Είναι γνωστό πως ο Αλέξης Τσίπρας λατρεύει τις εκλογές. Είναι επίσης γνωστό πως οι συριζαίοι χρησιμοποιούν τις τρεις (μαζί με το δημοψήφισμα) εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 ως επιχείρημα υπέρ της ανωτερότητας του κόμματός τους. Ξέρετε, του στυλ: «Σας πονάει που σας κερδίζουμε όπως σας βρούμε; Πελάατες!» κ.ο.κ. Τέλος, είναι γνωστό πως όλοι εμείς οι φυσιολογικοί (λέμε τώρα) άνθρωποι ξυπνάμε κάθε πρωί με τον φόβο πως ο Αλέξης θα προκηρύξει ξανά εκλογές (ή δημοψήφισμα). Ε λοιπόν, εδώ και περίπου μια εβδομάδα έχουμε μια σημαντική εξέλιξη πάνω σε αυτό το ζήτημα: Πλέον υπέρ των εκλογών τάσσεται και ο Κυριάκος Μητσοτάκης! Ο φρέσκος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας το ξεκαθάρισε στον «Ενικό» της προ-προηγούμενης Δευτέρας και έκτοτε όλοι οι νεοδημοκράτες το επαναλαμβάνουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν, μέσα από άρθρα, τουιτς και ποστς στο Facebook.
Είναι όμως λύση αυτή τη στιγμή οι εκλογές; Φαντάζομαι πως ένας από τους λόγους που ο Κυριάκος τις γουστάρει τόσο πολύ είναι και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις που δείχνουν την Ν.Δ. να εξασφαλίζει πλέον ένα καθαρό προβάδισμα, πάνω από 4%. Προσωπικά, δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως αν σήμερα γίνονταν εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις έχανε. Μην ξεχνάμε πως και πριν την εκλογική αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου όλα τα γκάλοπ έδειχναν ντέρμπι αλλά όταν έφτασε η Κυριακή ο Τσίπρας επικράτησε με μεγάλη διαφορά. Αυτό δεν συνέβη φυσικά επειδή οι δημοσκοπήσεις είναι στημένες, όπως υποστηρίζουν οι διάφοροι Καμμένοι, αλλά πολύ απλά γιατί αρκετοί συμπατριώτες μας ντρέπονται να παραδεχτούν πως σκοπεύουν να ψηφίσουν ένα κόμμα που διέλυσε τη χώρα και έναν πολιτικό ο οποίος τους κορόιδεψε και τους λέει ψέματα μέχρι και τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το άρθρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπετονάρει ένα ποσοστό γύρω στο 30% το οποίο δύσκολα θα σπάσει. Πρόκειται για ένα εκρηκτικό μείγμα το οποίο αποτελείται σε μέγιστο βαθμό από φρεσκοδιορισμένους ή επαναπροσλειφθέντες «επαγγελματίες» οπαδούς αλλά και φανατικούς «τζιχαντιστές» οι οποίοι είναι πλέον πεπεισμένοι πως ο Τσίπρας είναι ένας χαρισματικός και επαναστάτης ηγέτης που πολεμάει τους νεοφιλελεύθερους Ευρωπαίους.
Αλλά και αν ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά ηττηθεί αυτό δε σημαίνει πως τα προβλήματα θα τελειώσουν. Ακόμα και αν ο Κυριάκος αποδειχθεί μέγας μεταρρυθμιστής (κομματάκι χλωμό με το κόμμα το οποίο κουβαλάει) είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως θα δυσκολευτεί αφάνταστα να εφαρμόσει αυτά που πρέπει. Θεωρώ δεδομένο πως την επόμενη κιόλας μέρα, ο Τσίπρας θα ξανακατεβάσει τους «δικούς του» στον δρόμο, ασχέτως αν η επόμενη κυβέρνηση θα έχει δίκιο ή άδικο, και η Αθήνα θα καίγεται από τους «γνωστούς-άγνωστους» (οι οποίοι από τον Ιανουάριο του 2014, έχουν εξαφανιστεί, με μοναδική εξαίρεση κάποιες σποραδικές επιθέσεις στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ) μέχρι τελικής πτώσεως. Τέλος, ενδεχόμενες εκλογές σημαίνουν ακόμη περισσότερο χάσιμο χρόνου - μια πολυτέλεια που η Ελλάδα αυτή την στιγμή δεν έχει.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Για μένα η μόνη λύση θα ήταν η σύσταση οικουμενικής κυβέρνησης στην οποία θα συμμετέχουν όλα τα φιλοευρωπαϊκά (ή λεγόμενα φιλοευρωπαϊκά) κόμματα. Να αναλάβουν επιτέλους όλοι τις ευθύνες τους, έστω και στο «και πέντε». Ορισμένοι υποστηρίζουν πως κάτι τέτοιο θα αποτελούσε σανίδα σωτηρίας για τον Τσίπρα. Όχι φίλοι μου. Σανίδα σωτηρίας θα ήταν να του δώσουμε την ευκαιρία να «την κάνει» από την κυβέρνηση τη στιγμή που ο Τιτανικός βουλιάζει.
Αν φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Ο Αλέξης Τσίπρας και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα πρέπει να βγάλουν μόνοι τους τα κάστανα από την φωτιά. Χωρίς καμιά βοήθεια από κανέναν.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
