τα υποβρύχια, τα CDS, την Proton Bank, θα μπουν στα συρτάρια, αφού τώρα πια επιλαμβάνεται των ερευνών ο Άρειος Πάγος» είπε και αμέσως μετά έπεσε και πάλι σε κώμα!
16°
