Ως γνωστόν, την προηγούμενη εβδομάδα η κ. Στέλλα Σάββα- Μπαλφούσια υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Η κ. Μπαλφούσια ήταν επικεφαλής του «Γραφείου Προϋπολογισμού» της Βουλής, ανεξάρτητης υπηρεσίας που παρακολουθεί την εκτέλεση του προϋπολογισμού και συντάσσει τακτικά έκθεση για το αντικείμενό της. Η κ. Μπαλφούσια έκανε το «λάθος», αντί να παραθέσει στοιχεία και μόνο, να βγάλει και το συμπέρασμα, ότι, όπως πάνε τα πράγματα, το χρέος δεν είναι εξυπηρετήσιμο μέσω του προϋπολογισμού. Ο κ. Βενιζέλος πρώτα και ο κ. Πετσάλνικος στη συνέχεια, την οδήγησαν σε παραίτηση. Κανείς δεν τόλμησε να πει ότι το συμπέρασμά της ήταν λάθος- δεν ήταν. Την επέκριναν μόνο επειδή το είπε.
Έτσι, η κ. Μπαλφούσια λειτούργησε ως ένα χρήσιμο θύμα. Γιατί το βράδυ της Πέμπτης 1 προς Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου, η τρόικα και ο κ. Βενιζέλος, κατά το κοινώς λεγόμενο, «τα έσπασαν». Η τρόικα, ξέροντας και τα στοιχεία της κ. Μπαλφούσια, ζήτησε ουσιαστικά μέτρα και νέα μέτρα, ο κ. Βενιζέλος είπε ότι δεν μπορεί να το κάνει (και) αυτό, οπότε η τρόικα, τελικά, σηκώθηκε κι έφυγε. Για λίγες ώρες όλα ήταν στον αέρα: δανειακή δόση, χρεοκοπία, παραίτηση κυβέρνησης, εκλογές, συμμαχική κυβέρνηση και ποιος ξέρει τι άλλο.
Όλη νύχτα, ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι συζητούσε με τους πολιτικούς και προϊσταμένους των μελών της τρόικας και ορισμένους κύριους αρχηγούς ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Και βρέθηκε η φόρμουλα: καταδικάζεται (από ολές τις πλευρές) η ήδη «παραιτηθείσα» κ. Μπαλφούσια, ανακοινώνεται ότι ήταν προγραμματισμένη η αποχώρηση της τρόικας και η επάνοδός της στις 14 Σεπτεμβρίου, αναφέρεται ότι η λύση (ποια λύση;) θα δοθεί σε «υψηλότερο πολιτικό επίπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο, δόθηκε την Παρασκευή η συνέντευξη Βενιζέλου: με τις συνήθεις περίπλοκες διατυπώσεις του, ο αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών, σαφώς σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό και τους ευρωπαίους ηγέτες, είπε αυτά που είπε, δίνοντας στην κυβέρνηση και την κυβερνητική συνοχή μια παράταση δυο περίπου εβδομάδων.
Έτσι ο κ. Παπανδρέου πηγαίνει απερίσπαστος (τρόπος τού λέγειν) στο βαλκανικό πανηγυράκι που λέγεται Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης. Ωστόσο επί της ουσίας, όλα εξακολουθούν αν είναι στον αέρα, ακριβώς όπως ήταν την 1η Σεπτεμβρίου. Η υποχρέωση της κ. Μπαλφούσια σε παραίτηση, οι συνεννοήσεις υψηλού επιπέδου, η συνέντευξη Βενιζέλου και η ΔΕΘ εξασφάλισαν δύο εβδομάδες. Δύο εβδομάδες αβέβαιου κέρδους. Διότι στις 14 Σεπτεμβρίου η μεν ΔΕΘ θα είναι παρελθόν, η δε τρόικα θα είναι πάλι εδώ, ζητώντας στοιχεία για την εκτέλεση του προϋπολογισμού, προκειμένου να αποδεσμευθεί η επόμενη δόση. Μέχρι τότε, όλα θα είναι στον αέρα, καθώς ούτε καμιά κοινωνική ομάδα δείχνει να συνειδητοποιεί τι θα σημαίνει η αληθινή χρεοκοπία, ούτε η κυβέρνηση τολμά να δράσει αποφασιστικά. (Περισσότερα εδώ)
Πιθανότατα μάλιστα, να παραμείνουν όλα στον αέρα και μετά την 14η Σεπτεμβρίου, αν ο κ. Βενιζέλος και η τρόικα τα ξανασπάσουν (διότι, πόσα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε τόσο μικρό διάστημα;). Όμως πλέον δεν θα υπάρχει άλλη κ. Μπαλφούσια για να γίνει αποπομπαίος τράγος. Και τότε, η οικονομική πραγματικότητα –και όχι απλώς η ανακοίνωση ή η μη ανακοίνωσή της- θα εκδικηθεί, όπως δυστυχώς το συνηθίζει.
10°
