Χάζευα, που λέτε, μια εκπομπή στην ΕΡΤ. Το θέμα είχε να κάνει κάτι με το ίντερνετ. Ξαφνικά, η εκπομπή διακόπτεται και μαθαίνουμε πως ο πρωθυπουργός πρόκειται να απευθύνει διάγγελμα στον ελληνικό λαό. «Δεν είναι καλό αυτό» σκέφτομαι. Πράγματι, όσες φορές έβγαλε διάγγελμα ο Τσίπρας δεινά έπεσαν στη χώρα μας. Δημοψηφίσματα, μνημόνια και δε συμμαζεύεται...
Ξεκινάει, λοιπόν, να μιλά ο Αλέξης. Και κάνει αναφορά στον μικρό Αϊλάν, το τρίχρονο παιδάκι από τη Συρία που ξεβράστηκε νεκρό στις τουρκικές ακτές προκαλώντας παγκόσμιο σοκ. Παραξενεύομαι. Τόση ευαισθησία από τον Τσίπρα, που ξαφνικά αποφάσισε να απευθυνθεί ως πρωθυπουργός στους πολίτες για ένα τέτοιο ζήτημα; Ποιος ξέρει… Ίσως, ακόμη και αυτές τις δύσκολες στιγμές για όλους, να ήθελε ο πρωθυπουργός να μας δείξει πως είναι άνθρωπος. Και να περάσει ένα φλογερό αντιρατσιστικό μήνυμα, τόσο ευπρόσδεκτο σε μια εποχή που η μεταναστευτική κρίση έχει χτυπήσει κόκκινο και ο κίνδυνος για ένα ρατσιστικό ξέσπασμα είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός.
Ανοησίες... Για τον Τσίπρα μιλάμε. Όσο αποκρουστικό και αν ακούγεται, ο «Πρώτη φορά Αριστερά» πρωθυπουργός της χώρας απλώς χρησιμοποίησε ένα νεκρό παιδάκι για να μας πει πόσο γουάου ήταν η κυβέρνησή του και πόσο μεγάλες είναι οι ευθύνες της ΕΕ αλλά και των «Σαμαροβενιζέλων» (!) για την τραγωδία αυτή. Για να το κάνω ακόμα πιο λιανά: ο (πρώην) πρωθυπουργός μιας χώρας έβγαλε προεκλογικό λόγο πάνω στο κουφάρι ενός τρίχρονου αγοριού, διακόπτοντας το πρόγραμμα της κρατικής τηλεόρασης. Μιλάμε πλέον για την επιτομή της πολιτικής ανηθικότητας...
Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ σκυλεύει πτώματα. Τα τέσσερα χρόνια που προηγήθηκαν της ανόδου του στην εξουσία δεν είχε αφήσει θάνατο εντός της ελληνικής επικράτειας χωρίς να προσπαθήσει να τον εκμεταλλευτεί ψηφοθηρικά. Οι δύο νέοι από το μαγκάλι στη Λάρισα, εκείνος που έπεσε από το τρόλεϊ, ακόμα και θάνατοι από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα ή παθολογικά αίτια και, φυσικά, όλες ανεξαιρέτως οι αυτοκτονίες. Ήταν οι εποχές που διαβάζαμε ειδήσεις του στιλ: «Νεκρός από εγκεφαλικό 80χρονος θείος απολυμένου της ΕΡΤ». Εννοείται πως μετά τις 25 Ιανουαρίου όλα αυτά τελείωσαν. Κανείς δεν ξανααυτοκτόνησε. Κανείς δεν ξανασκοτώθηκε. Όλοι είχαν πλέον αξιοπρέπεια.
Υ.Γ. Λίγα λεπτά αργότερα τρεις ασθενείς κάηκαν ζωντανοί στο Δαφνί, δεμένοι στα κρεβάτια τους. Εκεί δεν υπήρξε πρωθυπουργικό διάγγελμα. Βλέπετε, αυτό δεν μπορείς να το φορτώσεις στους «κακούς Ευρωπαίους»...
