Η πολιτική της παραλίας

Ο μύθος ισχυρίζεται πως όταν ο Αριστείδης ο Δίκαιος ρώτησε έναν αγράμματο πολίτη της Αθήνας «γιατί επιθυμεί τον εξοστρακισμό του Αριστείδη από την Αθήνα»από την Αθήνα», εκείνος απάντησε απλά: «Μα γιατί βαρέθηκα να ακούω να τον αποκαλούν Δίκαιο». Πολίτης των δυτικών προαστίων, ο αρχαίος συμπολίτης μας, πιθανότατα βιοτέχνης στον Κολωνό, απέδωσε με ακρίβεια τη διαχρονική αντίδραση του Έλληνα απέναντι στα πολιτικά πράγματα. Ούτε ιδεολογίες ούτε θεωρίες, και κυρίως περιορισμένου βεληνεκούς πολιτική συνείδηση.

Πέρασαν 2.500 χρόνια και το σκεπτικό εκσυγχρονίζεται ως προς τη μορφή, αλλά δεν αλλάζει ως προς το περιεχόμενο. Το 47% των πολιτών αυτής της χώρας, θεωρώντας και με το δίκιο τους πως στις εκλογές ψηφίζουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, τα ΜΜΕ και ορισμένοι τηλεπαρουσιαστές, προτίμησαν να σνομπάρουν το σκηνικό και να συγκεντρωθούν μαζικά, οι πλούσιοι στην Πάρο και τη Μύκονο και οι πτωχότεροι στη Λούτσα. Το τριήμερο και οι 37 βαθμοί Κελσίου συνέβαλαν στην «Αποχή των Μυρίων», που τείνει να γίνει και πολιτικό δόγμα, με τη συνειδητή πριμοδότηση και νομιμοποίησή του από τα ΜΜΕ και τις εταιρείες δημοσκοπήσεων που το θεοποιούν.

Το ανύπαρκτο μήνυμα

Οι πολιτικοί, ευφάνταστοι μεταφραστές της λαϊκής βούλησης, προσπάθησαν να εξηγήσουν το φαινόμενο και ανακάλυψαν τη θεωρία του «μηνύματος των απεχόντων», διότι, ως γνωστόν, ο λαός έχει πάντα δίκιο και είναι και σοφός. Οι λαοί, όπως και οι άνθρωποι, κάνουν λάθη και οι μεγάλοι λαοί υποπίπτουν σε μεγάλα σφάλματα. Σε στιγμές κοινωνικής ανασφάλειας, οι Γερμανοί ανέδειξαν διά της ψήφου καγκελάριο τον Χίτλερ και οι Ιταλοί πρωθυπουργό τον Μουσολίνι.

Στην Ευρώπη, οι λαοί έφεραν στο προσκήνιο διά της αποχής και της ψήφου τους την ακροδεξιά στην Ολλανδία, την Αυστρία και τη Βρετανία (για πρώτη φορά), και στην Ελλάδα ανέδειξαν τρίτο κόμμα σε 22 νομούς της χώρας (τη μισή Ελλάδα) τον ΛΑΟΣ του κ. Γιώργου Καρατζαφέρη, αναβαθμίζοντας τον ένοικο της Πολυκατοικίας της δεξιάς παράταξης σε ρυθμιστή των εσωτερικών διεργασιών της ΝΔ.

Οι πολιτικοί αντελήφθησαν κάποιο «μήνυμα» και προσπαθούν ιδρωκοπώντας να εξιχνιάσουν το περιεχόμενό του, ιδιαίτερα αυτοί της Δεξιάς που υπέστησαν και το πατατράκ. Είναι αστείο να παρατηρείς τους βουλευτές της ΝΔ στη Β΄ Αθηνών να μετρούν τις ψήφους και τα ποσοστά και να ανακαλύπτουν πως στις επερχόμενες εκλογές η Δεξιά θα εκλέξει στην περιφέρειά τους 10 από τους 17 εκπροσώπους της στο κοινοβούλιο. Είναι ακόμη πιο αστείοι όταν κάθονται και αναλογίζονται το πώς η ΝΔ απώλεσε 12% στην Α΄ Αθηνών, 25% στη Β΄ Πειραιώς, 13% στην Α΄ Θεσσαλονίκης και συνολικά 1 εκατομμύριο ψήφους σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στις αγροτικές περιοχές. Ούτε οι αριθμοί ούτε και τα ποσοστά καταδεικνύουν την πραγματικότητα μέσα από τον παραμορφωτικό καθρέφτη των μηχανισμών εκτίμησης των εκλογικών αποτελεσμάτων. Η ΝΔ επιμένει πως το μεγαλύτερο ποσοστό της αποχής αποτελείται από δικούς της ψηφοφόρους. Μέγα ψέμα, που λέγεται προκειμένου να λειτουργήσει ο μύθος της συσπείρωσης. Το 47% της αποχής είναι κατανεμημένο ισόποσα σε όλο το πολιτικό σκηνικό. 30% στη ΝΔ, 27% στο ΠΑΣΟΚ, 20% στο ΚΚΕ και 30% στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κ. Καραμανλής δεν έχει άλλα επιχειρήματα εκτός από το να αποδεχθεί την κατάρρευση. Δεν το έκανε και θα μείνει στην ιστορία για το ατόπημα, ελέω exit polls, τηλεπαραθύρων που του έδωσαν τον «αέρα» για να στηρίξει τη θεωρία του «μηνύματος των απεχόντων» και όχι της απόφασης των ψηφισάντων. Πρόκειται για τα περίεργα πολιτικά μαθηματικά που ισχύουν μόνο στην Ελλάδα. Συνήθως στις δημοκρατίες αποφασίζουν αυτοί που προσέρχονται στις κάλπες και όχι εκείνοι που απέχουν. Για τους βαρυσήμαντους τηλεπαρουσιαστές και τους βαρύθυμους αναλυτές που έπεσαν παταγωδώς έξω στις εκτιμήσεις τους, φαίνεται πως η «αποχή» μέτρησε περισσότερο από τη «συμμετοχή». Με αγωνία αναμένει το φιλοθεάμον κοινό τις εκτιμήσεις τους στις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Έως εκείνη τη στιγμή οι δημοσκόποι-τηλεπαρουσιαστές αυτοπαραδόθηκαν στη χλεύη.

 Η απομυθοποίηση

Η ισοπεδωτικά απόλυτη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ είναι άνδρες. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανδρών είναι ηλικίας 18 έως 44 ετών, χαμηλής μόρφωσης και εισοδήματος, και στην Αττική κατοικούν κυρίως στις δυτικές συνοικίες. Αυτά αποκαλύπτουν οι στατιστικές. Με λίγα λόγια, η Λαϊκή Δεξιά της ΝΔ μετατοπίστηκε πρόσκαιρα στα ακροδεξιά της παράταξης, κυρίως για τους παρακάτω λόγους:

1) Ανασφάλεια και φόβος λόγω της εξέγερσης του Δεκέμβρη, της παρουσίας μεταναστών και της αύξησης της εγκληματικότητας. Πρόκειται για θρίαμβο της κοινωνίας του θεάματος και της τηλεοπτικής δημοκρατίας.

2) Στη Βόρεια Ελλάδα, όπου ακόμη και ο Ζουράρις έλαβε πάνω από 1% των ψήφων, η ποντιακής προέλευσης κοινωνία μετατόπισε δυνάμεις στο ΛΑΟΣ, όπως είχε ήδη αρχίσει να κάνει στις εκλογές του 2004 και 2007 με άλλοθι το Σκοπιανό και με βασικό πρόβλημα τη συνεχή μείωση των εισοδημάτων της.

3) Οι διαμαρτυρόμενοι εκλογείς της ΝΔ, στην Αττική κυρίως, απέφυγαν να πριμοδοτήσουν τους Οικολόγους-Πράσινους, όπως υπολογίστηκε στα μέσα της προεκλογικής εκστρατείας, και προτίμησαν το συγγενές μόρφωμα του ΛΑΟΣ.

4) Η πρωτοφανής πολιτική παρουσία του ΛΑΟΣ στην Α΄ Αθηνών με ένα ποσοστό που πλησιάζει το 10% έχει να κάνει με την καταστροφή των καταστημάτων στο Κολωνάκι, το κάψιμο του χριστουγεννιάτικου δένδρου του κ. Κακλαμάνη και την κατάσταση που επικρατεί στο ιστορικό κέντρο. Πρόκειται για αταβιστικό ανακλαστικό των συντηρητικών στυλοβατών της ΝΔ, που απαιτούν πιο αποτελεσματική αστυνομία, πιο ρατσιστική πολιτική, πιο ξενόφοβα μέτρα και περισσότερο ακροδεξιό πολιτικό λόγο.

Στις επερχόμενες εθνικές εκλογές η αποχή θα είναι εντυπωσιακά μικρότερη. Ο ΛΑΟΣ θα υποχωρήσει. Τα ποσοστά της ΝΔ θα ανακάμψουν. Οι Οικολόγοι-Πράσινοι ενδεχομένως να μην εισέλθουν στη Βουλή. Το ΚΚΕ θα υποστεί και νέα μικρή συρρίκνωση των ποσοστών του. Και η Ρηγίλλης, παρέα με το Μαξίμου, θα συρθούν από τα ΜΜΕ και τις δημοσκοπήσεις να αρραβωνιαστούν τον Καρατζαφέρη, κι αν όχι αυτόν, τουλάχιστον την πολιτική λογοδιάρροια της ακροδεξιάς. Στην πολιτική δεν υπάρχουν κενά. Υπάρχουν μόνον κενοί πολιτικοί και κενές πολιτικές. Η ΝΔ πληρώνει την κενότητά της και τα κοίλα του ρημαγμένου σκάφους της πληρώνονται τώρα από τα ακροδεξιά ύδατα, ώστε να μην μπατάρει. Οι λαοί κάνουν λάθη, όπως και οι άνθρωποι, να το θυμάστε αυτό όταν οι Μπερλουσκόνι και οι Σαρκοζί χτυπήσουν την πόρτα του ρετιρέ της εξουσίας, μέσω της γυάλινης οθόνης.