«Το δράμα κάπου εδώ πρέπει να τελειώσει. Η κυβέρνηση πρέπει να καταθέσει την πρότασή της που θα μας κρατήσει στην Ε.Ε. Κάθε άλλη πράξη είναι προδοσία και θα αντιμετωπισθεί ως προδοσία από τον ελληνικό λαό». (Το τέλος μιας δήλωσης. Σταύρος Θεοδωράκης, Καθημερινή, 8 του Ιούλη 2015).
Εδώ υιοθετείται η θέση περί «προδοσίας», παρμένη από το οπλοστάσιο των ευρωπαϊστών και εθνικιστών. Επιπλέον, μιλάει στο όνομα του ελληνικού λαού, τη στιγμή που ο λαός είναι με τους άλλους.
Διπλό φάουλ, επομένως.
Γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή, από όσο έχω παρακολουθήσει, μόνο ορισμένοι φιλοκυβερνητικοί/οπαδοί του «Όχι» απευθύνανε στους φιλοευρωπαίους τις σχετικές κατηγορίες («ξενόδουλος», «ταγματασφαλίτης», «προδότης», «νενέκος» κλπ κλπ. Παράδειγμα, ο λαμπρός κ. Δελαστίκ, που χαρακτήρισε το 39% του «Ναι» συλλήβδην «γερμανοτσολιάδες» και «σκυλιά», έτσι ακριβώς).
Η «προδοσία» είναι η εύκολη κουβέντα, η εύκολη κατηγορία που δαιμονοποιεί την αντίθετη άποψη. Ο κ. Τσίπρας είναι πρόχειρος, φιλοσταλινικός, αντιδυτικός, απαράσκευος, δοκησίσοφος, ανερμάτιστος, ψεύτης, αντιφατικός, «τζογαδόρος», στρεψόδικος, επικίνδυνος, οιηματίας και πολλά άλλα. Προδότης όμως δεν είναι.
Και φυσικά, μας αρέσει δε μας αρέσει, είναι ο ηγέτης της πλειοψηφίας, ο εκλεγμένος πρωθυπουργός και ο νικητής του δημοψηφίσματος. Μ’ αυτόν είναι, κατά πλειοψηφία, ο λαός.
Για αυτό χαίρομαι (και σαν ψηφοφόρος) που οι μετέπειτα δηλώσεις του κ. Θεοδωράκη (μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό) και γενικά οι δηλώσεις του Ποταμιού άλλαξαν στη συνέχεια κατεύθυνση. Νομίζω ότι και μια άμεση συγνώμη θα ήταν ακόμα καλύτερη. Ας μείνουν για τους άλλους οι τέτοιοι χαρακτηρισμοί.
«Θα περιμένουμε μέχρι την Παρασκευή 8:30 το πρωί, που θα καταθέσουν την τελευταία τους πρόταση. Αν μάθουμε ότι είναι ακόμα μια απάτη, κατεβαίνουμε στο δρόμο (θα ειδοποιηθείτε για το πού και ποια ώρα) μπαίνουμε στο Μαξίμου, στα Υπουργεία της Εθνικής Μειοδοσίας και τους πετάμε έξω με τις κλωτσιές. Το αστείο παρατράβηξε. Δεν θα ζήσουν τα παιδιά μας σε σοβιετικό καθεστώς για να διατηρούν οι σταλινοφασίστες τις φαντασιώσεις τους και οι πελάτες τις αργομισθίες. Παρασκευή πρωί ή υπογράφουν ή ξηλώνονται». (Το τέλος ενός άρθρου. Θάνος Τζήμερος, Facebook, Τετάρτη, 8 του Ιούλη 2015.
Εδώ μιλάμε για κάλεσμα σε πραξικόπημα ενάντια σε εκλεγμένη κυβέρνηση, για καταπάτηση του πολιτεύματος, για περιφρόνηση της πλειοψηφίας. Πρόκειται για κάλεσμα ενάντια στην αστική δημοκρατία από κάποιον υποστηρικτή της.
Απαράδεκτο. Πρόκειται για πέναλτι και κόκκινη κάρτα, όχι για φάουλ.
Γιατί –ας το ξαναπώ– ο κ. Τσίπρας είναι πρόχειρος, φιλοσταλινικός, αντιδυτικός, απαράσκευος, δοκησίσοφος, ανερμάτιστος, ψεύτης, αντιφατικός, «τζογαδόρος», στρεψόδικος, επικίνδυνος, οιηματίας και πολλά άλλα, όμως είναι επίσης ο ηγέτης της πλειοψηφίας, ο εκλεγμένος πρωθυπουργός και ο νικητής του δημοψηφίσματος. Μ’ αυτόν είναι, κατά πλειοψηφία, ο λαός.
Επιπλέον ο κ. Τσίπρας, παρότι θα ήταν καταστροφικό, θα μπορούσε να μην κάνει την κωλοτούμπα που αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι πάει να κάνει (Πέμπτη βράδυ, 01.30 π.μ.) και να μας πάει σε Grexit και δραχμή. Και πάλι, όμως, δεν αποτελεί αυτό αιτιολογία για κάλεσμα σε πραξικόπημα.
Ο λαός μπορεί να κάνει λάθη, τι να κάνουμε. Κι ακόμα περισσότερο οι ηγέτες του. Ακόμα και τραγικά λάθη. Μας αρέσει δε μας αρέσει.
Κι ο λαός πάλι, με άλλη πλειοψηφία στο μέλλον, θα τα διορθώσει. Μαθαίνοντας από τα λάθη του. Αυτό θα πει αστική δημοκρατία. Ή δε θα τα διορθώσει, μη μαθαίνοντας. Κι αυτό επίσης είναι αστική δημοκρατία.
Διαφορετικά, μιλάμε για δημοκρατία κατά περίπτωση, που ισχύει μόνο όταν μας αρέσει κάτι. Αλλά το θέμα είναι να δοκιμαστεί η δημοκρατική μας συνείδηση όταν δεν μας αρέσει κάτι. Να πάμε κόντρα στο ρεύμα και να κερδίσουμε εμείς την πλειοψηφία – αν μπορούμε. Διαφορετικά, σε τι διαφέρει η αστικοδημοκρατική πλευρά από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή ή το σταλινικό ΚΚΕ, που ομολογημένα ετοιμάζουν τα πραξικοπήματά τους ενάντια στο πολίτευμα;
Ο λαός έχει δικαίωμα να προσφύγει στην αντίσταση / βία / επανάσταση μόνο αν πάει να καταλυθεί το πολίτευμα. Αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει μέχρι τώρα. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αντιγράφουν τα παλαιοκομματικά – αυταρχικά – πελατειακά – πολιτικάντικα καμώματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά εκτροπή δεν επιχειρούν.
Υ.Γ. Τώρα, για πόσον καιρό θα είναι ο κ. Τσίπρας ηγέτης της συγκεκριμένης πλειοψηφίας, είτε επιλέξει Grexit (απίθανο φαίνεται πια, αλλά όχι αδύνατο), είτε φέρει το Μνημόνιο 3, κάτι που μοιάζει το πιθανότερο (και μπορέσει ή δεν μπορέσει να το περάσει στη Βουλή), με ποια επιχειρήματα θα το παρουσιάσει σαν «νίκη» κ.λπ. κ.λπ., τι θα γίνει από Δευτέρα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους δρόμους από όλους τους απατημένους ψηφοφόρους που είδαν το «Όχι» τους να γίνεται ταπεινωμένο «Ναι», πώς θα γίνουν δεκτά τα νέα μέτρα και οι βαριοί φόροι – όλα αυτά είναι άλλο θέμα άλλου άρθρου. Εδώ ήθελα να μιλήσω μόνο για ένα φάουλ κι ένα πέναλτι των τελευταίων ημερών.
8°
