Τώρα που ο Αντρέας ο Τσίπρας ωρίμασε και πλέον κατάλαβε πως πρέπει να χρησιμοποιεί επαγγελματίες κωμικούς για το ρόλο του υπουργού, μου φαίνεται πως ήρθε η ώρα να πάμε διακοπές. Διακοπές που επειδή θα είναι μάλλον δύσκολες, θα πρέπει να τις περιφρουρήσουμε πιο σκληρά κι απ’ όσο ο Λαφαζάνης περιφρουρεί την έδρα του (τη βουλευτική εννοώ). Ιδού κάποιες συμβουλές για να το καταφέρουμε:
1. Δεν μπαίνουμε στο face το book, το twitter και το insta το gram. Καταλαβαίνω πως ένας από τους βασικούς λόγους για να πάει κάποιος διακοπές είναι το να μπορεί να ποστάρει φωτογραφίες προκειμένου να προκαλέσει φθόνο και ενδιαφέροντα σχόλια όπως «αααααα», «τι ωραία!!!!», «κρίμα που δεν είμαι εκεί», συνοδευμένα από τα αντίστοιχα εμέτικον (αυτές τις γλυκανάλατες κίτρινες βούλες) με χαμογελάκια και καρδούλες. Επειδή όμως αυτό το καλοκαίρι είναι γεμάτο από τις ανόητες βεβαιότητες των προσφάτως πολιτικοποιημένων συμπολιτών μας οι οποίοι νομίζουν πως είναι ενημερωμένοι επειδή έχουν σύνδεση στο ίντερνετ, καλό είναι η επαφή με τα μέσα κοινωνικής ψευδαίσθησης να περιοριστεί. Τα περισσότερα άλλωστε που γράφονται εκεί τον τελευταίο καιρό μοιάζουν με απόψεις ενός φοιτητή της ιατρικής που την πρώτη του εβδομάδα στη σχολή έχει ξεκάθαρη άποψη για το πώς πρέπει να γίνεται μια εγχείρηση ανοικτής καρδιάς.
2. Αποφεύγουμε τον πολιτικό διάλογο και επιστρέφουμε στις συνήθεις και εξαιρετικά ανακουφιστικές καλοκαιρινές συζητήσεις για την κυτταρίτιδα και τις μεταγραφές. Αν πάλι θέλουμε σώνει και καλά να συζητήσουμε κάτι που να έχει σχέση με την πολιτική επικαιρότητα η υπουργοποίηση του Παύλου του Χαϊκάλη (η οποία για κάποιο λόγο θεωρείται πιο αστεία από την υπουργοποίηση του Κατρούγκαλου) δίνει μια ανάλαφρη διέξοδο. Ένας καλός τρόπος να αποφύγουμε την πολιτική συζήτηση είναι να την ξεκινήσουμε ρωτώντας τον συνομιλητή μας τι έχει ψηφίσει τα τελευταία 10 χρόνια ή τι εισοδήματα δήλωσε στην εφορία.
3. Αν η μοίρα μας παγιδεύσει και δεν μπορούμε να γλιτώσουμε την πολιτική συζήτηση αποφεύγουμε να ξεστομίσουμε τα ονόματα «Τσίπρας», «Σαμαράς», «Βαρουφάκης» και «Ζωή Κωνσταντοπούλου»... Αντί των παραπάνω ονομάτων και επειδή δεν μπορούμε να τους πούμε όλους «ακατανόμαστους» ή «νταλάρες» μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις κωδικές ονομασίες «κωλοτούμπας», «βίσσης», «παπατζής» και «φράου».
4. Αντιθέτως με τα παραπάνω ονόματα φροντίζουμε να χρησιμοποιούμε όσο πιο συχνά γίνεται τις λέξεις πασπαρτού όπως «αξιοπρέπεια», «ήθος», «πατρίδα» κλπ. Το πλεονέκτημα των συγκεκριμένων λέξεων είναι πως ο καθένας τους δίνει το νόημα που τον βολεύει και έτσι στο τέλος όλοι είναι ευχαριστημένοι.
5. Αποφεύγουμε τις διακοπές στο εξωτερικό. Η ιδέα οτι σύντομα θα επιστρέψουμε στην Ελλάδα θα μας βαραίνει σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και δεν θα ευχαριστηθούμε καθόλου. Αντιθέτως, αν είμαστε μετανάστες σε κάποια χώρα του εξωτερικού, ερχόμαστε οπωσδήποτε πίσω στην πατρίδα έστω και για λίγες μέρες. Η αίσθηση ότι σύντομα θα ξαναφύγουμε θα μας χαρίσει έναν ακατανίκητο αέρα υπεροχής και αισιοδοξία για το μέλλον.
6. Στις παραλίες φροντίζουμε να κάτσουμε κολλητά στους άλλους λουόμενους ανεξαρτήτως του μεγέθους της παραλίας. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα στους κανονικούς ανθρώπους που δεν έχουν καμία διάθεση να ξαπλώσουν κάτω από τη σκιά του ποδαριού του παλικαριού της δίπλα παρέας, να απομονωθούν και να απολαύσουν ήρεμα το μπάνιο και την ηλιοθεραπεία τους. Επίσης όταν διαβάζουμε κάποιο ξενόγλωσσο βιβλίο φροντίζουμε να μην το κρατάμε ανάποδα και δεν αμελούμε να γυρνάμε σελίδα σε τακτά και εύλογα χρονικά διαστήματα
7. Αν είμαστε γονείς, προσπαθούμε με κάθε τρόπο να εξηγήσουμε στα παιδιά μας πως δεν είναι οι βασιλιάδες του κόσμου, αν και τα φωνακλάδικα καμάρια πολύ συχνά γεννούν αισθήματα που στο παρελθόν μόνο βασιλιάδες έχουν καταφέρει να γεννήσουν και πιο συγκεκριμένα ο βασιλιάς ο Τζόφρι.
8. Δεν πολυδίνουμε σημασία σε λίστες οδηγιών από ανθρώπους που γράφουν λίστες με οδηγίες επειδή ξεκίνησαν οι διακοπές τους και δεν έχουν τι άλλο να γράψουν.
10°
