«Όχι στο μνημόνιο», «δεν πληρώνουμε το χρέος», «ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση σημαίνει αποδοχή του Μεσοπρόθεσμου». Αυτά είναι μερικά από τα συνθήματα που ακούγονταν χθες βράδυ στην πλατεία Συντάγματος η οποία μαζί με τους γύρω δρόμους θύμιζε αστυνομοκρατούμενη πόλη.
Μαζί με τους Αγανακτισμένους την πληρώσαμε και όσοι αφελώς πιστέψαμε ότι μπορούσαμε να κινηθούμε στο κέντρο της πρωτεύουσας. Μετά τις 12 το βράδυ όποιος επιχειρούσε να φύγει από το κέντρο έπρεπε να διαθέτει τις ικανότητες gps με πάμπολλες εναλλακτικές διαδρομές για να τα καταφέρει. Λίγα όμως μόλις μέτρα πιο πέρα, στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης ακούγονταν αλήθειες που ίσως κάποια στιγμή πρέπει να βγάλουμε τις ωτοασπίδες και να τις ακούσουμε.
Ο νέος Υπουργός Εργασίας κ. Γιώργος Κουτρουμάνης εξήγησε με βάση τον τρόπο που διατέθηκαν τα χρήματα που πήρε η χώρα με το μνημόνιο τι θα συνέβαινε συγκεκριμένα στις πολιτικές του Υπουργείου Εργασίας αν δεν τα είχε πάρει, ενώ έθεσε ανάμεσα στα άλλα και το εξής ερώτημα: «Είναι και πόσο αναγκαία η συνέχιση της δανειοδότησης από την πλευρά του μηχανισμού στήριξης που συνδέεται και με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος;» Τα ασφαλιστικά ταμεία και το Δημόσιο για να καταβάλουν συντάξεις για όλο το 2011 σε 2.668.750 συνταξιούχους χρειάζονται 32 δις ευρώ. Από τα χρήματα αυτά τα 15 δις ευρώ προέρχονται από κρατική χρηματοδότηση και μόνο τα υπόλοιπα 17 από εισφορές των ασφαλισμένων σε όλα τα ταμεία. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μήνα πρέπει το Υπουργείο Οικονομικών ανελλιπώς να καταβάλλει 1,25 δις ευρώ στα ταμεία για να συνεχίσουν να καταβάλλουν συντάξεις.
Τι θα συνέβαινε αν δεν είχαμε πάρει το δάνειο; Τα ταμεία θα αδυνατούσαν να καταβάλλουν το 47% περίπου της σύνταξης, ενώ υπάρχουν και άλλα Ταμεία, όπως ο ΟΓΑ, που θα αδυνατούσαν να καταβάλλουν το 80% των συντάξεων. Και επειδή πολύς λόγος έχει γίνει για το ότι βρισκόμαστε «υπό κατοχή» από τους δανειστές μας, ο νέος Υπουργός Εργασίας εξήγησε τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε η διαπραγμάτευση: «Δεν θα υπήρχε ο 13ος και 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα μπορούσαν να υπογράφονται με αποδοχές κάτω από την ΕΓΣΣΕ, οι κύριες συντάξεις θα ήταν ενδεχομένως κατά 40% χαμηλότερες, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στο 67ο έτος της ηλικίας, οι συντάξεις χηρείας δεν θα υπήρχαν κάτω από το 65ο έτος της ηλικίας. Εάν αφήσουμε το σημερινό έλλειμμα των 740 εκ. ευρώ το χρόνο να εξανεμίσει τα όποια αποθεματικά υπάρχουν θα οδηγηθούμε σε αναγκαστική μείωση κατά 50% των συντάξεων μετά το 2015». Σε ότι αφορά τις επικουρικές συντάξεις θα έπρεπε να μειωθούν εάν στόχος είναι να χορηγούνται και μετά το 2015».
Και επειδή πολύς λόγος έχει γίνει και για τις αναπηρικές συντάξεις που «ανάλγητα θέλει να κόψει η κυβέρνηση» η αλήθεια είναι ότι μέχρι το 2020 με ενδιάμεσο σταθμό το 2015 η χώρα θα πρέπει να φτάσει να έχει ποσοστό αναπηρικών συντάξεων στο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι διπλάσιο που έχει σήμερα. Για αυτό δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ως εκ θαύματος οι ασφαλισμένοι μας σπάνε κάθε ευρωπαϊκό ρεκόρ αναπηρίας ή κάποιοι… μας δουλεύουν- με επικρατέστερο με βάση την κοινή λογική σενάριο το δεύτερο. Και δεν είναι μόνο οι συντάξεις που παρανόμως λαμβάνουν κάποιοι αλλά και ένα ολόκληρο διάτρητο σύστημα που κανένας δεν γνωρίζει τους δικαιούχους όχι μόνο συντάξεων, αλλά δεκάδων παροχών όπως φοροαπαλλαγές, δωρεάν εισιτήριο, επίδομα αναπηρίας, αφορολόγητο αυτοκίνητο και πλήθος άλλων ακριβών προνομίων. Και ναι, πράγματι πολλά μέτρα είναι επώδυνα και πολλά άλλα άδικα, αλλά την επόμενη φορά που θα φωνάξουμε έξω από τη Βουλή «η Χούντα δεν τελείωσε το 73 εμείς θα τη κηδέψουμε σε τούτη την πλατεία» ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και τα προαναφερθέντα. Και ειρήσθω εν παρόδω (δεν κάνει πράγματι ρίμα αλλά) η Χούντα έπεσε το 74.
